"Επίλογος "

Από το έντυπο του Ι. Ν. Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μοσχάτου
«Στον δρόμο για την Ανάσταση»
- π. Χριστόδουλος Μπίθας

Κυριακή του Πάσχα, απόγευμα, Εσπερινός της Αγάπης.

Η εκκλησιά στρωμένη με βάγια από την πρωινή Λειτουργία του Σαββάτου, το κουβούκλιο του Επιταφίου στην είσοδο ου ναού με τα λουλούδια του ακόμα φρέσκα, στο μανουάλι μερικές σβησμένες λευκές λαμπάδες που απόμειναν από την βραδινή Θεία Λειτουργία.

Οι ψάλτες με ύφος ιλαρό διαβάζουν: 

"Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι, προσκυνήσωμεν άγιον Κύριον, Ιησούν, 

τον μόνον αναμάρτητον… ".

Οι λιγοστοί πιστοί με τις μισοκαμένες λαμπάδες στα χέρια, έχουν στα πρόσωπα τους ζωγραφισμένη την χαρά της Αναστάσεως.
Πρόσωπα γνώριμα, μακρινά και κοντινά μας, που συμπορευτήκαμε όλη την Σαρακοστή προσμένοντας την Ανάσταση, Αδελφοί εν Χριστώ, μέτοχοι κοινού ποτηρίου, που τούτες τις μέρες άλλοι έχουν λύπες κι άλλοι χαρές, όμως όλοι μοιραζόμαστε την ίδια μέθεξη.

"Τον Σταυρόν σου Χριστέ προσκυνούμεν και την αγίαν σου Ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν· συ γαρ ει Θεός ημών, εκτός σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομα σου ονομάζομεν".

Η νηστεία των τόσων ημερών έχει κουράσει τα σώματα, μα η χαρμολύπη της Μεγάλης Εβδομάδος ενδυνάμωσε την ψυχή, μυστικά ενίσχυσε η χάρις του Αγίου Πνεύματος τον νου.

Ό,τι προβλήματα κι αν έχουμε, όσες δυσκολίες κι αν αντιμετωπίζουμε, μικρά μοιάζουν τώρα μπροστά την χαρά που φέρνει το μήνυμα της Αναστάσεως: 

"Δεύτε πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν την του Χριστού αγίαν ανάστασιν· ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω… ".

Η ακολουθία τελειώνει κι όλοι ψάλλουμε πάλι μαζί το «Χριστός Ανέστη», καθώς κινούμε σταυροειδώς τις λαμπάδες μας. 

Ο Εσπερινός του Πάσχα ονομάζεται και «Αγάπη», επειδή ο Χριστός μας σταυρώθηκε και αναστήθηκε για την αγάπη των ανθρώπων, για μας.

Αυτή την Αγάπη που μας ζήτησε ο Χριστός να έχουμε, αυτή την αγάπη που όλοι ποθούμε, είτε το γνωρίζουμε είτε όχι, θα προσπαθήσουμε α την μοιραστούμε με όποιον βρίσκουμε μπροστά μας, με όποιον έχουμε διαφορές, με όλους τους ανθρώπους, φίλους και εχθρούς. Δωρεάν την πήραμε, δωρεάν θα την προσφέρουμε!

Όσοι πορευόμαστε με τον τρόπο αυτό, με τον τρόπο που Εκείνος μας δίδαξε, τόσο θα θεραπευόμαστε. Θα δοξολογούμε και θα προχωράμε, θα αγωνιζόμαστε και θα συγχωρούμε, θα πέφτουμε και θα σηκωνόμαστε: 

"Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την Ανάστασιν αυτού, Σταυρόν γαρ υπομείνας δι’ ημάς θανάτω θάνατον ώλεσεν".

[2φΑ] 

Share