"Όλα είναι δρόμος –β΄ "

π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος

- Από συζήτηση στο “Ενοριακό Αρχονταρίκι” του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014. -

Δεν έχουμε τοποθετήσει σωστά την έννοια της αμαρτίας μέσα στο χώρο της Εκκλησίας, μέσα στην καθημερινότητα μας, στη ζωή μας. Νομίζουμε ότι σωζόμαστε ένεκα των αρετών μας. Αυτός είναι φαρισαϊσμός. Δεν σώζεσαι επειδή είσαι ενάρετος. Οι αρετές είναι δώρα, χαρίσματα.

Σώζεσαι, όχι επειδή αξίζεις, αλλά επειδή ο Θεός σ’ αγαπάει πολύ.

Η άσκηση δεν είναι δική μου καταξίωση. Είναι μια κατάθεση ερωτική προς τον Θεό, από αγάπη το κάνω, δεν ζητάω τίποτα. Η σωτηρία είναι δώρο, ευλογία.

Εμείς φοβόμαστε την αμαρτία, όχι γιατί μας χωρίζει από τον Θεό, αλλά γιατί καταρρίπτει μέσα μας την ιδεατή εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. Σπάει τη βιτρίνα μας.

Η αμαρτία είναι υπαρξιακή αστοχία.

Δεν κατάφερα να πετύχω το στόχο μου, δεν κατάφερα να ζήσω την πληρότητα της ζωής.
Η μετάνοια είναι να φέρεις τη ζωή σου τούμπα, να αλλάξεις τα πάντα, να αισθάνεσαι ότι δεν πάει άλλο. Να κάνεις νέα αρχή, να γράψεις νέα ιστορία. Όποιος μετανοεί έχει χαρά.

Η κατάθλιψη τις περισσότερες φορές είναι απωθημένη οργή.
Οργή και θυμός που δεν εκφράστηκε, δεν ειπώθηκε, δεν αρθρώθηκε.

Για να είσαι ταπεινός, πρέπει να έχεις μέσα σου πνευματική λεβεντιά. Άλλο είναι τα φυσικά χαρίσματα κι άλλο οι αρετές.

Τα πάθη δεν ξεπερνιούνται, αλλά μεταμορφώνονται.

Η αγιότητα δεν είναι άπιαστο όνειρο, γιατί δεν είναι όνειρο, είναι δώρο Θεού, είναι χάρισμα. Η αγιότητα, τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, είναι για να μοιράζονται στο Σώμα της Εκκλησίας. Το χάρισμα το έχω για να το κοινωνήσω με κάποιον άλλον. Ο άγιος ποτέ δεν το ξέρει ο ίδιος, ότι είναι.

Αν ο άνθρωπος δεν έχει έλλειψη, δεν κινείται. Αν μου τα έχουν όλα, δεν θα ψάξω ποτέ τίποτα. Δημιουργήσαμε έναν πολιτισμό, που θέλει με κάθε τρόπο να αποφύγει τον πόνο.
Ο πόνος όμως είναι ευλογία, είναι βασικό κομμάτι της ύπαρξης της ζωής. Ούτε ο Χριστός εξαιρείται του πόνου.

Στην Εκκλησία προσκυνούμε τον Σταυρό του Χριστού ματωμένο, σε περιφρόνηση, σε εγκατάλειψη. Αγιάζει ο πόνος του ανθρώπου. Θωρακισμένος με τη Χάρη του Θεού περνάς μέσα από τη φωτιά και δεν καίγεσαι. Η Εκκλησία είναι η δυνατότητα να πονάς και να μην απελπίζεσαι, να πονάς και να χαμογελάς, να είσαι αισιόδοξος.

Χρειάζεται διάκριση, να μην κρύβει ο πνευματικός το πρόσωπο του Χριστού.
Επίσης σεβασμός στην ελευθερία του προσώπου, να πάρει ο ίδιος το ρίσκο.

Να μην παίρνεις τις ευθύνες της ζωής του άλλου, αλλά να τον ενηλικιώνεις.

Δεν πρέπει κάποιος να φοβάται τη ζωή. Ο χριστιανός δεν φοβάται τη ζωή, τη χαίρεται.
Η Θεία Λειτουργία είναι η προσπάθεια του ανθρώπου να ζήσει ευχαριστιακά και δοξολογικά.

synodoiporia – antifono

[2φΑ]

Share