"Κάτι προσωπικό.. "

ΚΑΤΙ  ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ

Από την Ειρήνη Ζαμάνη

Τελώ υπό το κράτος ισχυρής συγκίνησης.

Μια ορκωμοσία έσμιξε τα βαθύτερα θέλω της αδελφής μου Δέσποινας, με την ακαδημαϊκή της παρουσία, μια ακόμη στάση, αλλά όχι σταθμός στη δίψα του πνεύματος.

Με σεμνότητα κι ωραιότητα μέσα κι έξω της, περιβαλλόταν από αρκετούς από εμάς που την αγαπάμε, αλλά κυρίως από τις θυγατέρες που έσπασαν κάθε ακαδημαϊκό πρωτόκολλο και στριφογυρίζοντας έγιναν μικροί δερβίσηδες στην έκσταση της παιδικότητας.
Ακόμη δεν καταλάβαιναν τη μέσα τους εγγραφή της στιγμής.

Η αδελφή μου Δέσποινα στάθηκε εν μέσω της χορείας των καθηγητών,
εκεί που η συνηθισμένη κατά τ' άλλα επίσημη αίθουσα, άνοιγε αναπάντεχα σε τρούλο.

Ώμοσε να θεραπεύει την επιστήμη της για το κοινό καλό, και να θυμάται ότι χορηγός
κι αρωγός της στην οδό της σοφίας είναι ο Θεός.

Και σ' εκείνο το ξέφωτο της αίθουσας, στο μεταίχμιο επίγειου και ουράνιου, κατέθεσε την αρετή απλά, σχεδόν τόσο όσο και η χάρις του Αγίου Πνεύματος δροσίζει τις απαλές ψυχές.

Παριστάμενοι, γνωστοί κι άγνωστοι και κάποιοι που αναπάντεχα ξανασμίξαμε, μοιραστήκαμε προπαραμονές Χριστουγέννων μια μεστή ουσίας εμπειρία.

Οι κρουνοί της συγκίνησης ανοιχτοί...

mail – [2fA]

Share