"Ο δρόμος του Χόρχε "

Από την συνέντευξη του Χόρχε Μπουκάι – [ 8ο από 9]

….

Τι είναι αυτό που ορίζει, πως ο δρόμος που πήραμε είναι ο σωστός;

Θα έπρεπε καταρχάς, να δούμε αν υπάρχει σωστός δρόμος.
Αν αυτός ο δρόμος που είναι σωστός για μας, είναι σωστός για όλους.
Ή αν υπάρχει ένας δρόμος προσωπικός και μοναδικός για τον καθένα.

Πιστεύω πως τον πρώτο δρόμο της ζωής σου, τον χαράσσουν οι γονείς σου.
Εκείνοι είναι που σου λένε: «Αυτό είναι καλό. Εκείνο είναι κακό».
Εκείνοι είναι που σου λένε καλώς ή κακώς: «Όταν κάνεις αυτό, σε αγαπώ και σε βραβεύω, όταν κάνεις το άλλο σε τιμωρώ και σε κατηγορώ».

Κατά κάποιον τρόπο, στην αρχή, ακολουθείς τον δρόμο που σου δείχνουν οι γονείς σου, κι όταν περάσει ο καιρός φτάνεις στην εφηβεία. Και η εφηβεία χαρακτηρίζεται από την αμφισβήτηση του δρόμου που σου έδειξαν οι μεγάλοι, οι γονείς.

Είναι υποχρεωτικό στην εφηβεία να αμφισβητήσεις αυτά που σε δίδαξαν οι γονείς σου.
Και είναι και καλό.
Στην καλύτερη περίπτωση, εσύ επιλέγεις από αυτά που σου έδειξαν οι γονείς σου, όσα εξακολουθούν να είναι σωστά και απορρίπτεις εκείνα που δεν είναι για σένα.

Τότε ξεκινάς τον δικό σου δρόμο. Γίνεσαι ενήλικος.
Πότε επιλέγει κανείς πραγματικά τον δρόμο του; 
Όταν είναι ενήλικος και συνειδητοποιεί πως χρειάζεται να επιλέξει τον δρόμο του και αναλαμβάνει την ευθύνη του δρόμου που επιλέγει.

Αυτός ο δρόμος είναι ο δικός σου προσωπικός δρόμος.
Το να διαλέγεις έναν δρόμο, σημαίνει πως αναλαμβάνεις την ευθύνη της ζωή σου.
Από εκεί και πέρα είσαι υπεύθυνος για όλα όσα κάνεις, για όλα όσα δεν κάνεις, για όλα όσα λες και για όλα αυτά που δεν λες.

Και βέβαια αν έχεις πάρει λάθος δρόμο, μπορείς να αλλάξεις πορεία αργότερα, αν και γενικά, αυτό που συμβαίνει είναι ότι αυτός ο δρόμος που ήταν καλός όταν τον επέλεξα, έπαψε να είναι καλός κι εγώ δεν το συνειδητοποίησα.

Δεν πρέπει να θυμώνουμε επειδή διαλέξαμε τον λάθος δρόμο.
Ήταν ο καλύτερος για μένα εκείνη τη στιγμή. Σήμερα δεν είναι.
Και σε κάθε περίπτωση, όταν αντιλαμβάνομαι ότι ο δρόμος που ακολουθώ είναι όντως λανθασμένος, το μοναδικό που πρέπει να κάνω είναι να τον αλλάξω.

Όμως... εδώ έχουμε ένα «όμως» που δυσκολεύεται πολύς κόσμος να καταλάβει.
Ακολουθώ έναν δρόμο και σε ένα σημείο διαπιστώνω το λάθος.
Στο σημείο εκείνο παύει αυτός να είναι ο δρόμος μου, κι έτσι χάνω την πορεία μου.
Και σε ένα σημείο αργότερα, συνειδητοποιώ πως κάπου πιο πίσω έχασα το δρόμο μου.

Το λάθος θα είναι να προσπαθήσω να διορθώσω τα πράγματα από εδώ που βρίσκομαι.
Αυτό που πρέπει σχεδόν πάντα να κάνω, είναι να γυρίσω πίσω στο σημείο όπου έσφαλα και να πάρω τον σωστό δρόμο.

Και οι άνθρωποι που δεν θέλουν να το κάνουν αυτό κι αντιστέκονται, συνεχίζουν στον λάθος δρόμο ξέροντας πως είναι λάθος και ποτέ δεν τον διορθώνουν και λένε πως είναι κακότυχοι και πως δεν ξέρουν γιατί δεν καταφέρνουν να ξαναπάρουν τον σωστό δρόμο.

«Δεν έχεις μπορέσει να τον ξαναπάρεις, γιατί δεν έχεις γυρίσει πίσω, στο σημείο εκείνο όπου έσφαλες».

….

boro - [2φΑ]

Share