"Κάλαντα Λαζάρου Καλύμνου"

Τα κάλαντα του Λαζάρου, στην Κάλυμνο
-  Ἀναστασία Χατζηπαύλου

Σήμερον έρχεται ο Χριστός, - ο επουράνιος Θεός
εν πόλει Βηθανία, - με κλάδους και βαΐα

Ελάτε σας παρακαλούμε - για να σας διηγηθούμε
για να μάθετε τι εγίνη - σήμερον στην Παλαιστίνη.

Εις την πόλη Βηθανία, - Μάρθα κλαίει και η Μαρία
Λάζαρο τον αδερφό τους - τον γλυκύ και καρδιακό τους

Τον μοιρολογούν και κλαίνε - τον μυριολογούν και λένε
τρεις ημέρες τον θρηνούσαν - και τον εμοιρολογούσαν

Την ημέρα την τετάρτη - κίνησε ο Χριστός για να 'ρτει
και εβγήκεν η Μαρία - έξω από τη Βηθανία.

Και εμπρός το γόνυ κλίνει - και τους πόδας Του φιλεί(νει).
"Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου, - δεν θ’ απέθνησκε ο αδερφός μου

Μα και τώρα 'γω πιστεύω - και καλότατα ηξεύρω
ότι δύνασ’ αν θελήσεις - και νεκρούς να ανεστήσεις!"

"Λέγε, πίστευε Μαρία - άγωμεν εις τα μνημεία"
Τότε ο Χριστός δακρύζει - και τον Άδη φοβερίζει:

Άδη τάρτατε και Χάρο, - Λάζαρο ήρθα να σου πάρω!
Δεύρω έξω Λάζαρέ μου - φίλε και αγαπητέ μου

Παρευθύς από τον Άδη - ως εξαίσιο σημάδι
Λάζαρος απενεκρώθη, - ανεστήθη κι εσηκώθη.

Ζωντανός, σαβανωμένος - και με το κερί ζωσμένος.
Τότε η Μάρθα κι η Μαρία, - τότε όλη η Βηθανία

Μαθητές και Αποστόλοι - τότε ευρεθήκαν όλοι
Δόξα το Θεώ φωνάζουν - και το Λάζαρο 'ξετάζουν

Πες μας Λάζαρε, τι είδες - εις τον Άδη που επήγες;
"Είδα φόβους, είδα τρόμους - είδα βάσανα και πόνους."

"Δώστε μου λίγο νεράκι - να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς και των χειλέων - και μη με ρωτάτε πλέον."

[2φΑ] 

Share