.. όλος ο κόσμος μου…
Το έπος της μετανάστευσης και η πατρική αγάπη
- Φωτογραφία του Γιάννη Μπεχράκη για το Reuters.
Ο Σύριος πρόσφυγας που περπατά μόνος μέσα στη βροχή,
χιλιόμετρα προς κάποια σύνορα,
αφού πέρασε θάλασσες και έμεινε ζωντανός μέσα στον πόλεμο,
προσπαθεί να δώσει κουράγιο στο παιδάκι του.
χιλιόμετρα προς κάποια σύνορα,
αφού πέρασε θάλασσες και έμεινε ζωντανός μέσα στον πόλεμο,
προσπαθεί να δώσει κουράγιο στο παιδάκι του.
Μητέρα δεν υπάρχει.
Θα χάθηκε κάπου στην πορεία σε κάποιο υγρό ή στέρεο τάφο.
Θα χάθηκε κάπου στην πορεία σε κάποιο υγρό ή στέρεο τάφο.
Σπίτι δεν υπάρχει. Περιουσία και πατρίδα χαμένες επίσης.
Όλα στο 0.
Μένει η αγκαλιά και η γονική αγάπη στο δρόμο προς το μεγάλο άγνωστο.
Σήμερα που όλοι ποστάρουμε τις εικόνες από τα ωραία παιδιά
στα σχολεία μας,
ας αναλογιστούμε πώς θα ήταν να ήμασταν στη θέση του Σύριου αυτού πρόσφυγα.
Μόνον έτσι μπορούμε για λίγα δευτερόλεπτα ίσως να την
προσεγγίσουμε,
έστω από την ασφάλεια του αστικού μας πολιτισμού.
έστω από την ασφάλεια του αστικού μας πολιτισμού.
fb - Christos Ladas
- κλικ για μεγάλο μέγεθος -
[2φΑ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου