Καλησπέρα!
Αν νιώθεις την ανάγκη να μιλήσεις, χρειάζεσαι έναν φίλο πρόθυμο να σ’ ακούσει.
Δεν υπάρχουν πολλοί.
Αν δεν θέλεις να μιλήσεις, χρειάζεσαι έναν φίλο που θα σεβαστεί τη σιωπή σου.
Αυτοί είναι ακόμα λιγότεροι.
Το να μπορείς να είσαι φίλος, είναι ένστικτο, ταλέντο και τέχνη.
Η φιλία δεν έχει σκοπό, όρους, βλέψεις και παρεξηγήσεις.
Έχει συντροφικότητα, ειλικρίνεια, αμεσότητα και μοίρασμα.
Είναι αγάπη, που η διαύγεια της δεν επιδέχεται παρερμηνεία.
Θα μου πεις, πέρασες μια ζωή να ακούς τους άλλους ή να
συμμετέχεις στη σιωπή τους, μάζευες ακούσματα, αισθήματα και αντιδράσεις κι
αναζητάς τώρα τον «άγνωστο» φίλο, να αποθέσεις λίγο από το φορτίο που σε
βαραίνει;
Μα δεν θέλω να μιλήσω. Δεν εκφράζονται τα βιώματα με λόγια.
Μόνο με σιωπή.
Δεν αναζητώ φίλους. Απευθύνομαι σε φίλους, που θα ακούσουν
τη σιωπή που αφήνουν τα λόγια μου και θα μοιραστούν τη μουσικότητα της μαζί
μου.
Όποιος είναι φίλος, το μπορεί αυτό.
Όποιος το μπορεί αυτό, είναι φίλος.
Θα συναντηθώ μέσα από τα γράμματα αυτά, με αγαπημένους φίλους παλιούς
και νέους, συγκεκριμένους και μη, θα ανταλλάξουμε μνήμες και προθέσεις, χωρίς
προγραμματισμό και στόχους, μόνο για τη χαρά της κοινωνίας.
Η πρώτη επίσκεψη μετά από πολύ καιρό, λέει μια σοφή
Κινέζικη παροιμία, πρέπει να είναι
σύντομη. Ας συνεχίσουμε λοιπόν με τον καθένα, από κει που είχαμε μείνει.
Τα μονοπάτια είναι κι αυτά γνωστά κι αγαπημένα.
Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου