"Δρόμος στη Σμύρνη "

Σμύρνη

Από την Εστία Νέας Σμύρνης

Ξεχωριστή ομορφιά! 

Robert Walsh, περίπου το 1839
-  Συλλογή Θεοδώρου Μεταλληνού

[2φΑ]

"Φως και σκοτάδι "

Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης
-  ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ

Η παρουσία του σκοτεινού πνεύματος μέσα στον άνθρωπο εκδηλώνεται με το σκοτάδι του νου, την ταραχή, τη θλίψη και τη βεβαρημένη καρδία.

Πιο πολύ όμως η παρουσία του γίνεται φανερή στην καρδιά, την οποία πιέζει και σφίγγει με τη δύναμη της κολάσεως. 

Από την καρδιά αρχίζει τις επιβουλές του, από εκεί τις απλώνει στον νου, στη φαντασία και στη μνήμη. 

Προκαλεί σύγχυση και έτσι περιορίζει πολύ τις δυνάμεις αυτές της ψυχής.

Ο άνθρωπος που εκείνος επηρεάζει γίνεται σαν τυφλός και ενώ είναι με ανοικτά μάτια, δεν βλέπει τίποτε εκτός από το αντικείμενο του πόθου του, σαν να μην υπάρχει γι’ αυτόν τίποτα άλλο.

Για το σκοτισμό των λογισμών και την αναστάτωση της ψυχής που προκαλεί ο διάβολος, μιλάει η προσευχή του αγιασμού του ύδατος στο Μυστήριο του Βαπτίσματος.

Περί «ταραχής και δειλίας εκ του διαβόλου ημίν προσγενομένης» μιλάει η προσευχή του Μεγάλου Βασιλείου στο Μέγα Απόδειπνο.

Ο διάβολος βγαίνει από μέσα μας με θερμή προσευχή και με το σημείο του Σταυρού, που με πίστη κάνουμε πάνω στο στήθος. 

Και μπορείς εύκολα να καταλάβεις τη στιγμή, που ακριβώς σε αφήνει.

Ο άνθρωπος που επιτρέπει να κατοικούν μέσα στην καρδιά του τα πάθη, τα γεννήματα του διαβόλου, σταδιακά μολύνεται με την ψυχρή δαιμονική υπερηφάνεια, που κάνει δύσκολη την επιστροφή του στην αρετή και αυτό, γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος δύσκολα δέχεται ότι είναι αμαρτωλός, και νομίζει ότι δεν κάνει κάτι για το οποίο αξίζει να κατακρίνεται και ότι έχει δίκαιο, ακόμη και τότε που ακολουθεί τα πάθη του και αμαρτάνει.

kaini-ktisis – [2fA]

"Ἀλήθεια σημαίνει Ἀγάπη "

Δρα Ἠλία Λυμπερόπουλου  -  Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἡ Ἀλήθεια
-  από το βιβλίο του «Γνώθι σ’ αὐτόν»

Ἀλήθεια σημαίνει Ἀγάπη.
Εἶναι ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα πού ἔθεσε ὁ Πιλάτος στόν Κύριο:
«Τί ἐστιν Ἀλήθεια».
Ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Ὑψίστου.
Εἶναι ἡ αἰώνια Πηγή τῆς Δημιουργίας.

Ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Ὕμνος πού ἀφιέρωσε σ’ αὐτήν ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

«Ἐάν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ, καί τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δέ μή ἔχω,
γέγονα χαλκός ἠχῶν ἤ κύμβαλον ἀλαλάζον.
Καί ἐάν ἔχω προφητείαν καί εἰδῶ τά Μυστήρια πάντα καί πᾶσαν τήν γνῶσιν,
 καί ἐάν ἔχω πᾶσαν τήν πίστιν, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἀγάπην δέ μή ἔχω,
οὐδέν εἰμι.
Καί ἐάν ψωμίσω πάντα τά ὑπάρχοντά μου, κι ἐάν παραδῶ τό σῶμά μου ἵνα καυθήσωμαι, 

ἀγάπην δέ μή ἔχω, οὐδέν ὠφελοῦμαι.

Ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, ἡ ἀγάπη οὐ περπερεύεται,
οὐ φυσιοῦται, οὐκ ἀσχημονεῖ, οὐ ζητεῖ τά ἑαυτῆς, οὐ παροξύνεται,
οὐ λογίζεται τό κακόν, οὐ χαίρει ἐπί τῇ ἀδικίᾳ, συγχαίρει δέ τῇ ἀληθείᾳ.
Πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.
Ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει».

Ἡ Ἀγάπη εἶναι ταπεινή.
Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἦλθε στή γῆ σέ αὐτόν τόν ἀπειροελάχιστο κόκκο τοῦ σύμπαντός του ἀποχωριζόμενος τήν βασιλική Του δόξα εἰς τούς Οὐρανούς καί ἔλαβε ἀνθρώπινη σάρκα.
Εἶναι ὁ Θεάνθρωπος, ὁ Ἐμμανουήλ, πού σημαίνει ὁ Θεός εἶναι μαζί μας, 

γεννηθείς σέ ἕνα σπήλαιο ὑπό τῆς Παρθένου Μαρίας.

Ἀγάπη σημαίνει ὁλοκληρωτική αὐταπάρνηση, ἀπόλυτη κένωση.

Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ἔγινε αὐτοβούλως ὑπήκοος τῆς ἐντολῆς τοῦ Πατρός Του γιά τήν σωτηρία 

τοῦ κόσμου μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ.

Ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ ἀνηφορική καί ἐπώδυνος ὁδός τοῦ Γολγοθᾶ.

Ἡ Ἀγάπη ἐμπεριέχει ὑπομονή καί ὑποφέρει ὕβρεις, δυσβάστακτο πόνο καί βάρος.

Ἡ Ἀγάπη εἶναι αὐτοθυσία, εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου.

Ἡ Ἀγάπη εἶναι Δίκαιη. Ἐμπεριέχει μέγα Ἔλεος καί εἶναι Συγχωρητική.
Εἶναι ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ, πού ἐπί τοῦ Σταυροῦ τοῦ Μαρτυρίου Του συγχωρεῖ τούς ἀδίκους κατηγόρους καί δημίους του.

Ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ νίκη τῆς Ἀλήθειας ἐπί τοῦ ψεύδους τοῦ Σατανᾶ.
Εἶναι ἡ νίκη τῆς Ζωῆς ἐπί τοῦ θανάτου. Τοῦ Φωτός ἐπί τοῦ σκότους.

Εἶναι τό Φῶς τῆς Μεταμορφώσεως.
Εἶναι τό Φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

["Φιλοκαλία" 210 3234411 - "Λυδία" 2310 237412]

[2fA]

                                                                        

"Ο θησαυρός του δερβίση.. "

Χόρχε Μπουκάϊ  -  Από τον "Δρόμο των δακρύων"

Ήταν μια φορά ένας δερβίσης πολύ σοφός… 

Γύριζε από χωριό σε χωριό, ζήταγε ελεημοσύνη και μοίραζε γνώσεις και συμβουλές στις πλατείες και τις αγορές…

Μια μέρα ενώ ζητιάνευε στην αγορά του Άκμπαρ, τον πλησιάζει ένας άνθρωπος και του λέει:

«Χθες το βράδυ ήμουν μ’ έναν μάγο πολύ ξακουστό, και με συμβούλευσε να έρθω σήμερα εδώ, σ’ αυτήν την πλατεία. 

Είπε ότι θα συναντήσω έναν κουρελή ζητιάνο και ότι o ζητιάνος αυτός, παρ’ όλη τη φτωχική του εμφάνιση, θα μου δώσει έναν θησαυρό που θα αλλάξει τη ζωή μου για πάντα. 

Έτσι, μόλις σε είδα, κατάλαβα ότι εσύ είσαι αυτός που ψάχνω, γιατί δεν νομίζω να υπάρχει άλλος σε χειρότερη κατάσταση από σένα… Δώσε μου λοιπόν, τον θησαυρό μου».

O δερβίσης τον κοιτάζει σιωπηλός… 

Μετά, βάζει το χέρι του σε μια τσάντα από φθαρμένο δέρμα που έχει κρεμασμένη στον ώμο του. «Αυτό πρέπει να είναι» του λέει. Και του δίνει ένα τεράστιο διαμάντι.

Ο άλλος μένει κατάπληκτος.

«Μα… η πέτρα αυτή πρέπει να έχει ανυπολόγιστη αξία.»

«Α, ναι; Μπορεί… Εγώ τη βρήκα στο δάσος.»

«Καλά. Ας είναι. Πόσα πρέπει να σου δώσω γι’ αυτήν;»

«Δεν υπάρχει λόγος. Δεν θέλω να μου δώσεις τίποτα. Σου χρησιμεύει σε κάτι; 

Εμένα δεν μου χρησιμεύει σε τίποτα. Δεν τη χρειάζομαι, πάρε την.»

«Μα… θα μου τη δώσεις έτσι… χωρίς κανένα αντάλλαγμα;»

«Ναι… ναι. Έτσι δεν σου είπε ο μάγος σου; »

«Ναι, βέβαια. Αυτό ακριβώς μου είπε ο μάγος… Σ’ ευχαριστώ πολύ!»

Πολύ μπερδεμένος, ο άντρας αρπάζει την πέτρα και φεύγει.

Μετά από μισή ώρα όμως, επιστρέφει. 

Ψάχνει στην πλατεία να βρει τον δερβίση, και μόλις τον βλέπει του λέει:

«Δερβίση μου, το σκέφτηκα καλύτερα. Πάρε πίσω την πέτρα σου… »

«Τι έγινε;» τον ρωτάει ο δερβίσης.

«Δώσε μου τον αληθινό θησαυρό σου…» λέει o άντρας.

«Δεν έχω τίποτα άλλο να σου δώσω» λέει ο δερβίσης.

«Και βέβαια έχεις… Θέλω να μου διδάξεις τον τρόπο σου, πώς μπορείς να αποχωρίζεσαι κάτι χωρίς να σε πειράζει.»

Λένε, ότι o άνθρωπος αυτός έμεινε δίπλα στον δερβίση πολλά χρόνια, μέχρι να μάθει να αποστασιοποιείται και να αποδεσμεύεται από τα πράγματα.

lecturesbureau – [2fA]

"Σκέψου το!.. "

Ψυχολογία της καθημερινότητας  (1)

Όταν σε μια παρέα γελάνε οι άνθρωποι, ενστικτωδώς αναζητούν εκείνον που νιώθουν πιο κοντά τους.

Παρατηρώντας γύρω σου, μπορείς να βγάλεις χρήσιμα συμπεράσματα.

Όταν νιώθεις νευρικότητα, μάσα μια τσίχλα ή φάε κάτι! 

Έτσι ξεγελιέται ο εγκέφαλος και σκέφτεται πως δεν μπορεί να βρίσκεσαι σε κίνδυνο αφού τρως!

Όταν κάποιος είναι θυμωμένος κι εσύ παραμείνεις ήρεμος, τότε το αποτέλεσμα πιθανότατα θα είναι να θυμώσει ακόμα περισσότερο, αλλά μετά θα νιώσει άσχημα με τον εαυτό του!

Όταν κάνεις μια ερώτηση και πάρεις μόνο μέρος της απάντησης, συνέχισε να κρατάς την οπτική επαφή και μείνε σιωπηλός. 

Το άτομο που σου απαντάει, θα λάβει υποσυνείδητα το μήνυμα ότι η απάντηση του ήταν ανεπαρκής και θα συνεχίσει με διευκρινήσεις.

Οι συναισθηματικές εκφράσεις, είναι ένας τρόπος να προκαλέσεις αυτό που θες να νιώσεις. 

Αν θες να νιώσεις ευτυχισμένος, χαμογέλα όσο πιο πλατιά μπορείς.

Μην λες ή γράφεις «σκέφτομαι» ή «νομίζω». 

Εννοείται ούτως ή άλλως, έτσι όμως δείχνεις πως δεν έχεις αυτοπεποίθηση γι’ αυτό που λες.

Πριν από συνεντεύξεις για δουλειά ή σημαντικά επαγγελματικά ραντεβού, να φαντάζεσαι πως είσαι φίλος από παλιά με αυτόν που θα συναντήσεις. 

Θα νιώσεις πως έχεις τον έλεγχο και θα έχεις άνεση κι αυτοπεποίθηση.

Αν δείχνεις πραγματικά χαρούμενος που συναντάς κάποιον ή κάποιους, την επόμενη φορά που θα συναντηθείτε, θα είναι πολύ πιο ενθουσιασμένοι για την συνάντησή σας 

(συμβουλή με αγάπη από τον σκύλο μου.. ).

Οι άνθρωποι που θα σου αρνηθούν 1-2 φορές την χάρη που θα τους ζητήσεις, πιθανότατα θα δεχτούν να σου κάνουν μια μικρότερη.. 

Πολλά συμπτώματα του άγχους μοιάζουν με εκείνα της χαράς, όπως για παράδειγμα η ταχυπαλμία, η γρήγορη ανάσα κτλ. 

Αν αλλάξεις την οπτική αυτού που σε κάνει να αγχώνεσαι, θα μπορέσεις να το μετατρέψεις σε χαρά!  

Οι περισσότεροι άνθρωποι μπερδεύουν την ευφυΐα από την αυτοπεποίθηση! 

Αν δείχνεις να ξέρεις τι κάνεις, οι άλλοι θα βασιστούν πάνω σου! 

Αν εργάζεσαι σε εξυπηρέτηση πελατών, βάλε έναν καθρέφτη πίσω σου! 

Οι πελάτες θα είναι ευγενέστεροι μαζί σου, γιατί κανείς δεν θέλει να βλέπει το πρόσωπό του παραμορφωμένο από θυμό! 

Αν σε ένα meeting περιμένεις να σου επιτεθεί κάποιος συνεργάτης, φρόντισε να κάτσεις δίπλα σ’ αυτόν που είναι υπεύθυνος! 

Θα το σκεφτούν διπλά να σου κάνουν επίθεση και θα νιώθεις επίσης προστατευμένος και ψυχολογικά πιο έτοιμος. 

Όταν βγαίνεις πρώτο ραντεβού, πήγαινε κάπου εξαιρετικά!! 

Η ιδιαίτερη αυτή αίσθηση θα συνδεθεί με το ραντεβού σας..

Προσπάθησε να παρατηρείς το χρώμα των ματιών, όταν συναντάς κάποιον. 

Οι άνθρωποι αγαπάνε να τους κοιτάς στα μάτια και να τους δίνεις όλη σου την προσοχή!

newside – [2fA]

"Συζυγική αγάπη "

Από το βιβλίο "Λόγοι Γέροντος Παϊσίου Δ΄"

Με ρώτησε κάποιος: 

- Γέροντα, τι ενώνει περισσότερο τον άνδρα με την γυναίκα;

- Η ευγνωμοσύνη, του λέω.

Ο ένας αγαπάει τον άλλον, γι’ αυτό που του χαρίζει.

Η γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή. 

Ο άνδρας δίνει στην γυναίκα τη σιγουριά ότι μπορεί να την προστατέψει. 

Η γυναίκα είναι ή αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και η μεγάλη υπηρέτρια. 

Ο άνδρας είναι ο κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ο χαμάλης.

Μεταξύ τους τα ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξαγνισμένη αγάπη, για να έχουν πάντα αλληλοπαρηγοριά και να μπορούν να κάνουν και τα πνευματικά τους καθήκοντα. 

Για να ζήσουν μαζί αρμονικά, χρειάζεται να βάλουν εξαρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά, στη θυσία, και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, την σαρκική.

Αν υπάρχει αγάπη, θυσία, πάντα έρχεται ο ένας στην θέση του άλλου, τον καταλαβαίνει, τον πονάει. 

Και όταν παίρνει κανείς τον πλησίον του στην πονεμένη του καρδιά, παίρνει τότε μέσα του τον Χριστό, ο οποίος τον γεμίζει και πάλι με την ανέκφραστη αγαλλίαση Του.

Όταν υπάρχει αγάπη, και μακριά να βρεθούν ο ένας από τον άλλον, εάν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, κοντά θα βρίσκονται, γιατί την αγάπη του Χριστού μας δεν την χωρίζουν αποστάσεις. 

Όταν όμως, Θεός φυλάξει, τα ανδρόγυνα δεν έχουν ορθή αγάπη μεταξύ τους, μπορεί να βρίσκονται κοντά, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκονται μακριά.

Γι’ αυτό πρέπει να προσπαθήσουν να διατηρήσουν σε όλη την ζωή τους την αγάπη, και να θυσιάζεται ο ένας για τον άλλον.

