"Κλαρίνα σε πένθιμο ρυθμό "

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΑΦΟΥΤΗΣ  -  "ΑΤΑΚΤΩΣ ΕΡΡΙΜΜΕΝΑ"

ΤΑ ΚΛΑΡΙΝΑ

Τα κλαρίνα και τα βιολιά που ταυτίστηκαν με τα βάσανα
και τις ελπίδες, τη γέννηση και τον θάνατο των ανθρώπων
μιας εποχής, ορφανεύουν στις μέρες μας.
Χάνουν τα χάδια από τα δάχτυλα και την καρδιά των οργανοπαιχτών
και μπαίνουν στα εκθέματα των αφιλόξενων μουσείων.

Έφυγε ο μπάρμπα Τάσος Χαλκιάς, από κοντά ο αδελφός του Κυριάκος
και προχθές παίζοντας το σκάρο, ο Βασίλης Μπατζής.

Τα σκοτεινά χρόνια 67-70, στα απάγκια μαγαζιά της Δώρου
και της Λαυρίου, σκλαβώθηκα
από "την κοντούλα λεμονιά" και τη "Στέλλα του δασάρχη".

Τους άκουσα πολλές φορές στο καφενείο της Ζίτσας
και χόρεψα και με τους τρεις στην Παραμυθιά και τα Ζαγοροχώρια.

Εγώ γι’ αυτούς θα κλάψω.

Με το γλυκόσυρτο μοιρολόι της Ηπειρώτισσας μάνας,
με το λεβέντικο τσάμικο της Ρουμελιώτισσας καπετάνισσας,
με το ερωτικό συρτό της Χωραΐτισσας αρραβωνιαστικιάς
και με τον πένθιμο βυζαντινό ρυθμό της Άλωσης,
που ακόμα αρνούμαι να πιστέψω.

polydrososparassou – [2fA]

Share