"Διδακτικό ύφος "

 

Massimo Recalcati  -  Οι δάσκαλοι που θυμόμαστε
[Ποιμαντική Σκέψη της εβδομάδος]

Οι δάσκαλοι που δεν ξεχάσαμε και που θυμόμαστε καλά τα ονόματά τους, τα πρόσωπά τους, τη χροιά της φωνής τους, τη μορφή τους, αυτοί με τους οποίους έχουμε μια σχέση χρέους και ευγνωμοσύνης, είναι όσοι μας δίδαξαν, πρώτα απ' όλα, ότι δεν μπορούμε να μάθουμε χωρίς αγάπη για τη γνώση, ότι η γνώση που κατορθώνεται χωρίς επιθυμία είναι γνώση νεκρή, γνώση ψευδής, αποκομμένη από την αλήθεια.

Ας το πούμε ακόμα καλύτερα: αυτοί οι δάσκαλοι ενσάρκωσαν στα μάτια μας ένα «ύφος».
Ο Λακάν το έλεγε με τον δικό του τρόπο χρησιμοποιώντας την περίφημη φράση του Μπυφόν:
«Το ύφος είναι ο άνθρωπος». Τι είναι όμως το ύφος;

Δεν ανάγεται, βεβαίως, σε ένα σύνολο δεξιοτήτων, όπως θα ήθελαν να μας κάνουν να πιστέψουμε οι γνωσιακοί προγραμματιστές.
Ούτε σε έναν χαρακτήρα ασυνήθιστο και ισχυρό.

Ύφος είναι ο τρόπος να δίνεις μορφή σε μια δύναμη, να καθιστάς τη γνώση ζωντανή, συναρμοσμένη με τη ζωή, ενδιαίτημα μιας ηθικής της προσωπικής μαρτυρίας που αποστέργει το οποιοδήποτε κανονιστικό κριτήριο παραδειγματισμού.

Το ύφος είναι ο εξατομικευμένος τρόπος με τον οποίον ένας δάσκαλος εισέρχεται, αυτός ο ίδιος, σε μια σχέση με τη γνώση.
Είναι ο τρόπος με τον οποίο απορρέει, από αυτή την εξατομικευμένη σχέση, η μεταλαμπάδευση της γνώσης.

 

πΖ – 2φΑ

                                                                      

Share