Το δεύτερο φεγγάρι του Αυγούστου: "Η Σκήτη του Αγίου Ανδρέου"

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

"Η Σκήτη του Αγίου Ανδρέου"

Το Άγιον Όρος, στη χερσόνησο του Άθω στη Χαλκιδική, είναι η αρχαιότερη ζωντανή μοναστική πολιτεία. Επίσημα εμφανίστηκε το 963 όταν ο μοναχός Αθανάσιος ο Αθωνίτης άρχισε να χτίζει τη μονή της Μεγίστης Λαύρας, όμως η περιοχή συγκέντρωνε αναχωρητές μοναχούς από τα μέσα του 9ου αι. To 1912 εντάχθηκε στο Ελληνικό Κράτος.

Στην πορεία του χρόνου δημιουργήθηκαν πολλές μονές, από τις οποίες συνεχίζουν να υφίστανται είκοσι μονές και δώδεκα σκήτες.
Παράλληλα αρκετοί μοναχοί διαμένουν σε κελιά, καθίσματα και ησυχαστήρια. Το διοικητικό κέντρο του Αγίου Όρους είναι οι Καρυές.

Πολύ κοντά στις Καρυές, δίπλα στο δρόμο που συνδέει τις Καρυές με τη Δάφνη, το επίνειο των Καρυών και κεντρικό λιμάνι του Όρους, βρίσκεται η σκήτη του Αγίου Ανδρέου, που υπάγεται στη Μονή Βατοπεδίου και είναι γνωστή και ως Σεράι [Σέι ράι στα Ρωσικά: «Ούτως ο Παράδεισος»].

Ονομάζεται σκήτη, διότι σύμφωνα με την παράδοση και τον κανονισμό του Αγίου Όρους δεν είναι δυνατό να ιδρυθούν νέες μονές, στη μετά το Βυζάντιο εποχή.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για τεράστιο οικοδομικό συγκρότημα που ακολουθεί την αρχιτεκτονική των αγιορείτικων μονών, δηλαδή περιβάλλεται από υψηλά κτήρια, τα οποία βλέπουν σε μια εσωτερική αυλή. Στο κέντρο της αυλής ορθώνεται το καθολικό.

Το καθολικό, αφιερωμένο στον Άγιο Ανδρέα, χτίστηκε το 1867 στο τυπικό των καθολικών του Αγίου Όρους. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ναό στο Άγιο Όρος, με ύψος 30 μ. και μήκος 60 μ. Στο εσωτερικό του ναού φυλάσσεται το σκήνωμα του Αγίου Ανδρέου.

Η σκήτη του Αγίου Ανδρέου κτίστηκε στη θέση προϋπάρχοντος παλιότερου κελιού με την ηθική και οικονομική βοήθεια των τσάρων της Ρωσίας.
Στη σκήτη του Αγίου εγκαταβίωναν πολλοί Ρώσοι μοναχοί, οι οποίοι στις παραμονές του Α' Παγκοσμίου Πολέμου ανέρχονταν σε 700 άτομα. Όμως η εγκαθίδρυση του κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρωσία διέκοψε τη μετακίνηση των μοναχών, και οδήγησε τη σκήτη σε μαρασμό.

Σήμερα στη σκήτη εγκαταβιώνει αδελφότητα 16 Ελλήνων μοναχών, που προέρχονται από τη μονή Φιλοθέου, η οποία μεταξύ άλλων φροντίζει για τη συντήρηση και την επανάχρηση των κτηρίων.