"Χριστουγεννιάτικη πτήση"

Χριστουγεννιάτικη πτήση

Αρχίζω να ελέγχω τα όργανα για την τελευταία πτήση της ημέρας, ένα σύντομο πέταγμα από την Ατλάντα στο Μαίηκον των Η.Π.Α.

Ήταν 7:30 το βράδυ, και αντί να είμαι στο σπίτι για το βράδυ των Χριστουγέννων και να κόβω την γαλοπούλα της μαμάς μου, έπρεπε να πάω άλλους ανθρώπους στα σπίτια τους και στις οικογένειες τους.

Παρά τον θόρυβο που έκαναν οι επιβάτες, άκουσα πίσω μου ένα θρόισμα.
Κοίταξα πίσω και βλέπω ένα αγόρι να κοιτάζει με τα μεγάλα μάτια του.
Μόλις το κοίταξα πήγε να το βάλει στα πόδια. - Ε, σταμάτα, του φώναξα. Έλα εδώ.

’Ήμουν περίπου στην ηλικία του, όταν είδα για πρώτη φορά πίνακα αεροπλάνου φωτισμένο σαν χριστουγεννιάτικο δένδρο και ανυπομονούσα να αποκτήσω τα δικά μου φτερά.

Τώρα που ήμουν 24 και βοηθός πιλότου, αναρωτιέμαι αν έκανα την σωστή επιλογή.
Τι κατάφερα; Να είμαι εδώ απλά, πηγαίνοντας τους ανθρώπους από το ένα μέρος στο άλλο.
Πως θα άφηνα το σημάδι μου πάνω στην Γη;

Το αγόρι μπήκε διστακτικά στο πιλοτήριο.
- Το όνομά μου είναι Chad, είπα απλώνοντας το χέρι.
Με ένα ντροπαλό χαμόγελο έβαλε το χέρι του μέσα στο δικό μου. - Είμαι ο Σαμ.

Γύρισε προς την άδεια θέση δίπλα μου και ρώτησε. - Αυτή είναι για τον καπετάνιο;

- Βέβαια, εδώ κάθεται ο Καπετάνιος Τζιμ. Θέλεις να δοκιμάσεις;

Ο Σαμ ανοιγόκλεισε τα μάτια κάτω από το καπέλο του.
- Δεν ξέρω, δηλαδή ναι, αν δεν πειράζει.

Χαμήλωσα τη θέση για να μπορέσει να γλιστρήσει μέσα.
Στον καπετάνιο συχνά άρεσε να δείχνει σε παιδιά τα μηχανήματα του αεροπλάνου, αλλά τι θα έλεγε αν έβλεπε ένα να κάθεται στη θέση του; Ε καλά, Χριστούγεννα είναι, σκέφτηκα.

Έριξα μια ματιά στις αποσκευές έξω που τις ανέβαζαν στο αεροπλάνο και σκεφτόμουν τα δώρα που δεν θα μπορούσα να δώσω στους γονείς μου και στους φίλους.

Ο καπετάνιος θα ήταν εκεί από λεπτό σε λεπτό, αλλά ο Sam ήταν τόσο ενθουσιασμένος που δεν ήθελα να του χαλάσω απότομα τη διασκέδαση.
Συνέχισα να δείχνω τα κουμπιά στον πίνακα ελέγχου.

Τελικά ο καπετάνιος Jim ανέβηκε στο αεροπλάνο.
- Γεια σου συνάδελφε, χαμογέλασε πλατιά στον Sam. Ξέρεις, δεν με πειράζει να μείνεις λίγο ακόμη μαζί μας, αν φύγεις από τη θέση μου.
Ο Sam άφησε τον καπετάνιο να καθίσει και εγώ έκανα τις συστάσεις.

Αρχίσαμε να ετοιμαζόμαστε για το ξεκίνημα. Σκεφτόμουν ότι ο καπετάνιος θα έδιωχνε το αγόρι, αλλά όταν ο πύργος ελέγχου ρώτησε αν ήμασταν έτοιμοι για να βάλουμε εμπρός την πρώτη μηχανή, ο καπετάνιος που κοίταζε τον καιρό είπε:
- Εμπρός παιδιά, βάλτε εσείς την μηχανή μπροστά.