Η σαρκική αγάπη ενώνει εξωτερικά τους κοσμικούς ανθρώπους τόσο μόνον, όσο υπάρχουν κοσμικά προσόντα, και τους χωρίζει, όταν αυτά χαθούν, οπότε και αυτοί οδηγούνται στην απώλεια.

Ενώ, όταν υπάρχει η πνευματική, η ακριβή αγάπη, αν τύχει και ο ένας από τους συζύγους χάσει τα κοσμικά του προσόντα, αυτό όχι μόνο δεν τους χωρίζει, αλλά μάλλον τους ενώνει περισσότερο.

eikonografies – [2fA]

"Μίκης και επέκεινα.. "

ΓΙΑΤΙ ΕΚΛΑΨΕ Ο ΜΙΚΗΣ
Χρήστος Α. Χωμενίδης  -  Το σημερινό μου, στα "Νέα"

[…. ]

Με τη νεανική του οξυδέρκεια, με την εφηβική ματιά του, ο Μίκης παρακολουθεί τον βαρκάρη του να λύνει ένα-ένα τα σκοινιά, να ετοιμάζεται να σηκώσει την άγκυρα. 

Η στεριά θα ξεμακρύνει - το σκάφος με τον έναν επιβάτη, θα πλεύσει σε μιαν άγνωστη θάλασσα. 

Μην έχοντας χάσει την ανθρωπιά του, ο Μίκης αντιδρά κατά τον μόνο φυσικό τρόπο. 

Φρίττει. Συντρίβεται. Βάζει τα κλάματα.

Από όλα τα πλάσματα του πλανήτη, ο homo sapiens διαθέτει την διττή τραγικότητα να έχει αφενός πλήρη συνείδηση της ατομικότητάς του, να γνωρίζει αφετέρου το άφευκτο του θανάτου του. 

Το βάρος είναι σχεδόν ασήκωτο. 

Για να το αντέξει ερωτεύεται, δημιουργεί, κάνει παιδιά. 

Οι έρωτες ξεφτίζουν, το έργο -άμα αξίζει- αυτονομείται από τον δημιουργό του, τα παιδιά μεγαλώνουν, φτερουγίζουν μακριά. 

Όσο περνάει ο χρόνος, τόσο πιο μόνος μένει ο άνθρωπος.

Παρηγοριέται ενίοτε με τη μεταφυσική υπόσχεση του επέκεινα - με το δέλεαρ όλων των θρησκειών. 

Θυμάται έπειτα τη σπαραχτική φράση που είπε ο Αχιλλέας στον Οδυσσέα, όταν εκείνος τον συνάντησε στον Άδη. "Χίλιες φορές θα προτιμούσα να είμαι ο τελευταίος δούλος πάνω στη γη, παρά ο βασιλιάς του κάτω κόσμου... "

Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο πιο χορτάτος από τους χορτάτους, έχει την αξιοπρέπεια να μην επιθυμεί στα ενενηνταδύο του τίποτα παραπάνω. 

Το τελευταίο που διεκδίκησε και κέρδισε ήταν να πενθήσει τον εαυτό του, δημόσια όπως έζησε, υπό τους ήχους των τραγουδιών του. 

Προχθές το βράδυ, στο Καλλιμάρμαρο.   ….

"Ξέρεις πού θα βρεθώ όταν θα πεθάνω; Στο σαλόνι του πατρικού μου. 

Εγώ, παιδί, θα κάθομαι στο πιάνο και θα παίζω βαλσάκια. 

Ο μπαμπάς θα πιάνει τη μαμά από τη μέση, εκείνη θα διστάζει, ύστερα όμως θα αφήνεται, θα στροβιλίζονται έτσι αγκαλιά, τα φώτα όλα της πόλης μαγικά θα ανάβουν, το χιόνι θα σκεπάζει τις στέγες, χιλιάδες παιδάκια με φανάρια και με τρίγωνα θα ξεχύνονται στους δρόμους, γιορταστικά, χριστουγεννιάτικα, στους αιώνες των αιώνων... "

chomenidis

fb – [2fA]

                                                                       

"Γέννηση Προδρόμου "

Δρα Ἠλία Λυμπερόπουλου  -  Ἡ γέννηση τοῦ Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ
-  από το βιβλίο του «Γνώθι σ’ αὐτόν»

Ὅταν οἱ συγγενεῖς καί οἱ γείτονες ἔμαθαν τό εὐχάριστο γεγονός τῆς γεννήσης τοῦ Ἰωάννη, ἐπισκέφθηκαν τήν Ἐλισάβετ γιά νά τήν συγχαροῦν γιά τό μεγάλο ἔλεος πού ἔδειξε ὁ Κύριος σ’ αὐτήν.

Τήν ὄγδοη ἡμέρα ἀπό τή γέννηση τοῦ παιδιοῦ, πού ἦταν καθιερωμένο ἀπό τόν Νόμο νά γίνεται ἡ περιτομή, δόθηκε στό νεογέννητο, πρός μεγάλη ἔκπληξη τῶν παρευρισκομένων, ἕνα πρωτόγνωρο γιά τήν οἰκογένεια ὄνομα, αὐτό πού εἶχε προαναγγείλει ὁ Ἀρχάγγελος καί τό ἐπιβεβαίωσε καί ὁ Ζαχαρίας γράφοντάς το σέ ἕνα πινάκιο “Ἰωάννης”.

Τό θεόσταλτο ὄνομα, σημαίνει ὁ Θεός εἶναι ἔλεος. 

Ἀμέσως λύθηκε ἡ γλώσσα τοῦ Ζαχαρία ὁ ὁποῖος πλήρης Πνεύματος Ἁγίου δόξασε τό Θεό γιά τήν σωτηριώδη ἐπέμβασή Του.

«Εὐλογητός Κύριος, ὁ Θεός τοῦ Ἰσραήλ, ὅτι ἐπεσκέψατο καί ἐποίησε λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ, καί ἤγειρε κέρας σωτηρίας ἡμῖν ἐν τῷ οἴκῳ Δαυίδ τοῦ παιδός αὐτοῦ, καθώς ἐλάλησε διά στόματος τῶν ἁγίων, τῶν ἀπ’ αἰῶνος προφητῶν αὐτοῦ, σωτηρίαν ἐξ ἐχθρῶν ἡμῶν, καί ἐκ χειρός πάντων τῶν μισούντων ἡμᾶς, ποιῆσαι ἔλεος μετά τῶν πατέρων ἡμῶν, καί μνησθῆναι διαθήκης ἁγίας αὐτοῦ, ὅρκον ὅν ὤμοσε πρός Ἀβραάμ τόν πατέρα ἡμῶν, τοῦ δοῦναι ἡμῖν ἀφόβως, ἐκ χειρός τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν ρυσθέντας, λατρεύειν αὐτῷ ἐν ὁσιότητι καί δικαοσύνῃ πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν.

Καί σύ παιδίον προφήτης Ὑψίστου κληθήσῃ·
προπορεύσῃ γάρ πρό προσώπου Κυρίου ἑτοιμάσαι ὁδούς αὐτοῦ, τοῦ δοῦναι γνῶσιν σωτηρίας τῷ λαῷ αὐτοῦ, ἐν ἀφέσει ἁμαρτιῶν αὐτῶν, διά σπλάγχνα ἐλέους Θεοῦ ἡμῶν, ἐν οἷς ἐπισκέψατο ἡμᾶς ἀνατολή ἐξ ὕψους, ἐπιφᾶναι τοῖς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένοις, τοῦ κατευθῦναι τούς πόδας ἡμῶν εἰς ὁδόν εἰρήνης».

Ἐπεξηγώντας τό ὄνομα τῆς Ἐλισάβετ, τό ὁποῖο σημαίνει «Ὁ Θεός μου εἶναι ὁ ὅρκος», εἶναι κανείς νά θαυμάζει γιά τά μεγαλεῖα τοῦ Κυρίου, πού ἐκφράζουν μέ ὀνόματα ἀνθρώπων τήν μεγάλη Πρόνοιά Του, γιά βαρυσήμαντα γεγονότα πού εἶχε προετοιμάσει ἀπό αἰῶνες.

