"Ο κ. Κυπριανός "

 

-  Μητροπολίτης Anthony Bloom "Ζωογονώντας την αδρανοποιημένη ομορφιά" [Ποιμαντική Σκέψη της Εβδομάδος]

Μπορούμε να κοιτάξου­με τον κόσμο της αθεΐας με έναν τρόπο που ούτε ο ίδιος ο κόσμος δεν διαθέτει για τον εαυτό του, τον τρόπο που κατανοεί ο Χριστός τον κόσμο, που βλέπει σε αυτόν έναν αποξενωμένο, έναν τραυματισμένο, έναν τυφλό κόσμο, αλλά την ίδια στιγμή έναν κόσμο που είναι τόσο γεμάτος από δυνατότη­τες αγιότητας, όπως ακριβώς και κάθε άλλο μέλος της Εκκλησίας.

Και κοιτάζοντας τώρα προς τον κόσμο, παρά τη συνήθη προκατάληψη που οφεί­λεται στην αλαζονεία μας, στην υπερηφάνεια μας, τη ματαιοδοξία μας, και την αμαρτωλότητα μας, δεν θα μπορούσαμε άραγε να δούμε πόση αληθι­νή, πραγματική ομορφιά, δικαιοσύνη και αλήθεια κρύβεται μέσα σε αυτόν;

Δεν θα μπορούσαμε να κοιτάξουμε στην ιστορία της ανθρωπότητας και να δούμε χιλιάδες άνδρες και γυναίκες που ανα­δείχθηκαν σπουδαίοι ενώπιον του Θεού, επειδή ήταν πραγματικά άνθρωποι, άνθρωποι που υπήρ­ξαν ειλικρινείς και στοχάστηκαν βαθιά για το μυ­στήριο της ζωής, μιλώντας τον λόγο της αλήθειας, άνθρωποι που κοίταξαν την ομορφιά, πέρα από τα όρια της αισθητικής, και την εξέφρασαν με όλους τους δυνατούς τρόπους της τέχνης, της ποίησης, της μουσικής και των ανθρώπινων σχέσεων;

Ο σκοπός της σχέσης μας με τον κό­σμο δεν είναι να τον κατηγορούμε, να τον καταδικάζουμε, αλλά να φέρουμε στην επιφάνεια όλη την ομορφιά και όλο το νόημα που λανθάνει μέσα του.

Υπάρχει σε ένα γαλλικό μυθιστόρημα, η ιστο­ρία ενός ανθρώπου που ονομάζεται
κ. Κυπριανός.
Πρόκειται για έναν άνθρωπο που έχει περάσει πολλά χρόνια στα νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού και έχει μάθει έτσι να αγαπάει τη φύση και όλα αυτά που μπορεί να παράγει η γη, έχοντας δια­μορφώσει μία μοναδική σχέση μαζί της, σε βαθμό που να μπορεί να της μιλάει, ζωογονώντας τις αδρανείς δυνάμεις της ζωής.

Έρχεται στη Γαλλία και αγοράζει ένα κομμάτι γης εντελώς άγονο που ποτέ δεν καρποφόρησε, και αρχίζει να τραγουδά σε αυτό το κομμάτι γης τραγούδια δημιουργικής αγά­πης, με αποτέλεσμα σταδιακά η γη αυτή να αρχίσει να ανθίζει, να γίνεται πλούσια, γεμάτη από δέντρα, χόρτα, φυτά, θάμνους και ζώα που έρχονταν εκεί, επειδή έβρισκαν ένα μέρος που αποτελούσε ήδη ένα όραμα του παραδείσου.

Αυτό είναι εκείνο που θα πρέπει να κάνουμε, αυτό είναι που καλούμαστε να κάνουμε - να κοιτάξουμε αυτόν τον κόσμο με τα μάτια του κ. Κυπριανού ή τα μάτια του Χριστού - με αγάπη, με σεβασμό, να κοιτάξουμε βαθιά και να ξεδιπλώσουμε κάθε σπίθα ομορφιάς, αλήθειας και δικαιοσύνης, οδηγώντας τον έτσι στην καρποφορία.

 

πΖ – 2φΑ 

                                                  

Share