Η κοινωνία του Λόγου
Ο καλός λόγος είναι ένας καθρέπτης.
Ακούς δυο ζεστά λόγια, διαβάζεις μια
σελίδα και ζυγίζεις μέσα από τα νοήματα τους, την αγαθότητα του εαυτού σου. Έχεις
την ευκαιρία κάθε φορά, να διακρίνεις ευκρινέστερα την εικόνα σου, να φωτίσεις με
λιγότερη επιφυλακτικότητα τις δύσπιστες πτυχές σου.
Αν τα λόγια προσκρούουν στο
τείχος που προστατεύει την αυτάρκεια ή την αυταρέσκεια σου, τότε νομίζεις πως αποκωδικοποιείς
τις έννοιες των λέξεων σωστά, μα όλα παραμένουν θολά στη συνείδηση, χωρίς ουσία
και ζωή, χωρίς αντίκρισμα, αδρανή σε μια απόσταση ασφαλούς θεώρησης και
κριτικής και διαλύονται την επόμενη στιγμή.
Όταν ξαναδιαβάσεις ή ακούσεις τα
ίδια λόγια, πάλι το ίδιο θα συμβεί, μέχρι που κάποτε, κάποια πρόσφορη στιγμή καθαρού
εαυτού, ίσως να πέσουν τα τείχη σου, να ανοίξουν οι ορίζοντες της διάνοιας και όσα
πριν σε άφηναν αδιάφορο, μπορούν τώρα να σε αγγίσουν, να σε αλλοιώσουν, να σε
αναπλάσουν.
Είναι βαθιά η αίσθηση χαράς σε
τέτοιες στιγμές, είναι μοναδική η αίσθηση πληρότητας, που σου προσφέρει η
κοινωνία με ένα άλλο πρόσωπο –έστω και σε διάφορο χρόνο-, στη συνάντηση μαζί
του στον κόσμο των ιδεών.
Η σύντηξη των πνευμάτων στη φλόγα
των νοημάτων, εισάγει στην συνάντηση σας την διάσταση της ταύτισης.
Ο άλλος, παύει να είναι «άλλος», από τη στιγμή που με ειλικρίνεια προσφέρει τον λόγο του.
Σε αναζητά και σου προσφέρεται.
Ο άλλος, παύει να είναι «άλλος», από τη στιγμή που με ειλικρίνεια προσφέρει τον λόγο του.
Σε αναζητά και σου προσφέρεται.
Υποδέξου τον στο βαθμό που μπορείς κάθε
φορά, γιατί τα νοήματα κάποιων λόγων αποκαλύπτονται σταδιακά, η εμβάθυνση στον
πλούτο τους απαιτεί κόπο προετοιμασίας και σταθερότητα αφομοίωσης.
Ο λόγος είναι η έκφραση του
πνεύματος και το πνευματικό ποτάμι δεν σταματά ούτε στιγμή. Δεν είναι εικόνες
στατικές που παραπλανούν. Είναι η πηγή της ζωής, που αναβλύζει συνεχώς και σε
καλεί στο μέτρο που διψάς, και που αντέχεις.
Όλα γύρω σου έχουν λόγο, γιατί
υπ-άρχουν κάτω από την ίδια αρχή.
Η φύση, σου μιλά με προσήνεια, η ίδια η ζωή σου φωνάζει ή άλλοτε σου ψιθυρίζει τα προσωπικά της μηνύματα. Ξεκλείδωσε λοιπόν με διάκριση, τις ευαισθησίες σου.
Η φύση, σου μιλά με προσήνεια, η ίδια η ζωή σου φωνάζει ή άλλοτε σου ψιθυρίζει τα προσωπικά της μηνύματα. Ξεκλείδωσε λοιπόν με διάκριση, τις ευαισθησίες σου.
Κι αν έχεις ο ίδιος έναν καλό λόγο
να αρθρώσεις, αν μπορείς να ομορφύνεις το σήμερα μ’ ένα σου μήνυμα ή να προχωρήσεις
σε μια μικρή κίνηση αγάπης, μη σε απασχολεί σε ποιον απευθύνεσαι, και αν θα
εκτιμηθεί η πρόθεση σου.
Πες πως το κάνεις, αποκλειστικά
για σένα – το ίδιο είναι.
Μ.
Ψ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου