"Το Τραγούδι του Ήλιου.. "

25^η Μαρτίου: Εὐαγγελισμός – Ἑλληνισμός

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης

«Ξυπνᾶτε ἐσεῖς ποὺ κοίτεστε, ξυπνᾶτε ὅσοι κοιμᾶστε,
τὸν θάνατο ὅσοι ἐγεύτητε, τώρα ζωὴ χορτάστε».
Μὲ μιᾶς ἀνοίγει ὁ οὐρανός, τὰ σύγνεφα μεριάζουν,
οἱ κόσμοι ἐμείνανε βουβοί, παράλυτοι κοιτάζουν.
Μία φλόγα ἀστράφτει… ἀκούονται ψαλμοὶ καὶ μελῳδία…
Πετάει ἕν᾿ ἄστρο… σταματᾶ ἐμπρὸς εἰς τὴ Μαρία…
«Χαῖρε τῆς λέει ἀειπάρθενε, εὐλογημένη χαῖρε!
Ὁ Κύριός μου εἶναι μὲ σέ. Χαῖρε Μαρία, Χαῖρε!»

Το Τραγούδι του Ήλιου..

Από τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη

[…. ]

98

Τότε έκατζε ο Γκούρας και οι άλλοι και φάγαμεν ψωμί· τραγουδήσαμεν κ' εγλεντήσαμεν.
Με περικάλεσε ο Γκούρας κι' ο Παπακώστας να τραγουδήσω· ότ' είχαμεν τόσον καιρόν οπού δεν είχαμεν τραγουδήση - τόσον καιρόν, οπού μας έβαλαν οι 'διοτελείς και 'γγιχτήκαμεν δια να κάνουν τους κακούς τους σκοπούς.

Τραγουδούσα καλά. Τότε λέγω ένα τραγούδι·

Ο 'Ηλιος εβασίλεψε 'Ελληνα μου, βασίλεψε και το Φεγγάρι
εχάθη κι' ο καθαρός Αυγερινός που πάει κοντά την Πούλια,
τα τέσσερα κουβέντιαζαν και κρυφοκουβεντιάζουν.
Γυρίζει ο 'Ηλιος και τους λέει, γυρίζει και τους κρένει·
- Εψές οπού βασίλεψα πίσου από μια ραχούλα,
άκ'σα γυναίκεια κλάματα κι' αντρών τα μυργιολόγια
γι' αυτά τα 'ρωϊκά κορμιά 'σ τον κάμπο ξαπλωμένα,
και μέσ' το αίμα το πολύ είν' όλα βουτημένα.
"Για την πατρίδα πήγανε 'σ τον 'Αδη, τα καϊμένα."

Ο μαύρος ο Γκούρας αναστέναξε και μου λέγει·

- Αδελφέ Μακρυγιάννη, σε καλό να το κάμη ο Θεός· άλλη φορά δεν τραγούδησες τόσο παραπονεμένα. Αυτό το τραγούδι σε καλό να μας βγη.

- Είχα κέφι, του είπα, οπού δεν τραγουδήσαμεν τόσον καιρόν.
'Οτι εις τα 'ρδιά πάντοτες γλεντούσαμεν…

[ ….]

[Μεταγραφή από το πρωτότυπο του Γιάννη Βλαχογιάννη,
επεξεργασμένη από τον καθηγητή Γιάννη Καζάζη]

[2φΑ]

Share