Πόσο βαρυσήμαντη καί ἀκριβής περιεχομένου εἶναι ἡ προφητεία τοῦ Ζαχαρία, ἡ ὁποία εἶναι ἐμπλουτισμένη ἀπό τούς ψαλμούς τοῦ προφητάνακτος Δαυίδ! 

Πόσο βαρυσήμαντη ἀγγελία! 

Ὅτι ὁ Σωτήρ, πού εἶναι ἡ μετάφραση τοῦ ὀνόματος Ἰησοῦς, εἶναι Ἐλεήμων.

Τό ἀναγγέλλει, τό βροντοφωνεῖ τό δοσμένο ἀπό τό Θεό ὄνομα τοῦ Προδρόμου “Ἰωάννης”, πού σημαίνει: Ὁ Θεός εἶναι Ἔλεος. 

Πόση δωρεά τοῦ Θεοῦ, πόση ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο! 

Γιά τόν ἄνθρωπο πού μέ τή γέννηση τοῦ Προδρόμου τοῦ Κυρίου, ἀνατέλλει μία καινούργια ἐποχή, ἡ ἐποχή τοῦ Ἐλέους γιά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα.

Διότι μέχρι ἐκείνη τήν στιγμή ὁ Θεός παρεῖχε τό ἔλεός Του, σέ ἐκείνους κυρίως πού γνωρίζοντας τήν ὕπαρξή Του καί ἔχοντες ἐπίγνωση τῶν ἁμαρτιῶν τους, ἔδειχναν ἔμπρακτη μετάνοια καί τόν ἱκέτευαν θερμά γιά τό ἔλεός Του.

Διότι τό ἔλεος εἶναι ὁ καρπός τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο, τό ἔλεος, πού καθιστᾶ τόν Κύριο, τόν μεγάλο Νομοθέτη, ἄκρως ἐπιεικῆ, διότι θέτει τό Ἔλεος πάνω ἀπό τόν Νόμο Του.

["Φιλοκαλία" 210 3234411 - "Λυδία" 2310 237412]

[2fA]

                                                                                    

"Άλφάβητο και Επιστήμη "

Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΉ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ

-  Πέρα από τις αμέτρητες ελληνικές λέξεις που μπορεί να συναντήσει κανείς
σε ένα ξενόγλωσσο ακαδημαϊκό βιβλίο, με αντίστοιχη συχνότητα εμφανίζονται
και μεμονωμένα γράμματα, ως επιστημονικά σύμβολα.

Α: Τα «σωματίδια α».

Τα «alpha particles», δημιουργούνται από την σύζευξη δύο πρωτονίων και δύο νετρονίων. 

Ένα σωματίδιο τέτοιου είδους «παράγεται» από μια διαδικασία που ονομάζεται «διάσπαση α» ή «alpha decay».

Β: Τα «σωματίδια β».

Δημιουργούνται από την πυρηνική αντίδραση «beta decay». 

Από αυτήν την διαδικασία έχουν προκύψει και οι ονομασίες των «ακτίνων β», αλλά και της ομώνυμης ραδιενέργειας.

Γ: Οι «ακτίνες γ».

Παράγονται από την «διάσπαση γ» και είναι οι ακτίνες με την μεγαλύτερη συχνότητα και ενέργεια, από όλο το φάσμα. 

Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες λόγω των τεραστίων ποσών ηλεκτρομαγνητικής ραδιενέργειας που «μεταφέρουν».

Δ: Το «δ» σαν μαθηματικό σύμβολο, παριστάνει μια μικρή μεταβολή ποσότητας. 

Για παράδειγμα ο συμβολισμός δt, όπου t είναι ο χρόνος, μεταφράζεται σε ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα. 

Από εκεί προκύπτει και η γνωστή φράση «σε χρόνο ντε-τέ».

Ε: Το γράμμα «ε» χρησιμοποιείται για να δηλώσει μια αριθμητική ποσότητα που μπορεί να γίνει αυθαίρετα μικρή. 

Στον κλάδο της «Ανάλυσης» των μαθηματικών, το «ε» συναντάται σχεδόν σε κάθε σελίδα ακαδημαϊκού συγγράμματος.

Ζ: Παλιότερα το γράμμα «ζ» ονομάτιζε ένα συγκεκριμένο είδος σωματιδίων, που τελικώς αποδείχθηκε πως δεν υπάρχουν καθόλου. 

