"Οι ψυχές περιμένουν.. "

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΗΣ  ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

….

Και το νερό αυτό της ζωής, μας το παρέχει ο Κύριος όχι στο πηγάδι του Ιακώβ, αλλά στην αγία του Εκκλησία. Εκεί με τα ιερά Μυστήρια μας μεταγγίζει ζωή, μας παρέχει άφεση, λύτρωση, χορτασμό, σωτηρία.

Μας αναγεννά σε νέα ζωή, όπως συνέβη και με τη Σαμαρείτιδα, η οποία έγινε στο εξής αφοσιωμένη μαθήτρια του Κυρίου, ισαπόστολος, αγία, η αγία Φωτεινή.
Και έτρεξε στα πέρατα της γης για να μεταδώσει το μυστήριο που έζησε, το μυστήριο της θείας Χάριτος.


Οι ψυχές περιμένουν

Μόλις επέστρεψαν οι μαθητές στο πηγάδι, παρακάλεσαν τον Κύριο να φάει κάτι.
Αυτός όμως τους είπε: «Δική μου τροφή είναι να κάνω το θέλημα του Πατρός μου και να εργάζομαι τη σωτηρία των ανθρώπων. 

Σηκώστε τα μάτια σας και κοιτάξτε τα πλήθη των Σαμαρειτών που έρχονται. 

Όλοι αυτοί είναι πνευματικά χωράφια έτοιμα για θερισμό. 

Οι προφήτες πριν από εμένα κι εγώ κατόπιν έσπειρα σ’ αυτά και θα θερίσετε εσείς.
Όπως και στο μέλλον, θα σπείρετε εσείς και θα θερίσουν οι διάδοχοί σας».

Όταν οι Σαμαρείτες έφθασαν στο πηγάδι, άκουγαν με πόθο τα λόγια του Μεσσία· και Τον παρακαλούσαν να μείνει για πάντα μαζί τους. 

Και ο Κύριος έμεινε στην πόλη τους δυο μέρες και τους δίδαξε μεγάλες αλήθειες. 

Και πίστεψαν σ’ Αυτόν πολλοί και ομολογούσαν ότι αυτός είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός.

Οι Σαμαρείτες ήταν ένα πνευματικό χωράφι έτοιμο για θερισμό. 

Πλήθος ψυχών που ποθούσαν να ακούσουν το κήρυγμα του Χριστού και να σωθούν.
Γι’ αυτό παρακάλεσαν τον Κύριο να μείνει στην πόλη τους. 

Δεν είχαν δει πολλά θαύματα. 

Ένα τους συγκλόνισε, η μεταστροφή της συμπατριώτισσάς τους. Και ο Κύριος με τον λόγο του και με τη χάρη του, τους βοήθησε να πιστέψουν και να μετανοήσουν.

Οι Σαμαρείτες εκείνοι αποτελούσαν μία προτύπωση, μια εικόνα όλης της ανθρωπότητας.
Μιας ανθρωπότητας που χωρίς συχνά να το συνειδητοποιεί, διψά να ακούσει το μήνυμα της λυτρώσεως, να ξεδιψάσει από το ύδωρ της ζωής.

Πόσοι άνθρωποι και σήμερα βρίσκονται στην άγνοια, στην πλάνη, στο σκοτάδι! 

Και ζητούν λίγη χαρά, λίγη ανάπαυση.
Ζητούν κάπου να πιαστούν, κάπου να βρουν λίγη ελπίδα, λίγο φως.

Κι έχουμε χρέος όλοι μας, να κάνουμε το έργο της Σαμαρείτιδος. 

Να μιλήσουμε σ’ αυτούς με τον λόγο μας και με το παράδειγμά μας για την εμπειρία της εν Χριστῷ ζωής.

Οι ψυχές πολλές και περιμένουν. Είναι έτοιμες για θερισμό. 

Κάποιος πρέπει να τρέξει κοντά τους.

xfd – [2fA]

Share