"Μύριζε γαζία.. "

Από συνέντευξη της Βάντα Παπαϊωάννου, για το βιβλίο της.

….

Μπορώ να σας πω, ότι ένιωθα την ίδια ταραχή, την ίδια αγωνία, όπως όταν μου τα διηγούνταν οι γονείς μου κι ήμουν παιδάκι δίπλα στο μαγκάλι, όπως έβλεπα τον πατέρα μου να αγωνιά άνεργος, πώς θα μας μεγαλώσει και πώς θα πληρώσει τα δίδακτρα στα αγγλικά.

Κι εκείνη η εποχή έχει τις ομοιότητες της με το σήμερα. Τότε εκείνο που ζητούσαμε, ήταν η γνώση. Ζητούσα 100 δραχμές το μήνα, για να πάω αγγλικά.  Και ο πατέρας μου δεν είχε, γιατί ήταν άνεργος σε μια εργατούπολη, γιατί συχνά έκλειναν τα εργοστάσια κι έμενε άνεργος σε μεγάλη ηλικία και …ζητιάνευε από τους θείους της διασποράς 100 δραχμές το μήνα, για να πάω στα αγγλικά.

Τι άλλο να πω δηλαδή… Όλα αυτά τα έχουμε βιώσει και ίσως τα ξεχάσαμε, γιατί ήρθε η περίοδος καλοπέρασης, άφθονων υλικών αγαθών, στα οποία πέσαμε οπωσδήποτε σαν στερημένοι με τα μούτρα, ας το πω κοινά.

Και σήμερα τα παιδιά μας στερούνται. Αυτά όμως που έζησα, δεν μπορούν να ξεχαστούν. Και νομίζω ότι έπρεπε να τα διοχετεύσω κάπου, είναι ιστορίες που πρέπει να μείνουν...

Συνήθως ελαφρώνει λένε η ψυχή, άμα γράψεις ένα βιβλίο, πως φεύγει τελικά ένα βάρος, όμως το βάρος δε φεύγει ποτέ, το κουβαλάς μαζί σου, ώσπου να φύγεις από αυτό τον κόσμο...

xronos-gr

fb- Takis

[2fA]

Share