Γεώργιος Βιζυηνός
- Η ΜΗΤΕΡΑ
Πώς να πειράξω τη μητέρα - να κάμω εγώ να λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα - για το καλό μου προσπαθεί;
Πώς ν' αρνηθώ ή ν' αναβάλω - ότι ορίζει κι απαιτεί,
αφού στη γη δεν έχω άλλο - κανένα φίλο σαν αυτή;
Αυτή στα στήθη τα γλυκά της - με είχε βρέφος απαλό,
με κάθιζε στα γόνατά της - και μ' έμαθε να ομιλώ.
Αυτή με τρέφει και με ντύνει - όλο το χρόνο που γυρνά,
και δίπλα στη μικρή μου κλίνη, - σαν αρρωστήσω ξαγρυπνά.
Αυτή σαν πέσω και χτυπήσω - φιλά να γιάνει την πληγή.
Αυτή, τι πρέπει να αφήσω - και τι να κάμω μ’ οδηγεί.
Πώς το λοιπόν τέτοια μητέρα - να κάμω εγώ να λυπηθεί,
που όλη νύχτα κι όλη μέρα - για το καλό μου προσπαθεί;
ola-ta-kalaπου όλη νύχτα κι όλη μέρα - για το καλό μου προσπαθεί;
[2fA]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου