- Γράφει ο Επίσκοπος Σουρόζ Anthony Bloom
Πριν λίγα χρόνια μια νέα κοπέλα που έπασχε από ανίατη ασθένεια, έγραφε:
«Πόσο ευγνώμων είμαι στον Θεό, για την αρρώστια μου!
Καθώς αδυνατίζει το σώμα μου, το νιώθω να γίνεται όλο και πιο διάφανο στις ενέργειες του Θεού».
Της απάντησα: «Να ευχαριστείς τον Θεό γι’ αυτό που σου έχει
δώσει, αλλά μην περιμένεις να κρατήσει αυτή η κατάσταση.
Θα έρθει η ώρα που αυτό το αδυνάτισμα του κορμιού σου, θα πάψει να σε κάνει να αισθάνεσαι πνευματική.
Και τότε, θα πρέπει να εξαρτάσαι από τη Χάρη και μόνο».
Θα έρθει η ώρα που αυτό το αδυνάτισμα του κορμιού σου, θα πάψει να σε κάνει να αισθάνεσαι πνευματική.
Και τότε, θα πρέπει να εξαρτάσαι από τη Χάρη και μόνο».
Λίγους μήνες αργότερα μου ξανάγραψε:
«Έχω τόσο εξασθενήσει, που δεν έχω πια τη δύναμη να τρέξω, να ακουμπήσω στον Θεό.
«Έχω τόσο εξασθενήσει, που δεν έχω πια τη δύναμη να τρέξω, να ακουμπήσω στον Θεό.
Το μόνο που μου μένει είναι να σιωπώ, να παραδίδω τον εαυτό μου,
ελπίζοντας ότι ο Θεός θα έρθει προς εμένα».
Και πρόσθεσε, αυτό που πρέπει να προσέξουμε από όλη αυτή την
ιστορία:
«Προσευχηθείτε στον Θεό, να μου χαρίσει το κουράγιο, να μην προσπαθήσω
ποτέ να κατασκευάσω μια ψεύτικη παρουσία, για να γεμίσω το τρομερό κενό που
αφήνει η απουσία Του... »
fb – p.
Panteleimon Krouskos
[2fA]
[2fA]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου