Αλκυόνης Παπαδάκη, από "Το Σκισμένο Ψαθάκι"
Tα μοβ απομεσήμερα
….
Ήταν ένα απομεσήμερο του Σεπτέμβρη.
Ένα μοβ απομεσήμερο που τα ηλιοτρόπια ήταν δακρυσμένα,
γιατί ο ήλιος τα είχε ξεχάσει και ταξίδευε πίσω από σκούρα σύννεφα.
Κουράγιο έλεγα μέσα μου. Μην ιδρώνεις.
Την μεριές καλά την πόρτα του. Ακόμα και αν φωνάξεις, θα σε ακούσει.
Αφού στο είπε. Στ’ ορκίστηκε πως θα σε περιμένει.
Την μεριές καλά την πόρτα του. Ακόμα και αν φωνάξεις, θα σε ακούσει.
Αφού στο είπε. Στ’ ορκίστηκε πως θα σε περιμένει.
Φώναξα δυνατά ώσπου βράχνιασα.
Χτύπησα δυνατά ώσπου μάτωσαν τα χέρια μου.
Κανείς....
Χτύπησα δυνατά ώσπου μάτωσαν τα χέρια μου.
Κανείς....
Τι όμορφα που είναι τα μοβ απομεσήμερα του Σεπτέμβρη..
Ακόμα και όταν ξέρεις πως αυτός που νόμιζες πως θα σε περιμένει,
κρύφτηκε πίσω από σκούρα σύννεφα και σε ξέχασε.
.......
Ακόμα και όταν ξέρεις πως αυτός που νόμιζες πως θα σε περιμένει,
κρύφτηκε πίσω από σκούρα σύννεφα και σε ξέχασε.
.......
fb –
Nota Katras
[2fA]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου