"Βασιλέων υπέρμαχος "

Ο Άγιος Γεώργιος

Ὡς τῶν αἰχμαλώτων ἐλευθερωτής, καὶ τῶν πτωχῶν ὑπερασπιστής,
ἀσθενούντων ἰατρός, βασιλέων ὑπέρμαχος,
Τροπαιοφόρε Μεγαλομάρτυς Γεώργιε,
πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ο Άγιος Γεώργιος, ο αποκαλούμενος από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος, είναι από τους δημοφιλέστερους αγίους σε ολόκληρο το χριστιανικό κόσμο. 

Η μνήμη του τιμάται στις 23 Απριλίου σταθερά ή την Δευτέρα της Διακαινησίμου, επειδή η ακολουθία του αγίου είναι αναστάσιμη, με σημαντικές αναφορές στο Πάσχα, και γι' αυτό δεν μπορεί να τελεστεί πριν το Πάσχα. 

Ο πατέρας του, Έλληνας Συγκλητικός και στρατηλάτης στο αξίωμα, κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού, Γερόντιος, καταγόταν από πλούσια και επίσημη γενιά της Καππαδοκίας.
Σε παλαιό χειρόγραφο αναφέρεται ότι γεννήθηκε στη Σεβαστούπολη της Μικρής Αρμενίας, αρχικά ήταν ειδωλολάτρης και αργότερα έγινε χριστιανός.

Η σύζυγός του ονομαζόταν Πολυχρονία, ήταν χριστιανή και καταγόταν από την γνωστή Λύδδα (Διόσπολη) της Παλαιστίνης.
Όπως αναφέρεται, η οικογένεια του Αγίου, όταν εκείνος ήταν σε μικρή ηλικία, μετοίκησε στη Λύδδα, λόγω του θανάτου του πατέρα του.

Σε νεαρή ηλικία ο Γεώργιος κατατάχθηκε στο ρωμαϊκό στρατό.
Διακρίθηκε για την τόλμη και τον ηρωισμό του και έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου.
Ο Διοκλητιανός τον έκανε Δούκα (διοικητή) με τον τίτλο του Κόμητος (συνταγματάρχη) στο τάγμα τον Ανικιώρων της αυτοκρατορικής φρουράς.

Ο Άγιος μαρτύρησε προσευχόμενος, όταν άρχισαν οι διωγμοί του Διοκλητιανού «απετμήθη την κεφαλήν» [αποκεφαλίστηκε], την Παρασκευή 23 Απριλίου του έτους 303 μ.Χ. 

Κατά δε τον υπολογισμό του ιστορικού Ευσεβίου, σύμφωνα με το μακεδονικό ημερολόγιο, αντιστοιχούσε στην Παρασκευή της Διακαινησίμου του Πάσχα. 

Ως τροπαιοφόρος (στρατιωτικός) Άγιος και ελευθερωτής, συγκεντρώνει πολλές θαυμάσιες διηγήσεις και παραδόσεις, από τις οποίες η σπουδαιότερη είναι αυτή που μιλάει για τον δράκοντα και την σωτηρία της βασιλοπούλας.

Το θηρίο αυτό φυλούσε το νερό σε μια πηγή κοντά στη Σιλήνα στη Λιβύη και το άφηνε να τρέχει μόνον όταν έβρισκε κάποιον άνθρωπο να φάει.
Οι κάτοικοι της περιοχής όριζαν με κλήρο το θύμα του δράκοντα.

Ολόκληροι στρατοί είχαν αντιταχθεί με αυτό το τέρας, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Ο κλήρος έφερε και τη σειρά της βασιλοπούλας, την οποία έσωσε ο Άγιος Γεώργιος φονεύοντας τον δράκο.

Η αλληγορία του θρύλου του Δρακοντοκτόνου Αγίου Γεωργίου

Το όνομα «Γεώργιος» είναι πνευματική μεταφορά από την αγροτική μας ζωή και βγαίνει από το ουσιαστικό «γεώργιον», που σημαίνει κτήμα καλλιεργούμενο (ή καλλιεργήσιμο). 

Γίνεται όμως και επίθετο, «γεώργιος», για τον άνθρωπο που επιδέχεται την πνευματική καλλιέργεια ή που τον επέλεξε γι' αυτό ο Θεός.
(«Χριστού γεώργιον» ονομάζεται στην Υμνογραφία του ο άγιος Γεώργιος). 

Ο Αϊ-Γιώργης, ως καβαλάρης δρακοντοκτόνος, έχει σχέση με το νερό, το νερό το πόσιμο, της πηγής ή του πηγαδιού. Ο Αϊ-Γιώργης είναι όπως το λέει και το δημοτικό τραγούδι, ο ήρωας του παραμυθιού που σκοτώνει το θηρίο.

Ποιο είναι το θηρίο; Είναι ο δράκοντας της ζέστης, που βγάνει φλόγες απ’ το στόμα του.
Αυτός ο δράκοντας κρατάει το νερό της πολιτείας - όπως μας λέει το παραμύθι - και δεν το αφήνει να τρέξει, εξόν κι αν του κάνουνε θυσία τη βασιλοπούλα, αν του τη δώσουνε να τη φάει.

Ο Αϊ-Γιώργης σκοτώνει τον δράκοντα και σώζει την βασιλοπούλα. 

Η βασιλοπούλα είναι το σύμβολο της Εκκλησίας μας, της Νύμφης του Χριστού, που δέχεται τα πυρά του Όφεως και των εντεταλμένων οπαδών του. 

Ο δράκος, συμβολίζει τον αρχέκακο Όφι, τον διάβολο, το κακό και την πονηριά -
(«Και εβλήθη ο δράκων, ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, εβλήθη εις την γην, ως και οι άγγελοι αυτού μετ’ αυτού εβλήθησαν», Αποκάλυψις ΙΒ΄9). 

Η πάλη ανάμεσα στον Άγιο και τον δράκο συμβολίζει την καθημερινή πάλη απέναντι στον φόβο εσωτερικό ή και εξωτερικό, όπου σαν δράκος ενεργεί βίαια για να σταματήσει κάθε προσπάθειά μας. 

Ο φόβος απέναντι στον δράκο είναι η έλλειψη πίστης και η άγνοια. 

Αν εξαλειφθούν αυτά, κανένας δράκοντας δεν θα έχει υπόσταση.

- Ο Άγιος Γεώργιος εκτός από την Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρείται επίσης Άγιος στην Καθολική, την Αγγλικανική, την Λουθηρανική και την Αρμενική Εκκλησία.

Ακόμα όμως και πολλοί Μουσουλμάνοι πιστεύουν στα θαύματα του, προσέρχονται και τιμούν τη μνήμη του στους ναούς του, προσεύχονται σ’ αυτόν και τον ευλαβούνται.

Ο Άγιος Γεώργιος ο Επανωσήφης

Στο νομό Ηρακλείου η ιστορική Ιερά Μονή του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, η λεγόμενη «Μονή Επανωσήφη», είχε την ιδιαιτερότητα ότι βρισκόταν ανάμεσα σε χωριά με αμιγώς μουσουλμανικό πληθυσμό.

Όμως, παρά τα προβλήματα που προκαλούσαν ενίοτε οι πλέον φανατικοί και θερμόαιμοι μουσουλμάνοι, η θαυματουργική δύναμη του αγίου τον είχε καταστήσει σεβαστό στη συντριπτική πλειοψηφία τους.

Στην εφημερίδα Ελεύθερη Σκέψις Ηρακλείου στις 12.7.1930 διαβάζουμε: 

«Αλλ' ακόμη και αυτοί οι Τούρκοι των πέριξ χωρίων επίστευον εξ ολοκλήρου προς την θαυματουργόν δύναμιν του αγίου. Αυτοί μάλιστα το πρώτο αρσενικό αρνί το οποίον εγεννάτο εις το κοπάδι των, το εσάμωναν [=σημείωναν] του Αγίου Γεωργίου και του το επήγαιναν άμα εμεγάλωνε».

Κατά την Τουρκοκρατία, ο Τούρκος αγάς που κατείχε το κτήμα, όπου βρίσκεται το ξωκλήσι του αρχαγγέλου Μιχαήλ (Μετόχι του Αηστράτηγου), περιγελούσε τον άη Γιώργη και όταν ο ηγούμενος του Επανωσήφη προσπάθησε να τον πείσει για τη θαυματουργική δύναμη του αγίου, εκείνος απείλησε να σφάξει όλους τους μοναχούς, αν δεν κάνουν τον άγιο τους να προκαλέσει αμέσως βροχή, στα μέσα του Ιουνίου.

Οι μοναχοί επιδώθηκαν σε ολονύκτια προσευχή, αλλά μέχρι το πρωί δεν υπήρχε ούτε ένα σύννεφο στον ουρανό.
Ο αγάς ξεκίνησε με ομάδα ενόπλων για τη σφαγή, όταν όμως έφταναν κοντά στη Μονή, άνοιξαν οι καταρράκτες του ουρανού και οι Τούρκοι, για να γλιτώσουν, κρύφτηκαν στον ανεμόμυλο της μονής.

Στη συνέχεια ο αγάς όχι μόνο σεβάστηκε τον Άγιο, αλλά και δώρισε το μετόχι του στο μοναστήρι.

- Από το "Νίκου Ψιλάκη: Μοναστήρια και ερημητήρια της Κρήτης", Ηράκλειο 1994

o-nekros-1 – o-nekros-2

[2fA]

Share