"Στη φάτνη του Χριστού.. "

Ο Χριστός και ο Μίσα

- Λέγεται, ότι το παρακάτω περιστατικό συνέβη σε ένα ορφανοτροφείο στη Ρωσία, όπου περιθάλπονται μικρά παιδάκια, εγκαταλελειμμένα και κακοποιημένα.

Πέρα όμως από την ιστορικότητα του γεγονότος, σημασία έχουν τα νοήματα που πηγάζουν από τη διήγηση αυτή. -

Στο ορφανοτροφείο λοιπόν αυτό, πήγε τις παραμονές των Χριστουγέννων ένας δάσκαλος να μιλήσει στα παιδιά για τη μεγάλη γιορτή.
Τα περισσότερα απ’ αυτά άκουγαν για πρώτη φορά για τον Χριστό και για τη Γέννηση του.

Ένα αγοράκι έξι χρονών, ο Μίσα, άκουγε με ιδιαίτερη προσοχή τα λόγια του δασκάλου.

Όταν εκείνος τελείωσε, έδωσαν στα παιδιά όλα τα υλικά που χρειάζονταν για να φτιάξουν τη σπηλιά, τη φάτνη και όλα τα σχετικά.

Στη συνέχεια, παρακολουθώντας ο καθηγητής τα χειροτεχνήματα των παιδιών, πρόσεξε κάτι που του έκαμε εντύπωση στην κατασκευή του Μίσα.

Μέσα στη φάτνη είχε τοποθετήσει δύο μωρά.

– Εδώ, του είπε ο δάσκαλος, το ένα παιδάκι είναι ο Χριστός. Το άλλο, ποιο είναι;

O μικρός Μίσα άρχισε να επαναλαμβάνει την ιστορία της Γέννησης του Χριστού που πριν λίγο είχε ακούσει, προσθέτοντας όμως, και κάτι δικό του.
Όταν έφτασε στο σημείο όπου η Θεοτόκος τοποθέτησε το βρέφος στη φάτνη, συνέχισε με αυτά τα λόγια:

«Τότε ο μικρός Χριστός γύρισε, με κοίταξε και με ρώτησε αν είχα ένα μέρος να μείνω.
Εγώ του είπα ότι δεν έχω ούτε μητέρα, ούτε πατέρα, ούτε πουθενά για να μείνω.
Τότε ο Χριστός μου είπε, να μείνω μαζί του.

Εγώ τότε σκέφτηκα, πως δεν είχα κανένα δώρο να του δώσω, όπως οι μάγοι.
Το μόνο που μπορούσα να του προσφέρω, ήταν η ζεστασιά μου. Γι΄ αυτό τον ρώτησα:

– Αν είμαι δίπλα σου και σε κρατάω ζεστό, είναι για σένα αυτό ένα καλό δώρο;

Ο Χριστούλης μου απάντησε:

– Αν μου δώσεις τη ζεστασιά σου, αυτό θα είναι το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να μου δώσει κανείς ποτέ.

Έτσι μπήκα στη μικρή κούνια, κι αφού γύρισε και με κοίταξε, μου είπε ότι με θέλει να μείνω μαζί του για πάντα».

Όταν τέλειωσε την ιστορία ο μικρός Μίσα, τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα που έτρεχαν ασυγκράτητα στα μάγουλα του. Έσκυψε πάνω στο τραπέζι, κάλυψε το πρόσωπο με τα χεράκια του κι έκλαιγε με λυγμούς.

Το μικρό ορφανό είχε βρει επί τέλους κάποιον που τον αγαπούσε πραγματικά, που δεν θα τον εγκατέλειπε ποτέ, που δε θα του φερόταν άσχημα.
Κάποιον που τον ήθελε, να μείνει μαζί του για πάντα...

-  Από το περιοδικό «Παρά την Λίμνην», Άγιος Δημήτριος Παραλιμνίου, Δεκέμβριος 2008

http://gerontesmas.com/2014/11/27/ο-χριστός-και-ο-μίσα/

epap[2fA]

                                                        

Share