"Ο Θεός του Δημητρίου.. "

Από το κείμενο της Ι. Μ. Θεσσαλονίκης "ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ο ΜΥΡΟΒΛΗΤΗΣ"

Σπανίως κάποιος άγιος συνέδεσε τη μνήμη του τόσο πολύ με τις περιπέτειες και αγωνίες της πατρίδος του, όσο ο άγιος Δημήτριος. Στις αλλεπάλληλες επιθέσεις των Σλάβων και των Αβάρων, Αράβων και Βουλγάρων, ο άγιος Δημήτριος πρωταγωνιστεί και προστατεύει την πόλη του από τους επιδρομείς. Βαρβαρικές φάλαγγες επιτίθενται κατά καιρούς με μανία.

Ως άμμος της θαλάσσης, αναφέρουν οι πηγές, εμφανίζονται οι εχθροί.
Καταλαμβάνουν περιοχές της Θράκης και της Μακεδονίας.
Πλησιάζουν με ακάθεκτη ορμή προς την Θεσσαλονίκη, κυριεύουν φρούρια και προάστια της πόλεως. Πάνοπλοι οι εχθροί προετοιμάζονται για την τελική έφοδο κατά της Θεσσαλονίκης.

Οι κάτοικοι ζητούν εν ονόματι του Θεού και του αγίου Δημητρίου βοήθεια. Παρακαλούν τον Θεό με τις πρεσβείες του αγίου Δημητρίου να μην πέσουν στα χέρια των αλλοπίστων.

Έφιππος τότε εμφανίζεται ο Άγιος, διατρέχοντας τα τείχη, και συντρίβει με το δόρυ τους επιτιθεμένους. Τα σχέδια των εχθρών ματαιώνονται.
Ο Θεός του Δημητρίου διατηρεί την πόλη "ατάραχον" και "άτρωτον".
Οι Θεσσαλονικείς δέχονται τη σωτηρία τους “θεόθεν”.

Και σε άλλες περιπτώσεις, κρίσιμες για την πόλη, ο άγιος Δημήτριος αποδεικνύεται επίσης προστάτης.
Απαλλάσσει από λιμούς και ασθένειες την πόλη του και την διατηρεί "εν ευταξία".

Ο άγιος Δημήτριος αποβαίνει για τους Θεσσαλονικείς "ακριβής φρουρός", φύλαξ άυπνος, τείχος άσειστο κατά των βαρβάρων, φιλόπολις και κηδεμών, πολιούχος και προϊστάμενος. Η Θεσσαλονίκη αναδεικνύεται με τη βοήθεια του Θεού και τις πρεσβείες του μεγαλομάρτυρος, "θεοφύλακτος", "θεοφρούρητος" και "θεόσωστος".

Αργότερα σε μέρες χαλεπές, σε στιγμές κρίσιμες για την πόλη, οι πνευματικοί αυτής οδηγοί, παρότρυναν τους Θεσσαλονικείς να ενθυμούνται τις ευεργεσίες του μάρτυρος αγίου, και να μιμούνται τον βίο του· να ασκούνται στην αρετή, για να έχουν το θάρρος, υψώνοντας τη φωνή τους, να αναφωνούν: "Ο Θεός του Δημητρίου, βοήθει ημίν".

imth – [2fA]

Share