7 7 Μαρτίου
1948 – Ενσωμάτωση Δωδεκανήσων
- Κάλυμνος
Η χαρά και ο πόνος των
Δωδεκανησίων για την Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα, μπορεί να περιγραφεί με ένα
χαρακτηριστικό γεγονός, που έχει παραμείνει ολοζώντανο στη μνήμη των Καλυμνίων.
Μετά την υποστολή της αγγλικής
σημαίας και την ανύψωση της ελληνικής, οι Καλύμνιοι αποχώρησαν σκυφτοί και η
πλατεία του νησιού άδειασε.
Τότε, ο άγγλος Αξιωματικός
ξαφνιασμένος, ρώτησε τον έλληνα συνάδελφο του ταγματάρχη Ζαχαράκη, γιατί έφυγε
τόσο γρήγορα όλος ο κόσμος.
Διερωτήθηκε μάλιστα, μήπως είχαν
δυσαρεστηθεί από τη μετάβαση της εξουσίας από τους Άγγλους στους Έλληνες.
Ο μετέπειτα στρατηγός Ζαχαράκης,
χωρίς να πει τίποτε, οδήγησε τον άγγλο αξιωματικό στο νεκροταφείο του νησιού.
Εκεί ήταν μαζεμένοι όλοι οι
Καλύμνιοι.
Είχαν πάει ομαδικά στο νεκροταφείο, να
αναγγείλουν στους προγόνους τους ότι η Κάλυμνος ξαναγινόταν ελληνική.
Γιατί
είχε γίνει έθιμο, όσοι πέθαιναν να αφήνουν ευχή και κατάρα, να τους το πουν
μόλις η Κάλυμνος ξαναγινόταν ελληνική.
fb – [2fA]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου