"Ένα όμορφο κορίτσι "

Μια μέρα σε ένα εστιατόριο είδα ένα όμορφο κορίτσι..

[από έναν μοναχικό αφηγητή]

Καθόμουν στο συνηθισμένο μου τραπέζι και έτρωγα αργά το μεσημεριανό μου γεύμα, προσπαθώντας να κάνω ένα διάλειμμα από την καθημερινότητα. 

Έτρωγα και σκεφτόμουν πόσο άχαρη είναι η ζωή μου και πόσο κενός νιώθω μέσα μου. 

Έχω μια μικρή τεχνική εταιρεία και η ζωή, λίγο-πολύ, παραμένει κάθε μέρα η ίδια.

Όπως καθόμουν εκεί άκεφος, αλλά και θυμωμένος με τον εαυτό μου, ένα όμορφο κορίτσι περίπου 25 ετών, μπήκε στο εστιατόριο και κάθισε σε ένα απόμερο τραπέζι. 

Παρήγγειλε φαγητό γι’ αυτή και για τη φίλη της, που μερικά λεπτά αργότερα ήρθε βιαστική και κάθισε δίπλα της.

Δεν χρειάστηκε και πολύ για να καταλάβω, ότι προσπαθούσε να περάσει απαρατήρητη από τους υπόλοιπους πελάτες. 

Αισθανόταν άβολα. Σαν να ήθελε να κρυφτεί.

Την παρατήρησα καλύτερα και κατάλαβα το γιατί. 

Αν και φορούσε ένα μαντήλι στο κεφάλι, μπόρεσα να διακρίνω ότι της έλειπαν μαλλιά. 

Η καρδιά μου ράγισε. Τόσο μικρή, χημειοθεραπείες;

Την κοίταζα καθώς προσπαθούσε να κρύψει το πρόσωπο της. Καταλάβαινα τι περνάει. 

Μπορούσα να φανταστώ τον πόνο της. Μόλις πριν λίγα χρόνια είχα χάσει τη γυναίκα μου, την αγάπη της ζωής μου, από την ίδια αιτία.

Έπρεπε να δώσω ένα μήνυμα ελπίδας σε αυτό το κορίτσι. 

Πώς, όμως; Τι θα μπορούσα να κάνω;

Ώσπου κάτι σκέφτηκα. 

Κάλεσα τον σερβιτόρο και του είπα, πως ήθελα να πληρώσω εγώ το γεύμα του κοριτσιού και της φίλης της. Αλλά του είπα επίσης:

- Δεν θα πεις ότι είμαι εγώ. Πες πως έφυγα.

Του έδωσα και ένα σημείωμα για να το δώσει στο κορίτσι, όταν ζητήσει τον λογαριασμό.
Στο σημείωμα έγραψα:

- "Κάποιος σήμερα πιστεύει ότι είσαι πολύ όμορφη,

κάποιος σήμερα πιστεύει ότι το χαμόγελο σου μπορεί να αλλάξει τον κόσμο

και ότι τα μάτια σου έχουν τη λάμψη και τη ζεστασιά του ήλιου.

Κάποιος σήμερα νοιάζεται για σένα και θέλει αυτό να το ξέρεις.

Απόλαυσε το υπόλοιπο της ημέρας σου, πανέμορφο κορίτσι!"

Περίπου 15 λεπτά αργότερα, η νεαρή κοπέλα ζήτησε τον λογαριασμό και ο σερβιτόρος όπως είχαμε συμφωνήσει, της είπε ότι ήταν πληρωμένος. 

Τον ρώτησε γιατί; Από ποιον; Ήταν γνωστός της;

Ο σερβιτόρος δεν της απάντησε και απλά της έδωσε χαμογελαστός το σημείωμα. 

Το μόνο που της είπε, ήταν ότι ο άγνωστος της άντρας είχε φύγει, γιατί ήθελε να παραμείνει ανώνυμος.

Την παρατηρούσα καθώς διάβαζε το σημείωμα. 

Τα μάτια της έλαμψαν για μια στιγμή και στη συνέχεια ήρθε το χαμόγελο! 

Ένα τεράστιο, όμορφο, αισιόδοξο χαμόγελο, φώτισε τη σκοτεινή αίθουσα του εστιατορίου. 

Σήκωσε ψηλά το κεφάλι σαν να μην την ένοιαζε πια αν την βλέπουν.

Ακόμα και η συνοδός  της ήταν χαρούμενη. Έβλεπε τη φίλη της επιτέλους να χαμογελά! 

Να αποκτά και πάλι λίγη αισιοδοξία.

Τι σημασία είχαν όλοι οι προηγούμενοι προβληματισμοί μου;

Αυτό που πραγματικά αξίζει, είναι το συναίσθημα να κάνεις κάποιον, έστω και για λίγο, χαρούμενο. Ευτυχισμένο. Ειδικά αν αυτός περνάει δύσκολα.

Ναι, το μεσημεριανό γεύμα σήμερα, είχε μια μαγεία ανεκτίμητη. 

Το να κάνεις τη διαφορά στη ζωή κάποιου, είναι τόσο απλό...

Ίσως  να μη μπορώ να βγω από τη μοναξιά μου, να φτιάξω διαφορετικά τη ζωή μου. 

Μπόρεσα όμως να φτιάξω τη μέρα, αυτού του όμορφου κοριτσιού.

newsitamea – [2fA]

Share