ΣΤΟ ΚΟΙΜΗΤΗΡΙ
Δίπλα στη θάλασσα το κοιμητήρι
κι έρχονται οι ψυχές τα δειλινά
της κοίμησης τους
στέκουν στο μνήμα τους σιωπηλές
θωπεύουν απαλά το χώμα
που τις κράτησε
το κύμα αγναντεύουν π’ αγαπήσανε
θυμούνται τις χαρές του κόσμου μας
ακρογιαλιές κι απομεσήμερα
εσπερινούς και νύχτες φεγγαρόφωτες
και μειδιούν με συγκατάβαση
- πόσο απέχει η χαρά από την αγαλλίαση
η πραγματικότητα της ψευδαίσθησης από
την αλήθεια
η λιγοστή κλειστή αγάπη μας
από τον άπειρο έρωτα…
μειδιούν σιωπηλές και σκεφτικές
ως το πρώτο ξημέρωμα
κι απέρχονται.
κι έρχονται οι ψυχές τα δειλινά
της κοίμησης τους
στέκουν στο μνήμα τους σιωπηλές
θωπεύουν απαλά το χώμα
που τις κράτησε
το κύμα αγναντεύουν π’ αγαπήσανε
θυμούνται τις χαρές του κόσμου μας
ακρογιαλιές κι απομεσήμερα
εσπερινούς και νύχτες φεγγαρόφωτες
και μειδιούν με συγκατάβαση
- πόσο απέχει η χαρά από την αγαλλίαση
η πραγματικότητα της ψευδαίσθησης από
την αλήθεια
η λιγοστή κλειστή αγάπη μας
από τον άπειρο έρωτα…
μειδιούν σιωπηλές και σκεφτικές
ως το πρώτο ξημέρωμα
κι απέρχονται.
φωτο- db
Μ [2fA]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου