"Μια διαμαντένια γέφυρα "

 

Κάλλιστος Ware  -  Ωρολογοποιός του σύμπαντος ή εραστής;
[Επταήμερο αφιέρωμα από την "Ποιμαντική Σκέψη" -3]

Δεν θα 'πρεπε να σκεφτόμαστε τον Θεό σαν Κατασκευαστή ή τον Θεό σαν Τεχνίτη, αλλά τον Θεό ως Εραστή.
Η δημιουργία δεν είναι τόσο μια πράξη της ελεύθερης θέλησής Του, όσο της ελεύθερης αγάπης Του. Το ν' αγαπάς σημαίνει να μοιράζεσαι, όπως τόσο καθαρά μας έχει δείξει το Τριαδικό δόγμα: ο Θεός δεν είναι μόνο ένας, αλλά ένας μέσα σε τρεις, επειδή είναι μια κοινωνία προσώπων, που μετέχουν με αγάπη το ένα στο άλλο.

Ο κύκλος της θεϊκής αγάπης όμως δεν έχει παραμείνει κλειστός.
Η αγάπη του Θεού είναι, στην κυριολεκτική σημασία της λέξης, «εκστατική» - μια αγάπη που κάνει τον Θεό να βγαίνει από τον εαυτό του και να δημιουργεί πράγματα διαφορετικά από τον ίδιο, έτσι ώστε να υφίστανται εκτός απ' τον ίδιο, άλλες υπάρξεις για να μετέχουν στη ζωή και στην αγάπη που είναι δικά Του.

Λέγοντας ότι ο Θεός είναι Δημιουργός του κόσμου, δεν εννοούμε απλώς ότι θέτει τα πράγματα σε κίνηση με μιαν αρχική πράξη, μετά την οποία συνεχίζουν να λειτουργούν μόνα τους.
Ο Θεός δεν είναι μόνο ένας ωρολογοποιός του σύμπαντος, που κουρδίζει τον μηχανισμό και ύστερα τον αφήνει να χτυπάει μόνος του.
Αντίθετα η δημιουργία είναι συνεχής.

Αν πρέπει να είμαστε ακριβείς, όταν μιλάμε για την δημιουργία, δεν θα 'πρεπε να χρησιμοποιούμε τον αόριστο, αλλά το συνεχιζόμενο ενεστώτα.
Θα 'πρεπε να λέμε, όχι ότι «ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο, και μένα μέσα σ' αυτόν», αλλά ότι «ο Θεός φτιάχνει τώρα τον κόσμο, και μένα μέσα σ' αυτόν, εδώ και τώρα, τούτη τη στιγμή και πάντα».

Η δημιουργία δεν είναι ένα γεγονός παρελθοντικό, αλλά μια σχέση στο παρόν.
Αν ο Θεός δε συνέχιζε ν' ασκεί τη δημιουργική Του θέληση την κάθε στιγμή, το σύμπαν θα έπεφτε αμέσως σε ανυπαρξία· τίποτε δεν θα μπορούσε να υπάρξει ούτε για ένα δευτερόλεπτο, αν ο Θεός δεν το ήθελε να υπάρχει.

Όπως ο Μητροπολίτης Φιλάρετος της Μόσχας το θέτει, "όλα τα πλάσματα ισορροπούν πάνω στον δημιουργικό λόγο του Θεού, σαν σε μια διαμαντένια γέφυρα· πάνω τους είναι το άπειρο της θεϊκής απεραντοσύνης, κάτω η άβυσσος της δικής τους μηδαμινότητας".

 

πΖ – 2φΑ

                                                      

Share