"Ο έσω μοναχός "

ΟΣΙΟΣ ΗΣΥΧΙΟΣ 

-  ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΩΦΕΛΕΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΩΖΕΙ,
ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟΔΟΥΛΟ

(Κεφ. 65-73)

65 Λέει το στόμα του Χριστού, ο στύλος της Εκκλησίας, ο μεγάλος μας Πατήρ Βασίλειος, ότι ένα μεγάλο και καλό μέσον για να μην αμαρτάνουμε και για να μην πέφτουμε από τη μια μέρα στην άλλη στα ίδια και στα ίδια είναι να ανακρίνουμε στο δικαστήριο της συνειδήσεώς μας τον ίδιο τον εαυτό μας και τα έργα μας στο τέλος της κάθε μέρας·
τι κάναμε λάθος; τι κάναμε σωστά;
Αυτό έκανε και ο Ιώβ και για τον εαυτό του και για τα παιδιά του (πρβλ. Ιώβ α’ 5).
Η καθημερινή δηλαδή λογοδοσία φωτίζει την πράξη κάθε ώρας.

66 Άλλος πάλι σοφός στα θεία ζητήματα είπε: αρχή της καρποφορίας είναι το άνθος και αρχή της πρακτικής πνευματικής ζωής είναι η εγκράτεια.
Ας γίνουμε λοιπόν εγκρατείς.
Και φυσικά με μέτρο και όπως μας διδάσκουν οι Πατέρες.
Και ας περνούμε και τις δώδεκα ώρες της ημέρας με φύλαξη του νου μας. κάνοντας έτσι θα μπορέσουμε να σβήσουμε και να μειώσουμε την κακία με επιβολή κάποιας βίας στον εαυτό μας και με τη βοήθεια του Θεού, γιατί είναι βιαστή, αποτέλεσμα δηλαδή   βίας, η ενάρετη ζωή που δια μέσου της δίνεται η βασιλεία των ουρανών (πρβλ. Ματθ. ια’ 12).

67  Ο δρόμος που οδηγεί στη γνώση είναι η απάθεια και η ταπείνωση.
Χωρίς αυτές τις αρετές, κανένας δεν θα ιδή τον Κύριο.

68 Αυτός που μένει συνεχώς στο εσωτερικό του σωφρονεί.
Και όχι μόνο σωφρονεί, αλλά και ζη την ιερά θεωρία και θεολογεί και προσεύχεται. 

Αυτό το νόημα έχει ο λόγος του αποστόλου: «πνεύματι περιπατείτε και επιθυμίαν σαρκός ου μη τελέσητε» (να συμπεριφέρεστε πνευματικά και τότε δεν θα κάνετε ό,τι ζητούν οι επιθυμίες της σαρκός – Γαλ. ε’ 16).

69 Όποιος δεν ξέρει να βαδίζη την πνευματική οδό, δεν φροντίζει για την αντιμετώπιση των εμπαθών σκέψεων, αλλά απασχολείται διαρκώς μόνο με τη σάρκα και ή είναι δούλος της κοιλιάς του ή της ακολασίας ή λυπάται και οργίζεται και μνησικακεί.
Γι’ αυτό σκοτίζει τον νου του ή κάνει άσκηση χωρίς μέτρο και θολώνει τη διάνοιά του.

70 Αυτός που απαρνήθηκε μεν τα πράγματα, όπως π. χ. τη γυναίκα, τα χρήματα κ.λπ. έκανε τον έξω άνθρωπο μοναχόν, αλλά όχι ακόμη και τον μέσα.
Όποιος όμως έχει απαρνηθή τα εμπαθή του διανοήματα, αυτός είναι ο αληθινός μοναχός. 

Και τον μεν έξω άνθρωπο εύκολα μπορεί κανένας να τον κάνη μοναχό, αν θελήση. 

Όμως δεν είναι λίγος ο αγώνας, να κάνη κανένας μοναχόν τον μέσα άνθρωπο.

71 Ποιός άραγε στη γενιά αυτή είναι απαλλαγμένος από εμπαθείς σκέψεις και αξιωμένος να προσεύχεται πάντα με καθαρή και άυλη προσευχή;
Αυτό είναι σημάδι του μέσα μοναχού.

72 Πολλά πάθη είναι κρυμμένα στις ψυχές μας. τότε όμως ελέγχεται η ύπαρξή τους, όταν φαίνονται τα αίτια που τα φέρνουν στο φως.

73 Μην απασχολείσαι μόνο με τη σάρκα, αλλά όρισε μια άσκηση στα μέτρα σου και στρέψε τον νου σου στο εσωτερικό σου.
Διότι όπως διαβάζουμε στην προς Τιμόθεο Επιστολή, η σωματική άσκηση είναι προσωρινή και λίγο ωφέλιμη, ενώ η ευσέβεια είναι ωφέλιμη για όλα.

agiopneymatika – [2fA]

                                                   

Share