Κώστας Αξελός
[1924-2010]
Φιλο-σοφικά Αν-έκδοτα - Περιοδικό "η λέξη" (τεύχος 34)
Φιλο-σοφικά Αν-έκδοτα - Περιοδικό "η λέξη" (τεύχος 34)
(σαν απο-κάλυψη)
Ο Χριστόφορος Κολόμβος διακήρυξε μια μέρα:
«Φεύγω ν’ ανακαλύψω την Αμερική». Κι έφυγε.
Μετά από ένα μακρινό ταξίδι διακρίνει ξαφνικά στεριά.
«Είναι η Αμερική», φωνάζει στο πλήρωμά του.
Προσεγγίζουν και αποβιβάζονται. Στην παραλία βλέπουν μπροστά τους μια ομάδα Ερυθροδέρμων να διαβουλεύεται με τον αρχηγό τους.
Οι δυο ομάδες αλληλοπαρατηρούνται.
Ο αρχηγός των Ερυθροδέρμων προχωράει με μεγαλοπρέπεια προς την ομάδα του Κολόμβου.
Φθάνοντας μπροστά στον αρχηγό των Λευκών σταματά και τον ρωτάει:
«Εσύ είσαι ο Χριστόφορος Κολόμβος;»
Στην καταφατική απάντηση του τελευταίου γυρνάει προς τους δικούς του και λέει:
«Παιδιά, του λοιπού είναι ανώφελο να κρυβόμαστε, μας ξε-σκέπασαν».
«Φεύγω ν’ ανακαλύψω την Αμερική». Κι έφυγε.
Μετά από ένα μακρινό ταξίδι διακρίνει ξαφνικά στεριά.
«Είναι η Αμερική», φωνάζει στο πλήρωμά του.
Προσεγγίζουν και αποβιβάζονται. Στην παραλία βλέπουν μπροστά τους μια ομάδα Ερυθροδέρμων να διαβουλεύεται με τον αρχηγό τους.
Οι δυο ομάδες αλληλοπαρατηρούνται.
Ο αρχηγός των Ερυθροδέρμων προχωράει με μεγαλοπρέπεια προς την ομάδα του Κολόμβου.
Φθάνοντας μπροστά στον αρχηγό των Λευκών σταματά και τον ρωτάει:
«Εσύ είσαι ο Χριστόφορος Κολόμβος;»
Στην καταφατική απάντηση του τελευταίου γυρνάει προς τους δικούς του και λέει:
«Παιδιά, του λοιπού είναι ανώφελο να κρυβόμαστε, μας ξε-σκέπασαν».
(σαν ερώτηση)
Για χρόνια και χρόνια ένας γέρος δάσκαλος μυούσε στην
πνευματικότητα ένα νεαρό υποψήφιο για την υπέρτατη σοφία. Όταν και οι δύο
νόμισαν πως ο στόχος τους είχε επιτευχθεί, όρισαν μια τελευταία συνάντηση πριν
χωρίσουν οριστικά.
Προτού τελειώσει κι αυτή, ο μαθητής θέλησε να υποβάλει στον
μυητή του μια ακόμα ερώτηση, αρχέγονη και τελική. Μόλις του δόθηκε η άδεια, την
διατύπωσε έτσι:
«Τι είναι η αλήθεια;».
«Τι είναι η αλήθεια;».
«Είσαι ακόμα πολύ άπειρος για να το μάθεις», του αντιπρόταξε
ο γεροδάσκαλος.
«Γύρνα τον κόσμο, διαλογίσου, μη διστάσεις να κάνεις έργα φθαρτά και να τα χαλάσεις κι έλα πάλι να με βρεις σε δέκα χρόνια για να σου απαντήσω στην πιο σημαντική απ’ όλες τις ερωτήσεις».
«Γύρνα τον κόσμο, διαλογίσου, μη διστάσεις να κάνεις έργα φθαρτά και να τα χαλάσεις κι έλα πάλι να με βρεις σε δέκα χρόνια για να σου απαντήσω στην πιο σημαντική απ’ όλες τις ερωτήσεις».
Δέκα χρόνια αργότερα, ο νέος (ήδη λιγότερο νέος) ξανάρθε να δει τον πνευματικό οδηγό (αρκούντως γερασμένο). Περπάτησαν αρκετά δίχως ν’ ανταλλάξουν κουβέντα, για να καθίσουν στο τέλος στην άκρη μιας λιμνούλας.
Ο μαθητής μίλησε πρώτος: «Παρακολούθησα τη μυητική σου
διδασκαλία και μου τα έμαθες όλα· στη συνέχεια γύρισα ολόκληρο τον κόσμο,
σκέφτηκα, έπαθα κι έδρασα· τα δοκίμασα όλα· δεν μου λείπει παρά η οριακή σου
απάντηση στην απόλυτα κεντρική ερώτησή μου· μου την είχες υποσχεθεί· τι είναι η
αλήθεια;».
Ο υπέργηρος διδάσκαλος τον κοίταξε με βαθιά συμπάθεια και
του απάντησε χαμηλόφωνα: «Η αλήθεια; τι είναι αυτό;».
[μετάφραση: Θ. Σκάσσης]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου