"Πέντε μικρές ιστορίες.. "

Πρώτη μικρή ιστορία

Κατά την διάρκεια του δεύτερου μήνα της νοσηλευτικής σχολής, ο καθηγητής μας έδωσε να κάνουμε ένα μικρό κουίζ. Ήμουν συνεπής φοιτήτρια και απάντησα με ευκολία σε όλες τις ερωτήσεις, μέχρι που διάβασα την τελευταία:
"Ποιο είναι το μικρό όνομα της γυναίκας που καθαρίζει τη Σχολή μας;"

Μου φάνηκε σαν αστείο, για να κλείσει το κουίζ ευχάριστα.

Είχα δει φυσικά την καθαρίστρια μας πολλές φορές. Ήταν ψηλή, μελαχρινή και γύρω στα 50, αλλά το όνομα της βέβαια, δεν το ήξερα.

Παρέδωσα το κουίζ, αφήνοντας την τελευταία ερώτηση κενή. Βγαίνοντας από την αίθουσα, άκουσα έναν φοιτητή να ζητά σαν διευκρίνιση, αν η τελευταία ερώτηση θα μετρήσει στην βαθμολογία.

"Εννοείται πως θα μετρήσει… ", απάντησε ο καθηγητής.

".. Στην καριέρα σας θα συναντήσετε πολλούς ανθρώπους.
Ο καθένας τους, είναι σημαντικός. Όλοι αξίζουν την προσοχή και την φροντίδα σας, ακόμα και αν αυτό σημαίνει μόνο ένα χαμόγελο ή μια καλημέρα.
Πολύ περισσότερο, αν συνεργάζεστε με οποιαδήποτε ιδιότητα, στον ίδιο χώρο."

Το όνομα της καθαρίστριας ήταν Ντόροθι.

Δεύτερη ιστορία

Ένα κρύο βράδυ γύρω στις 11.30΄, μια ηλικιωμένη αφροαμερικανή στεκόταν στο πλάι μιας λεωφόρου στην Αλαμπάμα, προσπαθώντας να καλυφθεί από την τρομερή καταιγίδα που είχε ξεσπάσει.
Το αυτοκίνητό της είχε χαλάσει στην μέση του δρόμου και χρειαζόταν κάποιον για να την βοηθήσει.

Βρεγμένη ως τo κόκκαλο, κοιτούσε την κίνηση στον δρόμο σαστισμένη και αμήχανη, όταν ένα αυτοκίνητο σταμάτησε απαλά στο πλάι της. Στο τιμόνι βρισκόταν ένας νεαρός λευκός άντρας, γεγονός ανήκουστο για την εποχή του 1960, στη συγκεκριμένη περιοχή.

Ο νεαρός άντρας την βοήθησε, την πήγε σε ένα κεντρικό μέρος και την έβαλε όπως τον παρακάλεσε, σε ένα ταξί. Η ηλικιωμένη γυναίκα φαινόταν να βιάζεται, αλλά παρόλα αυτά του ζήτησε την διεύθυνση του και τον ευχαρίστησε.

Μερικές μέρες αργότερα, ο νεαρός άντρας άκουσε την πόρτα του να χτυπάει.
Προς μεγάλη του έκπληξη, είδε μια τεράστια έγχρωμη τηλεόραση, ένα μοντέλο που μόλις είχε κυκλοφορήσει, με ένα σημείωμα πάνω, που έγραφε:

«Σε ευχαριστώ πολύ, που με βοήθησες στον αυτοκινητόδρομο τις προάλλες. Η βροχή είχε μουσκέψει όχι μόνο τα ρούχα μου, αλλά και το ηθικό μου. Μετά εμφανίστηκες εσύ. Χάρη σε σένα, κατάφερα να φθάσω έγκαιρα δίπλα στον άντρα μου, ακριβώς λίγο πριν πεθάνει.
Ο Θεός να σε έχει καλά, που με βοήθησες.

Με εκτίμηση, Mrs. Nat King Cole»

Τρίτη

Πριν από πολλά χρόνια, όταν είχε πρωτοεμφανιστεί το παγωτό χωνάκι, ένα 7χρονο αγόρι μπήκε στην καφετέρια ενός ξενοδοχείου και κάθισε σε ένα τραπεζάκι.

Μια σερβιτόρα έβαλε ένα ποτήρι νερό μπροστά του.

- Πόσο κοστίζει ένα χωνάκι παγωτό, ρώτησε το αγόρι.

- 50 σεντς, απάντησε η σερβιτόρα.

Το μικρό αγόρι έβαλε το χέρι του στην τσέπη, έβγαλε τα κέρματα που είχε και άρχισε να τα μετράει.

- Πόσο κάνει ένα απλό παγωτό, ξαναρώτησε.

- 35 σεντς, του απάντησε ανυπόμονα η σερβιτόρα, γιατί την ώρα είχαν μαζευτεί πολλοί πελάτες και περίμεναν να εξυπηρετηθούν.

Το μικρό αγόρι, παρήγγειλε το απλό παγωτό.

Η σερβιτόρα του το έφερε και άφησε τον λογαριασμό πάνω στο τραπέζι.

Όταν ο μικρός τελείωσε το παγωτό του, πλήρωσε και έφυγε

Η σερβιτόρα επέστρεψε να καθαρίσει το τραπέζι και τα μάτια της βούρκωσαν.

Στο τραπέζι δίπλα στο άδειο πιάτο, ήταν αφημένα 15 σεντς.

Το μικρό αγόρι θα μπορούσε να πάρει το παγωτό χωνάκι που ήθελε, αλλά μετά δεν θα είχε άλλα χρήματα να της αφήσει για πουρμπουάρ.

Τέταρτη

Στα αρχαία χρόνια, ένας βασιλιάς έβαλε να τοποθετήσουν ένα μεγάλο βράχο πάνω σε έναν δρόμο. Μετά κρύφτηκε και περίμενε να δει, αν θα βρισκόταν κάποιος που θα μετακινούσε τον βράχο.

Κάποιοι από τους πλούσιους εμπόρους του βασιλείου, απλά είδαν τον βράχο και πέρασαν από δίπλα του. Κάποιοι άλλοι κατηγόρησαν τον βασιλιά, ότι δεν διατηρεί τους δρόμους καθαρούς, αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα για να βγάλει τον βράχο από τη μέση του δρόμου.

Μετά πέρασε ένας αγρότης, κουβαλώντας με ένα φορτίο με λαχανικά. Όταν πλησίασε τον βράχο, άφησε κάτω το φορτίο του και προσπάθησε να μετακινήσει τον βράχο. 

Μετά από πολλές προσπάθειες και πολύ σπρώξιμο, επιτέλους τα κατάφερε.

Προτού ο φτωχός αγρότης σηκώσει πάλι το φορτίο του, είδε ένα σακούλι στο σημείο που βρισκόταν ο βράχος.

Το βαρύ πουγκί περιείχε πολλά χρυσά νομίσματα, αλλά κι ένα γράμμα από τον βασιλιά, που έγραφε, ότι αυτά τα νομίσματα ήταν η ανταμοιβή γι’ αυτόν που θα μετακινούσε τον βράχο από τη μέση του δρόμου.

Πέμπτη

Πριν από μερικά χρόνια, στο νοσοκομείο που εργαζόμουν σαν νοσηλεύτρια, γνώρισα ένα μικρό κορίτσι, που έπασχε από μια σπάνια ασθένεια.
Η μόνη ελπίδα της ήταν η μετάγγιση αίματος από τον 5χρονο αδερφό της, ο οποίος ως εκ θαύματος είχε ξεπεράσει την ίδια αρρώστια και είχε αναπτύξει τα αντισώματα, που της χρειάζονταν για να καταπολεμηθεί η ασθένεια. 

Ο γιατρός εξήγησε στον μικρό της αδερφό την κατάσταση και τον ρώτησε μετά, αν ήταν διατεθειμένος να δώσει αίμα στην αδερφή του.

Τον είδα να διστάζει για λίγα δευτερόλεπτα, μετά πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε:
"Ναι, θα το κάνω, αν είναι να σωθεί η αδερφή μου."

Όσο διαρκούσε η μετάγγιση, ο μικρός ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι δίπλα στην αδερφή του και της χαμογελούσε, όπως και όλοι μας άλλωστε, καθώς βλέπαμε ξανά το χρώμα να επιστρέφει στο πρόσωπό της. 

Μετά από λίγο όμως, το πρόσωπο του μικρού χλόμιασε και το χαμόγελο του εξαφανίστηκε. Κοίταξε τον γιατρό και τον ρώτησε με τρεμάμενη φωνή: "Θα πεθάνω τώρα αμέσως;"

Είχε νομίσει πως θα έδινε όλο το αίμα του, για να σώσει την αδερφή του…

tilestwra – [2fA]

Share