Κάθεσαι κατά το σούρουπο να γράψεις.
Να εκφράσεις με λόγια τις ιστορίες της σιωπής, να σπάσεις το κέλυφος της απουσίας και της απόστασης, των τίτλων τέλους, που ποτέ δεν θα υπάρξει.
Και να αρχίσεις μ’ έναν χαιρετισμό, μα τι να πεις;
Καλησπέρα; Πολύ φτωχό.
Χαίρε, λοιπόν!
Ευχή και ελπίδα και προσδοκία, καλωσόρισμα κι αποχαιρετισμός.
Δεν αποχαιρετιστήκαμε. Άλλωστε, δεν έφυγες.
Είσαι πάντα εδώ, ζωντανή η παρουσία σου δίπλα μου, με ερωτήματα που περικλείουν και την
απάντηση τους, με απαντήσεις ανολοκλήρωτες, που δεν καλύπτονται από λόγια, αλλά
τεκμηριώνονται σ’ αυτή την αίσθηση ουσίας, χαράς και πληρότητας.
Διαφορές; Δεν τις ορίσαμε, δεν τις τονίσαμε.
Πέρα από το εγώ, πέρα από τον κόσμο, είναι ένας ορίζοντας ιδέες, ιστορίες,
περιπέτειες και αλήθειες που μας καλούν.
Σ΄ αυτό το κάλεσμα βρεθήκαμε κάποια στιγμή συνοδοιπόροι.
Φτάσαμε κάπου;
Αν το σκεφτείς καλά, η διάκριση είναι η αρετή, η ιδιότητα, που
ποτέ δεν την αξιολογούμε όσο πρέπει.
Όταν ζητάς την ομορφιά, πρέπει να έχεις μάτια μόνο γι’ αυτήν.
Όταν αναζητάς την αλήθεια, πρέπει να θυμάσαι, να μην ξεχνάς.
Και να μην προσπερνάς. Τα περάσματα, θα τα φέρει η ζωή στην
ώρα τους.
Δεν είναι ο αγώνας, η προσπάθεια, οι θυσίες ή ο στόχος που δικαιώνουν.
Είναι ο τρόπος που γίνονται όλα αυτά.
Με ήρεμη συνείδηση, με καρτερικότητα, με συμμετοχή.
Ας βλέπουμε πιο μέσα από την επιφάνεια και ας ακούμε πιο μακριά από τις ανάγκες της
ματαιοδοξίας μας. Όλα μας προσφέρονται.
Μεγαλοψυχία χρειάζεται και πραότητα… – και πάντα διάκριση.
Για σένα τα λέω; Για μένα;
Υπάρχει διαφορά;
Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου