π. Βασίλειος Χριστοδούλου
- "Μεῖνε μαζί μας, βράδιασε"
[…. ]
Ἡ ἐλευθερία εἶναι τό ἔδαφος πάνω
στό ὁποῖο καλλιεργοῦνται καί αὐξάνονται οἱ οὐσιαστικές σχέσεις μας μέ τούς ἀνθρώπους.
Τό ἴδιο ἀκριβῶς πρέπει να συμβαίνει καί στή σχέση μας μέ τόν Θεό.
Κανέναν καί τίποτα δεν μπορεῖ νά ἀγαπήσει
ὁ ἄνθρωπος οὐσιαστικά, ἄν δέν αἰσθανθεῖ ὅτι εἶναι ἐλεύθερος. Ὅταν ὑφίσταται ἐπιβολή
καί ἀνάγκη δέν μπορεῖ ποτέ νά ἀνθήσει ἡ ἀγάπη.
Ὁ Θεός συνεχῶς καί ἀσταμάτητα ἑτοιμάζει τό ἔδαφος αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας.
Ὁ Θεός συνεχῶς καί ἀσταμάτητα ἑτοιμάζει τό ἔδαφος αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας.
Θά πρέπει νά ἔρθει μία στιγμή στή
ζωή τοῦ ανθρώπου, πού ὁ ἄνθρωπος θά λειτουργήσει ἐν ἐλευθερίᾳ μιά μεγάλη
κατάφαση σέ ὅ,τι ἔχει βιώσει, σέ ὅ,τι ἔχει ζήσει, σέ ὅ,τι τοῦ ἔχει
αποκαλύψει ὁ Θεός. Θά εἶναι ἡ στιγμή τῆς
ἀποτίμησης μιᾶς πορείας, γιά νά μπορέσει νά ξανοιχτεῖ τό καράβι τῆς ζωῆς σέ ὠκεάνια
πλέον ταξίδια.
Γιά τά ταξίδια αὐτά θά ἀπαιτηθεῖ βέβαια μία πλήρης ἐμπιστοσύνη στόν κυβερνήτη, στόν ἀποφασισθέντα προορισμό. Θά εἶναι ἡ συνοριακή γραμμή γιά νά συνεχίσει ὁ ἄνθρωπος τήν περαιτέρω πορεία του μέ τόν Θεό, εἰδάλλως κάπου ἐκεῖ θά σταματήσουν ὅλα.
Γιά τά ταξίδια αὐτά θά ἀπαιτηθεῖ βέβαια μία πλήρης ἐμπιστοσύνη στόν κυβερνήτη, στόν ἀποφασισθέντα προορισμό. Θά εἶναι ἡ συνοριακή γραμμή γιά νά συνεχίσει ὁ ἄνθρωπος τήν περαιτέρω πορεία του μέ τόν Θεό, εἰδάλλως κάπου ἐκεῖ θά σταματήσουν ὅλα.
Ἡ στιγμή αὐτή θά ἔρθει στή ζωή ὅλων
μας μέ διαφορετικό ἴσως τρόπο, ἀλλά ὁ κοινός παρονομαστής θά εἶναι αὐτή ἡ αἴσθηση, ὅτι
ἡ πρώτη φάση τῆς πορείας μας μέ τόν Θεό ἔχει ὁλοκληρωθεῖ, κάτι καινούργιο
πρέπει πλέον νά γεννηθεῖ.
Ὁ Θεός ἀπομακρύνεται, ὁ Θεός προσποιεῖται ὅτι φεύγει μακρυά μας. Καί ἐκεῖ εἶναι πού ὁ Χριστός θά περιμένει πάντοτε τήν κραυγή τοῦ ἀνθρώπου γιά νά γυρίσει.
Δέν θά γυρίσει ποτέ ὁ Χριστός, ἐάν δέν ἀκούσει ἀπό ἐμᾶς τό "μεῖνον μεθ' ἡμῶν".
Ἡ στάση αὐτή τοῦ Χριστοῦ ἔχει τήν
ἀρχοντιά τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀνάδειξης τῆς παρουσίας τοῦ ἀνθρώπου σέ ἰσότιμο
μέλος αὐτῆς τῆς Θεανθρώπινης σχέσης και πορείας.
Ἡ στάση αὐτή τοῦ Χριστοῦ ὑποδεικνύει στόν ἄνθρωπο τήν εὐθύνη του γιά τήν συγκρότηση τῆς σχέσης.
Ἡ στάση αὐτή τοῦ Χριστοῦ ὑποδεικνύει στόν ἄνθρωπο τήν εὐθύνη του γιά τήν συγκρότηση τῆς σχέσης.
Μιά σχέση πάντοτε θά ζητᾶ και
τούς δύο. Στήν αγάπη μπορεῖς νά παραμείνεις καί μόνος, συνεχίζοντας νά ἀγαπάς ἀκόμα
καί αἱμάσσοντας τό "ὄχι" τοῦ ἀγαπημένου, στή σχέση ὅμως ἡ συγκατάθεση
τοῦ ἄλλου ἐνεργεῖ τήν ἀπαραίτητη προϋπόθεση τῆς ὕπαρξης της.
[ …]
[ΑΘΗΝΑ – 2015 - ἐκδ. ΓΡΗΓΟΡΗ]
[2φΑ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου