"Ωδή στο φως.. "

"Κορυδαλλός

  του Ανδρέα Εμπειρίκου

  Γλυκά θροΐζουν γύρω μου τα δένδρα.

  Τι υψηλός και αίθριος που είναι ο ουρανός!

  Μεσ’ στην ψυχή μου το ουράνιο τόξο

  και στην καρδιά μου μέσα

  -στιλπνός, πασίχαρος κορυδαλλός-

  λαλεί ο μικρός μου γιος."

- Τότε που νέος και ανέμελος πειραματιζόμουν με την ποίηση, ο τελευταίος στίχος του Εμπειρίκου είχε εντυπωθεί μέσα μου - μέχρι που γεννήθηκε ο δικός μου μικρός γιος.

Προσπαθούσα να βρω το ποίημα, μα θυμόμουν λάθος λέξεις·
είχα κρατήσει όμως το άκουσμα του, αντανάκλαση στην ψυχή μου…

Στο φως…

Τις μέρες του Μαρτίου στέκεις μόνη

στο παραθύρι μπρος παρατηρείς,

πάνω από την καμένη γλάστρα ο ουρανός!

Τα σύννεφα φεύγουν καθώς σ’ αγκαλιάζω,

στα μάτια σου κάμπος απέραντος

αντανακλά το φως

ανθίζει ο μικρός μας γιος!

p Z.

[2φΑ]

Share