"Άγιος Αντώνιος "

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας

Από τον Βίο του αγίου Αντωνίου του Μεγάλου, που συνέγραψε ο Μέγας Αθανάσιος

Κάποτε λοιπόν ήλθαν προς αυτόν δύο φιλόσοφοι ειδωλολάτρες, που νόμιζαν ότι μπορούν να ελέγξουν τον Αντώνιο. Ήταν στο όρος το έξω.

Ο Αντώνιος κατάλαβε τι άνθρωποι είναι μόλις τους είδε και εξήλθε προς αυτούς και είπε με διερμηνέα: 

"Γιατί τόσο πολύ κοπιάσατε να έλθετε, ω φιλόσοφοι, προς έναν ανόητο άνθρωπο;"

Όταν είπαν αυτοί ότι δεν είναι ανόητος, αλλά μάλιστα πολύ φρόνιμος, είπε προς αυτούς: 

"Αν μεν είχατε έλθει προς κάποιον ανόητο, θα ήταν περιττός ο κόπος σας.

Αν όμως θεωρείτε ότι είμαι φρόνιμος, φροντίσετε να γίνετε όπως είμαι εγώ. 

Επειδή πρέπει να μιμούμαστε τα καλά.

Και αν μεν εγώ ερχόμουν προς εσάς, θα προσπαθούσα να σας μιμηθώ.

Αφού όμως εσείς (ήλθατε) προς εμένα, να γίνετε όπως εγώ, που είμαι Χριστιανός." 

Αυτοί θαυμάζοντας αναχώρησαν, επειδή έβλεπαν και τους δαίμονες ακόμα να φοβούνται τον Αντώνιο...

Όταν άλλοι πάλι τον συνάντησαν προς το όρος το έξω και νόμισαν ότι μπορούν να τον χλευάσουν επειδή δεν είχε μάθει γράμματα, είπε προς αυτούς ο Αντώνιος:

"Εσείς τι λέτε; Ποιο είναι πρώτο, ο νους ή τα γράμματα; και ποιο είναι αίτιο ποίου, ο νους των γραμμάτων ή τα γράμματα του νου;"

Όταν αυτοί απάντησαν ότι πρώτος είναι ο νους, γιατί αυτός είναι βέβαια ο εφευρέτης των γραμμάτων, τους είπε ο Αντώνιος:

"Σε όποιον λοιπόν ο νους είναι υγιής, σε αυτόν δεν είναι αναγκαία τα γράμματα."

Με αυτό και αυτούς εξέπληξε.
Απήλθαν λοιπόν θαυμάζοντας, επειδή έβλεπαν έναν αγράμματο άνθρωπο με τόση πολλή σύνεση. Και επειδή επίσης δεν είχε άγριο το ήθος, λόγω του ότι ανατράφηκε στο όρος και εκεί εγέρασε, αλλά ήταν γεμάτος χάρη και κοινωνικός.

Και τον λόγο του, τον είχε νοστιμίσει με το θείο αλάτι, έτσι ώστε κανείς δεν τον φθονούσε, αλλά εχαίρονταν με αυτόν, όλοι όσοι έρχονταν προς αυτόν.

Μετά από αυτά, έτυχε να έλθουν και άλλοι μερικοί παρόμοιοι.
Κι ήταν από αυτούς που οι ειδωλολάτρες θεωρούσαν σοφούς. Και απαιτούσαν λόγον από αυτόν, λόγο περί της πίστης μας στον Χριστό. Και επεχείρησαν να μιλήσουν για το κήρυγμα του Θείου Σταυρού και ήθελαν να χλευάσουν.

Ο Αντώνιος λυπήθηκε την άγνοιά τους και έλεγε με διερμηνέα, που καλώς διερμήνευε: 

"Τι νομίζετε πως είναι καλύτερο;

Να ομολογούμε τον Σταυρό ή να προσάπτετε σε αυτούς που ονομάζετε θεούς, μοιχείες και δολοφονίες παιδιών; 

Το πρώτο που λέμε εμείς, είναι απόδειξη ανδρείας και γνώρισμα καταφρονήσεως θανάτου, ενώ τα δικά σας είναι πάθη ασέλγειας."

"Έπειτα, τι θεωρείτε εσείς καλύτερο να λέμε, ότι ο Λόγος του Θεού δεν μεταβλήθηκε, αλλά παραμένοντας ο Ίδιος, έλαβε το ανθρώπινο σώμα για την σωτηρία και την ευεργεσία των ανθρώπων, ώστε να κοινωνήσει Εκείνος την ανθρώπινη φύση και έτσι να κάνει και τους ανθρώπους να κοινωνήσουν την θεία και νοερή φύση ή να εξομοιώνετε τον Θεό με άλογα ζώα, και να σέβεστε τετράποδα κι ερπετά και ομοιώματα από ανθρώπους;

Επειδή αυτά είναι τα σεβάσματα σε εσάς τους σοφούς.

Και πως τολμάτε να χλευάζετε εμάς, επειδή λέμε ότι ο Χριστός φανερώθηκε σαν άνθρωπος, όταν εσείς λέτε ότι η ψυχή χωρίστηκε από τον ουρανό, και λέτε ότι πλανήθηκε η ψυχή και έπεσε από την αψίδα των ουρανών σε ένα σώμα, και μακάρι να έρχεται και να πέφτει σε ανθρώπινο, και όχι και σε τετράποδα και σε ερπετά.  

Η δική μας πίστη δέχεται την παρουσία του Χριστού ως σωτηρία των ανθρώπων. 

Εσείς όμως πλανάστε, όταν θεωρείτε την ψυχή αγέννητη (αδημιούργητη)."  

anavaseis – [2fA]

Share