- Εντάξει, αρχίζω… είπα και έβαλα τους διακόπτες στις θέσεις τους.

Μετά το κατάλαβα. – Είπες, εσείς παιδιά;

- Ναι, συνεχίστε.

Κοίταξα τον καπετάνιο και μετά ρώτησα τον νέο μου βοηθό.

- Έχεις βάλει ξανά εμπρός αεροπλάνο;’

Με τα μάτια μεγάλα, κούνησε αρνητικά το κεφάλι. 

Ο Σαμ προσεκτικά έκανε ότι του είπα και τελικά η μηχανή ζωντάνεψε.

Άφησε αργά τον λεβιέ και έκανε πίσω με βλέμμα γεμάτο έκσταση. Δεν το πίστευε! 

Τον ευχαρίστησα για τη βοήθεια του.

- Εγώ σας ευχαριστώ κύριε, είπε ο Σαμ. Αυτό ήταν πραγματικά υπέροχο.

Καθώς το αγόρι έβγαινε από το πιλοτήριο, ο καπετάνιος του φώναξε
- Καλά Χριστούγεννα, παιδί μου.

- Θα έχω, κύριε. Ευχαριστώ!

Ρίχνοντας μια τελευταία ματιά στο ταμπλό του πιλοτηρίου, το αγόρι βγήκε στον διάδρομο και εμείς απογειωθήκαμε. Φτάσαμε στο Μαίηκον 45 λεπτά μετά.

Νωρίς ανήμερα τα Χριστούγεννα, καθώς καθίσαμε στο πιλοτήριο για να επιστρέψουμε στην Ατλάντα, ένας από τους υπαλλήλους εδάφους μας έφερε ένα κουτί με σοκολατάκια και ένα σημείωμα από τη μητέρα του αγοριού.

Ο καπετάνιος άνοιξε το σημείωμα και είπε αναστενάζοντας: - Το παιδί έχει καρκίνο.
Άρχισε να διαβάζει:

«Αγαπητοί κύριοι,

Σας ευχαριστώ που αφήσατε τον Σαμ να παρακολουθήσει τη δουλειά σας. Ο Σαμ μου έχει καρκίνο και κάνει χημειοθεραπεία στο Μέμφις. Είναι η πρώτη φορά που έρχεται στο σπίτι, αφότου άρχισε την θεραπεία του. Τον είχαμε πάει με το αυτοκίνητο, αλλά επειδή αγαπά τα αεροπλάνα σκεφθήκαμε να γυρίσει με το αεροπλάνο.

Δεν ξέρω αν θα πετάξει ποτέ ξανά. Ο γιατρός του, είπε ότι ο Σαμ έχει μόνο λίγους μήνες ζωής. Ο Σαμ ήθελε να γίνει πιλότος. Εσείς οι δυο κύριοι, του δώσατε το μεγαλύτερο δώρο Χριστουγέννων. Για λίγο το όνειρό του εκπληρώθηκε, χάρη σ' εσάς.»

Κοίταξα τον αεροδιάδρομο που λαμπύριζε μπροστά μας μέσα στον ήλιο. Όταν γύρισα στον Jim αυτός ακόμη κοίταζε το σημείωμα. Μια αεροσυνοδός ήρθε να μας πει, ότι οι επιβάτες ήταν στις θέσεις τους και έτοιμοι για αναχώρηση.

Έβαλε τα σοκολατάκια σε ασφαλές μέρος και εμείς αρχίσαμε τον έλεγχο.
Ο καπετάνιος καθάρισε τον λαιμό του και φώναξε: - Μηχανή νούμερο 4.

Ήθελα να ήμουν στο σπίτι με τους αγαπημένους μου και να δίνουμε τα δώρα, αλλά αυτό το μικρό αγόρι, μου έδειξε ότι μερικές φορές τα ωραιότερα δώρα και τα πιο πολύτιμα τα παίρνουμε από αγνώστους.

Μπορώ λοιπόν να προσφέρω σε αυτόν τον κόσμο, όπου και να είμαι, αρκεί να αφήσω το πνεύμα αγάπης που με συγκίνησε εκείνη την νύχτα, να με καθοδηγεί πάντα.

tilestwra – [2fA]

Share