Πλήθος πουλιά στον ουρανό

ΠΛΗΘΟΣ ΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

Σαν την πνοή του ανέμου φεύγουν οι ψυχές 
φύλλα του φθινοπώρου χρυσοκίτρινα
που στροβιλίζονται στο πέσιμο τους
κλαίνε, μοιρολογούν τις χειμωνιάτικες βραδιές
οι βαρυσυννεφιές
στάζουν τα δάκρυα τους στα παραθύρια
και γράφουν διαδρομές που σβήνουν

κάποιες ψυχές πετάνε βιαστικές τα ανοιξιάτικα
απομεσήμερα στα δυτικά
για να προλάβουν στη γέννηση του
το λιοβασίλεμα
κι άλλες πριν καλοφέξει καλοκαίρι
φεύγουν να ενσωματωθούν στο πρώτο
της δροσοσταλίδας, αχνό φως

κάθε στιγμή, την κάθε μέρα
όσοι έχουν μάτια στην καρδιά
μπορούν να δουν στον ουρανό πλήθος πουλιά
που σμίγουνε από παντού
να κάνουν κύκλους –
μια πλησιάζουν μια ξεμακραίνουν
κι όλο μικραίνουν και θαμπώνει
η ζωγραφιά τους -
ψυχές είναι όλες μαζί, που χαιρετούν
τον κόσμο που αγάπησαν
κι αυτοί που μένουν πίσω
κλείνουν τα μάτια κι αφουγκράζονται
όσο προλάβουν,
το σιγανό στερνό φτερούγισμα τους.

            Μ Ψ 

                                                               

Share