"Η Αγία της Βάστα"

Η Αγία Θεοδώρα στη Βάστα

Στις 11 Σεπτεμβρίου, εορτάζει το μικρό εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας στη Βάστα, στην περιοχή της Μεγαλόπολης Πελοποννήσου, στον Νομό Αρκαδίας. 

Σύμφωνα με την παράδοση και μαρτυρίες, η αγία έζησε τον 7^ο αιώνα και καταγόταν από τη Βάστα.
Την εποχή εκείνη, κάθε χωριό ήταν μια ξεχωριστή και ανεξάρτητη κοινωνική, διοικητική και προ πάντων στρατιωτική οντότητα.

Αναγκαστικά, κάθε οικογένεια είχε την υποχρέωση να συνεισφέρει στο στρατό του χωριού με τουλάχιστον έναν άνδρα, αλλά αν ο πατέρας ήταν πολύ γέρος για στρατιώτης ή δεν υπήρχαν άντρες στην οικογένεια, τότε έπρεπε να πληρωθεί κάποιο μεγάλο ποσόν, ώστε με το αντίτιμο του να πληρώνεται κάποιος μισθοφόρος.

Το χωριό της Αγίας διατηρούσε κάποιο παρόμοιο στρατό. Η οικογένειά της φαίνεται ότι δεν είχε αγόρια, ο πατέρας της ήταν πολύ γέρος για να καταταχθεί στο στρατό και πολύ φτωχός για να χρηματοδοτήσει μισθοφόρο.

Η Αγία Θεοδώρα θα πρέπει να ήταν η μεγαλύτερη από μια σειρά από κόρες στην οικογένεια και πήρε την μεγάλη απόφαση…. Θα πήγαινε στο στρατό σαν άντρας, μια και άλλη λύση δεν υπήρχε και ο πατέρας της θα συλλαμβανόταν για το απλήρωτο χρέος προς το χωριό.

Έτσι και έκανε, ντύθηκε σαν άντρας, κατατάχθηκε, έλαβε μέρος σε διάφορες μάχες στις οποίες και διακρίθηκε.

Στο στρατώνα, όπου περνούσε τις περισσότερες ώρες της η Αγία Θεοδώρα, υπήρχε και μια νεαρή πλύστρα που έπλενε τις στολές των στρατιωτών, και όπως φαίνεται, ερωτεύθηκε την Αγία, όπως την έβλεπε σαν νεαρό Λοχαγό, μη ξέροντας βέβαια ότι ήταν γυναίκα και όχι άντρας.

Η Αγία της έλεγε ότι είναι θρησκευόμενη και δεν την ενδιαφέρει τίποτε άλλο εκτός από την πίστη της στον Θεό, αλλά εκείνη ήταν αμετάπειστη, και αφού φαίνεται είχε πάει πρώτα με κάποιον άλλο, παρουσιάστηκε στο Διοικητή και είπε ότι είχε μείνει έγκυος από την Αγία Θεοδώρα.

Ο Διοικητής, με την πολλή εκτίμηση που είχε στην Αγία, την κάλεσε και της συνέστησε να παντρευτεί την κοπέλα και το πράγμα θα τελείωνε εκεί, αλλιώς θα ήταν υποχρεωμένος να την περάσει από Πειθαρχικό Συμβούλιο, που η ετυμηγορία του θα ήταν ο θάνατος.

Η Αγία Θεοδώρα μια και δεν είχε άλλη διέξοδο αρνήθηκε, και το αποτέλεσμα ήταν να την καταδικάσουν και να την θανατώσουν, στον τόπο ακριβώς που είναι σήμερα ο μικρός ναός της.

Την εποχή εκείνη όμως, τα ρούχα ήταν ακριβά, γι’ αυτό και συνήθιζαν να γδύνουν τους νεκρούς και να πουλούν τα ρούχα τους ή να τα δίνουν για να τα φορέσει κάποιος άλλος.

Την στιγμή που η Αγία Θεοδώρα άφηνε την τελευταία πνοή της, παρακάλεσε τον Θεό να γίνει εκκλησάκι το σώμα της, τα μαλλιά της να γίνουν δέντρα και το αίμα της ποτάμι….

Τότε λέγεται, άρχισε να τρέχει ορμητικό ένα δεύτερο ποτάμι που ενώθηκε κάθετα με εκείνο που υπήρχε, σαν εκπλήρωση της παράκλησης “το αίμα μου να γίνει ποτάμι”.

Μετά από χρόνια, ίσως τον 12ο αιώνα, κάποιος ηγούμενος Μονής, σε συνεργασία με τους συγχωριανούς της, έκτισε το εκκλησάκι και το αφιέρωσε στη μνήμη της.

Στη στέγη άρχισαν να φύονται τα δέντρα, που θέριεψαν μέσα σε ελάχιστο χρόνο, για να εκπληρωθεί και η δεύτερη παράκληση της: “τα μαλλιά μου να γίνουν δέντρα”.

Το μικρό εκκλησάκι των 12 τετραγωνικών μέτρων (λιθόκτιστο με δίρριχτη λίθινη στέγη διαστάσεων 6.50x2.50μ. που κρατά από τον 12ο αιώνα μ.Χ.), βρίσκεται κοντά στο χωριό Ίσαρι, στη συνδρομή δυο ποταμών, που οι ροές τους σχηματίζουν ορθή γωνία, στο βάθος μιας ευρύχωρης κοιλάδας, που είναι κυριολεκτικά πνιγμένη στο πράσινο, με μεγάλα δέντρα.

Το κτίσμα με πρώτη ματιά είναι ετοιμόρροπο, λες ότι από στιγμή σε στιγμή θα καταρρεύσει και απορείς πως ακόμη δεν έχει παρασυρθεί από τα υδάτινα ρεύματα στη συνδρομή των οποίων βρίσκεται.

Στη στέγη του φύονται δέκα επτά (17) ολοζώντανα δέντρα, των οποίων το ύψος επίσης ποικίλλει και φτάνει σε κάποια και τα 18 μέτρα!

Από έρευνες που έχουν γίνει στους τοίχους του κτίσματος, δεν φαίνονται να υπάρχουν καθόλου ρίζες.
Έχει υπολογισθεί από τον όγκο των κορμών και των κλώνων, ότι το εκκλησάκι φέρει στη σκεπή του ένα τεράστιο βάρος πολλών τόνων.

siatista – [2fA]

Share