"Ασάφεια.. "

Ένα ποίημα για την ομορφιά

του Γεράσιμου Παπαδόπουλου

Τα πράγματα είναι πιο όμορφα όταν είναι ασαφή.
Όταν δεν ξέρεις πού σε πάνε. Όταν δεν ξέρεις καν αν πάνε.
Αν δεν είναι απλά, παρά περίπατοι άσκοποι ενός μεθυσμένου.

Τα πράγματα είναι πιο όμορφα όταν ακόμη είναι ασαφή.
Μπορεί να είναι πιο μπερδεμένα.
Μπορεί να σε κάνουν να αισθάνεσαι σχεδόν χαμένος.
Αλλά είναι σίγουρα πιο όμορφα. Η ομορφιά είναι εκ φύσεως χαοτική.
Η ομορφιά είναι μια λέξη που ακόμη δεν ειπώθηκε.
Είναι μια ολότητα που ακόμη την ύπαρξή της υπαινίσσεται.
Η ομορφιά δεν είναι σκέτο χάος, αλλά ούτε και απόλυτη τάξη.
Η ομορφιά είναι ένα σχήμα ημιτελές. Ένα σχήμα εν δυνάμει.
Η ομορφιά είναι πολλά ενδεχόμενα μαζί.
Δυο-τρία “μπορεί”, ένα “μάλλον”, κι ένα “δεν γίνεται με τίποτα”.
Το χάος είναι κατάσταση. Η ομορφιά δεν είναι κατάσταση.
Η ομορφιά είναι πεταλούδα, αλλά η πεταλούδα δεν είναι ομορφιά.
Όταν ακουμπήσεις την ομορφιά το νιώθεις και το ξέρεις
μα μ’ ένα τρόπο που ‘ναι πιο κοντά στην άγνοια παρά στη γνώση.
Την ομορφιά την γεύεσαι, μα είναι πιο διάφανη κι απ’ τον αέρα.
Η ομορφιά είναι ανένταχτη, μα όταν της λες να έρθει έρχεται.
Ούτε στον εαυτό της δεν εντάσσεται η ομορφιά.
Η ομορφιά είναι πολλά πράγματα μαζί, αλλά όχι πάντα.
Η ομορφιά συχνά δεν είναι ούτε ομορφιά.

Στην ασάφεια δεν κάνει να μένεις για πολύ. Σε ξεθεώνει. Σε εξαντλεί.
Αλλά τουλάχιστον όσο πλανιέσαι στα λημέρια της
καλό είναι την ομορφιά της να καταβροχθίζεις. Αχόρταγα.
Να τη μασάς, να την οσμίζεσαι, να την αφήνεις να σε παίζει.
Μπορείς κι αλλού να αισθανθείς την ομορφιά.
Αλλά εκεί στην ασάφεια

τη νιώθεις σαν στο σπίτι της.

[Πρώτη δημοσίευση στο ηλεκτρονικό Φρέαρ]: frear

2η: – [2fA]

Share