"Το άδειο καλάθι"

Του μακαριστού Οικονόμου π. Ευέλθοντος Χαραλάμπους

Ζούσε κάποτε σ’ ένα χωριό, μια χήρα πολύ φτωχιά με τον μοναχογιό της. Για να μεγαλώσει το παιδί της ξενοδούλευε κι επειδή έβαλε σ’ αυτό όλο το μεράκι της, απ’ τον καημό της αποφάσισε να το σπουδάσει. Πήγε λοιπόν κι έπεσε στα γόνατα μπροστά στην Παναγία κι έλεγε: «Παναγιά μου, αξίωσέ με κι εμένα την αμαρτωλή να σπουδάσω τον μοναχογιό μου». Έτσι, με χίλιες στερήσεις και προσευχές, κατάφερε η φτωχή χήρα να σπουδάσει τον γιο της γιατρό.

Κάποια μέρα με το δίπλωμα στην τσάντα, ξεκίνησε ο γιατρός να επισκεφτεί τη μάνα του που είχε πια γεράσει, για να την ευχαριστήσει. Η μάνα τον υποδέχτηκε με πολλή χαρά και με βαθιά ευγνωμοσύνη στην Παναγία, που την αξίωσε να πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής της.

Την άλλη μέρα, Κυριακή, πηγαίνει και ξυπνάει το γιο της και του λέει: «Σήκω, γιε μου, να πάμε να ευχαριστήσουμε την Παναγία για την προκοπή σου». Ο γιατρός όμως της αρνήθηκε να πάει στην εκκλησία, γιατί δεν πίστευε όπως είπε, στα λόγια της και τα θεωρεί ξεπερασμένα.

Η μάνα φαρμακώθηκε, δεν είπε τίποτε, μόνο πήγε μονάχη της κι έκλαψε μπροστά στην εικόνα της Μεγαλόχαρης με ευχαριστία, αλλά και πόνο. Όταν γύρισε στο σπίτι, ο γιος της ο γιατρός, τη ρώτησε:

«Ε μάνα, τι κατάλαβες απ’ τα λόγια της εκκλησίας, εσύ, αγράμματη γυναίκα;»

Η χήρα δεν απάντησε, μόνο έπιασε ένα καλάθι από την αποθήκη και του λέει:

«Γιε μου, το πρωί δεν με άκουσες να ‘ρθεις μαζί μου στην εκκλησία. Συγχωρεμένος να είσαι. Τώρα όμως θέλω να μου κάνεις μια άλλη χάρη και μη μου την αρνηθείς. Θέλω να πάρεις το καλάθι και να πας στο ποτάμι να μου φέρεις νερό.

«Μα με το καλάθι να σου φέρω νερό, μάνα; Τόσο τα χεις χαμένα»; λέει εκείνος. «Πήγαινε εσύ για το χατίρι μου», επέμεινε εκείνη «κι ό,τι θέλει ας γίνει».

Παραξενεμένος ο γιατρός, πηγαίνει στο ποτάμι, βουτάει μέσα το καλάθι, το βγάζει και γυρίζει στο σπίτι με το καλάθι άδειο.

«Να, μάνα το καλάθι σου, όπως μου το ‘δωσες. Σου την έκανα την χάρη. Βλέπεις εσύ να έχει νερό μέσα;», λέει ο γιατρός.

«Ευχαριστώ γιε μου, που μ’ άκουσες. Βλέπεις όμως εσύ το καλάθι, να είναι όπως σου το έδωσα»; απαντάει η μάνα.

«Άδειο μου το ‘δωσες μάνα, άδειο στο γύρισα. Μόνο που είναι βρεγμένο».

«Βλέπεις λοιπόν γιε μου, ότι δεν είναι το ίδιο; Το πήρες στεγνό, κατάξερο και μου το ‘φερες μουσκεμένο. Έτσι κι εγώ πηγαίνω αγράμματη στην εκκλησία, δεν φέρνω πίσω τη σοφία της, αλλά είμαι δροσισμένη από τη χάρη της Παναγιάς και αυτό με συντηρεί τόσα χρόνια και κατάφερα με τη χάρη Της να σε σπουδάσω».

Τότε κατάλαβε ο γιατρός, ότι ο Θεός «εμώρανε την σοφία του κόσμου τούτου… και τα μωρά του κόσμου εξελέξατο…» κι έβαλε μετάνοια στη μάνα του και πήγαν ύστερα μαζί στην εκκλησία κι ευχαρίστησαν την Παναγία.

*  Από το Περιοδικό «Παρά την Λίμνην»

    Μηνιαία έκδοση της Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου, Κύπρου

    http://paterikakeimena.blogspot.gr/2013/03/blog-post_22.html

Share