Gibran Khalil - Η ΑΛΛΗ ΓΛΩΣΣΑ
- "O TΡΕΛΟΣ - Οι παραβολές και τα ποιήματα του"
- "O TΡΕΛΟΣ - Οι παραβολές και τα ποιήματα του"
Τρεις μέρες, αφού είχα γεννηθεί,
κι όπως ήμουν ξαπλωμένος στη κούνια τη μεταξωτή μου,
θωρώντας μ’ απορία και δυσαρέσκεια τα του καινούργιου
κόσμου γύρω μου,
μίλησε η μητέρα μου στην παραμάνα κι είπε
«Πώς τα πάει το παιδί μου;»
κι η παραμάνα απάντησε
«Καλά τα πάει, κυρία, το τάισα τρεις φορές·
δεν έχω ξαναδεί άλλο μωρό τόσο μικρό, να 'ναι τόσο χαρωπό»
Θύμωσα τότε εγώ και φώναξα:
«Δεν είναι αλήθεια, μητέρα· το κρεβατάκι μου είναι σκληρό
και το γάλα που θηλάζω πικρό στο στόμα μου·
η μυρουδιά του στήθους της μου πνίγει τα ρουθούνια,
και είμαι τρισδυστυχισμένο».
«Δεν είναι αλήθεια, μητέρα· το κρεβατάκι μου είναι σκληρό
και το γάλα που θηλάζω πικρό στο στόμα μου·
η μυρουδιά του στήθους της μου πνίγει τα ρουθούνια,
και είμαι τρισδυστυχισμένο».
Μα η μητέρα δεν κατάλαβε, ούτε κι η παραμάνα·
γιατί γλώσσα μου ήταν η γλώσσα κείνου του κόσμου
απ' όπου είχα έρθει.
γιατί γλώσσα μου ήταν η γλώσσα κείνου του κόσμου
απ' όπου είχα έρθει.
Και στις είκοσι και μια μέρες της ζωής μου, που βαφτιζόμουν,
ο παπάς είπε στη μητέρα μου:
«Πρέπει στ' αλήθεια να είσαστε ευτυχισμένη
κυρία, που ο γιος σας γεννήθηκε χριστιανός».
Κι εγώ ξαφνιάστηκα - κι είπα στον παπά:
«Τότε η μάνα σου, στους ουρανούς, πρέπει να 'ναι δυστυχισμένη
που εσύ δε γεννήθηκες χριστιανός».
Μα κι ο παπάς, τα ίδια: δεν κατάλαβε τη γλώσσα μου.
ο παπάς είπε στη μητέρα μου:
«Πρέπει στ' αλήθεια να είσαστε ευτυχισμένη
κυρία, που ο γιος σας γεννήθηκε χριστιανός».
Κι εγώ ξαφνιάστηκα - κι είπα στον παπά:
«Τότε η μάνα σου, στους ουρανούς, πρέπει να 'ναι δυστυχισμένη
που εσύ δε γεννήθηκες χριστιανός».
Μα κι ο παπάς, τα ίδια: δεν κατάλαβε τη γλώσσα μου.
Και μετά από εφτά φεγγάρια, ένας μάντης με κοίταξε μια μέρα
κι είπε στη μητέρα μου:
«Ο γιος σου θα γίνει πολιτικός και μέγας αρχηγέτης».
Κι εγώ έσκουξα:
«Αυτή είναι ψευτοπροφητεία·
γιατί εγώ, μουσικός θα γίνω και τίποτα απ' όσα λέει».
κι είπε στη μητέρα μου:
«Ο γιος σου θα γίνει πολιτικός και μέγας αρχηγέτης».
Κι εγώ έσκουξα:
«Αυτή είναι ψευτοπροφητεία·
γιατί εγώ, μουσικός θα γίνω και τίποτα απ' όσα λέει».
Μα και τότε ακόμα η γλώσσα μου ήταν ακατάληπτη
- κι ήταν μεγάλη η κατάπληξη μου.
Κι ύστερα από τριάντα και τρία χρόνια, που στο μεταξύ η μητέρα μου,
κι η παραμάνα μου, κι ο παπάς, είχαν όλοι τους πεθάνει
(η σκιά του Θεού ας σκεπάζει τα πνεύματα τους)
ο μάντης ζούσε ακόμα.
Και χτες τον συναπάντησα κοντά στην πύλη του ναού·
κι όπως μιλούσαμε μου είπε:
«Πάντα μου το 'ξερα πως θα γινόσουν μεγάλος μουσικός...
Ακόμα από τα γεννοφάσκια σου προφήτεψα και προείπα
τα μελλούμενα σου».
Κι εγώ τον πίστεψα
- γιατί τώρα πια, έχω κι εγώ λησμονημένη τη γλώσσα κείνου του κόσμου,
τ' αλλουνού.
- γιατί τώρα πια, έχω κι εγώ λησμονημένη τη γλώσσα κείνου του κόσμου,
τ' αλλουνού.
gibran-khalil
– [2fA]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου