"Οι νύχτες της Μελβούρνης "

Χρήστος Νιάρος

Έχουμε μπει στη θητεία του καλοκαιρινού χειμώνα.
Οι νύχτες με την όμορφη φεγγαρίσια γλύκα και με τα κύματα της θάλασσας,
μας ακολουθούν και μας συντροφεύουν.
Από το σπίτι του καθενός, οι ώρες και τα δευτερόλεπτα
ζουν μια άλλη αιωνιότητα.

Η αδειοσύνη του ουρανού εδώ στις πολιτείες του Νότου,
στην βραχνάδα και στον ιδρώτα της ημέρας, επιμένει να λύνει σιωπές
και καλύπτει κενά και αποστάσεις. Προσπαθεί δηλαδή, μέσα στο χορό της νύχτας 

περισσότερο να βρει διέξοδο και χρώμα, στη γλυκιά μυρουδιά των λουλουδιών.

Έλα όμως που το καθετί έχει το δικό του άρωμα,
ειδικά στις νυχτιές που ψάχνει μια άλλη ισορροπία, μεταξύ Ανατολής
και Δύσης, μεταξύ των εποχών. .

Οι νύχτες της Μελβούρνης, προσπαθούν να αποτελέσουν την ισορροπία
της ημέρας, με την ανάμνηση λαϊκού πανηγυριού, έστω και για λίγους.
Μπαίνουν βιαστικά στα μπαράκια και ρίχνουν μια ξεχασμένη ματιά
στους θαμώνες, καθώς η παγωμένη μπύρα απολαμβάνεται
με φωνές και ήχους.

Είπαμε, στην εποχή της ταχύτητας και του διαδικτύου, τα πάντα
αποτελούν γλυκιά απόδραση, έστω και με συστολή.

Οι νύχτες εδώ δεν αντέχουν το ξημέρωμα, στην νυσταγμένη διαδρομή
του ήλιου, και αναζητούν άρωμα καφέ.

Οι νύχτες της Μελβούρνης έχουν ποικιλία φαγητών και εδεσμάτων,
για να μπορούν να ετοιμαστούν στην έξοδο σε κεντρικούς και περιφερειακούς 

δρόμους, έστω και αν δεν έχεις σποράκια στην τσέπη σου
για ώρα ανάγκης και αμηχανίας.

Οι νύχτες της Μελβούρνης χάνονται στις διαδρομές των αστεριών,
όπου εκεί επιστρέφει το παρελθόν της παιδικής ηλικίας
και ο παραλληλισμός τους σε βγάζει εκτός αγώνος, αλλά με την αγωνία
στα χείλη, οπότε κοιτάς κατάματα τα σημάδια και τα αχνάρια της εποχής
που περνούνε.

Οι νύχτες της Μελβούρνης μένουν στο μπαλκόνι συντροφιά με τη βουή 

των αυτοκινήτων και τα φώτα των διαμερισμάτων σε ακινησία,
καθώς η μικρή οθόνη φωτογραφίζει και πιθανόν απορροφά καθετί
το ονειρικό, με τη συνοδεία αλμυρών. .

Οι νύχτες της Μελβούρνης, δεν έχουν ώρα, δεν έχουν παραθυρόφυλλα,
αλλά ούτε και κοιμούνται στην άμμο.
Περπατούν καιρού θέλοντος, στην παραλία, και μαζεύουν κοχύλια
και αστερίες, καθώς χάνονται στο άπειρο, με την συνοδεία μουσικών κυμάτων.

Οι νύχτες της Μελβούρνης, συναντάνε τις μοναξιές και τις διαλύουν
σε ένα ποτήρι. Αν αυτό βγει μισογεμάτο ή μισοάδειο όπως λένε,
είναι θέμα παρέας και καλής καρδιάς.

Οι νύχτες της Μελβούρνης είναι κομμάτια αλκοόλ στον ουρανίσκο
και στα τζάμια των τηλεφωνικών θαλάμων, με τον καπνό του τσιγάρου
να στέλνει τα υπόλοιπα μηνύματα.

Οι νύχτες της Μελβούρνης έχουν το μοναδικό άρωμα του έρωτα
και της γλυκιάς περισπωμένης της αγκάλης σου.

Οι νύχτες της Μελβούρνης στην σιωπή τους, διαβάζουν βιβλία και εφημερίδες, 

ξεφυλλίζουν παλιές φωτογραφίες και μοιράζουν κούραση, μνήμες, κι ενοχές, 

συγκρίνουν, αλλά και ετοιμάζουν το μεσημεριανό για την επόμενη
περιπολία καθημερινού ωραρίου.

Οι νύχτες της Μελβούρνης δεν είναι όλες ίδιες.
Σαββατοκύριακα βάζουν τα καλά τους, και βγαίνουν, δίνοντας υπόσχεση
για την επόμενη συνάντηση, σαν μια γλυκιά παρένθεση στη ρουτίνα.

Οι νύχτες της Μελβούρνης, χάνονται στους μεγάλους ουρανοξύστες,
στα τζάμια των τρένων και στις αγορές, καθώς η σιωπή απλώνεται,
χωρίς αρχή μέση και τέλος.

Οι νύχτες της Μελβούρνης χάνουν την ταυτότητα τους στα σουπερμάρκετ,
μιας και η νύχτα γίνεται έστω για λίγο, μέρα. Εκεί παίζουν και ποντάρουν
έτσι για να περνάει η ώρα και όποιος έχασε, έχασε.

Οι νύχτες της Μελβούρνης περπατούν και επιστρέφουν κουρασμένες
στον καναπέ, μέχρι να βγάλουν τα σκουπίδια στο δρόμο,
 και να ασφαλίσουν την εξώπορτα, δια παν ενδεχόμενο.

Οι νύχτες της Μελβούρνης στα ξεχασμένα φωτάκια των κεντρικών δρόμων
θυμίζουν γιορτάσι με την συμμετοχή όλων, μόνο που απουσιάζει η πλατεία.

Οι νύχτες της Μελβούρνης στέλνουν ηλεκτρονικά μηνύματα, 

στο σύγχρονο παιγνιδάκι της εποχής και των διαδικτυακών φίλων.

Οι νύχτες της Μελβούρνης δεν είναι ίδιες, απλά προσπαθούν
να δώσουν με κουβέντες της παρέας, κάποια άλλη ένταση, στην ψίχα
του κόσμου που αιωρείται, ακροβατεί και συμβιβάζεται,
αναγκαστικά κάτω από όρια ταχύτητας.

Οι νύχτες της Μελβούρνης τραγουδούν σκοπούς, συλλαβές
και στα όνειρα ακόμη, έστω για λίγο να ξεφύγουν, με τα ανάλαφρα
του καλοκαιριού και τα ανοιχτά παράθυρα να σε πηγαίνουν αλλού. . .

Οι νύχτες της Μελβούρνης, χορεύουν, δεν έχουν ημερομηνία λήξεως,
αλλά σαλπάρουν, με το πρώτο αεράκι.

Οι νύχτες της Μελβούρνης, με το μινόρε της αυγής παίρνουν
μιαν άλλη διάσταση, μαζί με τα χρώματα του φεγγαριού
και τις κουβέντες της καρδιάς.

douridas - [2fA]

Share