Ο μαθηματικός Μπέρναρντ Ρίμαν έδωσε το όνομα «συνάρτηση ζήτα» σε μια συνάρτηση με μεγάλη σημασία στον τομέα της Θεωρίας Αριθμών και στην μελέτη των πρώτων αριθμών.

Η: «Σωματίδιο η» βαπτίστηκε από τον Μάρεϊ Γκέλμαν, το όγδοο και βαρύτερο μέλος της οκτάδας των μεσονίων χωρίς spin, που ανακαλύφθηκε το 1961.

Θ: Το «θ» είναι συνυφασμένο με την τριγωνομετρία και πιο συγκεκριμένα με τις γωνίες των τριγώνων.

Ι: Το πιο αδικημένο γράμμα, αφού η φανταστική μονάδα, ονομάζεται i. 

Σε σπάνιες περιπτώσεις, χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάποια φαινόμενα στα βαρυτικά κύματα.

Κ: Αστρονομία - ανάμεσα στα άστρα του αστερισμού Canis Major βρίσκεται και το «άστρο Κάπα».

Λ: Το «λ» συναντάται πολύ συχνά στα βιβλία φυσικής αφού συμβολίζει το μήκος κύματος, ένα από τα βασικότερα μεγέθη στη μελέτη των κυμάτων.

Μ: Το «μ» χρησιμοποιείται για το συμβολισμό των μιονίων. 

Τα μιόνια είναι σωματίδια παρόμοια με τα ηλεκτρόνια, που συμβολίζονται με e, μόνο που έχουν αντίθετο φορτίο.

Ν: Τα 3 είδη νετρινίων συμβολίζονται με το ίδιο γράμμα «ν», αλλά με διαφορετικό εκθέτη. 

Είναι αφόρτιστα και πολύ ελαφριά σωματίδια, τα οποία συναντώνται στα ακαδημαϊκά βιβλία ως νe, νμ και ντ.

Ξ: «εξίσωση Ξ» (Ρίμαν), που είναι παρόμοια με την «εξίσωση Ζ».

Ο: Όμοιο με το λατινικό γράμμα «ο», απαντάται συχνά στον τομέα της αστρονομίας, όπως για παράδειγμα στο αστρικό σύστημα Όμικρον στον αστερισμό της Ανδρομέδας.

Π: Το πιο φημισμένο σύμβολο - το «π» δηλώνει το λόγο της περιφέρειας ενός κύκλου προς τη διάμετρό του (3,14…. ). 

Εκτός αυτού, ονοματίζει και ένα σημαντικό μεσόνιο. 

Το κεφαλαίο «Π» στα μαθηματικά, συμβολίζει την έννοια του γινομένου.

Ρ: Το «ρ» εκφράζει την πυκνότητα μιας ουσίας ή ενός υλικού.

Σ: Στα μαθηματικά το κεφαλαίο «Σ» συμβολίζει το άθροισμα συγκεκριμένων όρων. 

Στην φυσική, συμβολίζει το «spin» ενός σωματιδίου.

Τ: Αποτελεί τo βαρύτερο από τα τρία λεπτόνια. 

Σπανιότερα συναντάται και για να εκφράσει την έννοια του χρόνου, με το αγγλικό «t» όμως να έχει επικρατήσει διεθνώς.

Υ: Το ύψιλον δηλώνει το σωματίδιο που αποτελείται από ένα μπλε κουάρκ και το αντικουάρκ του. 

Ανακαλύφθηκε το 1977 κατά λάθος από τον Leon Lederman.

Φ: Το «φ» είναι το αναπληρωματικό γράμμα του «θ». 

Αν χρειαστεί να συμβολίσουμε δύο γωνίες, τότε η δεύτερη θα ονομαστεί «φ», αφού η πρώτη θα έχει συμβολιστεί με το «θ».

Χ: Ο «άγνωστος Χ» χρησιμοποιείται για να συμβολίσει την άγνωστη ή την ανυπολόγιστη ποσότητα.

Ψ: Συναντάται στις κυματοσυναρτήσεις στην κβαντομηχανική, καθώς και στην «εξίσωση Σρέντινγκερ».

Ω: Το «ω» είναι ένα μεσόνιο, αλλά και το σύμβολο της κυκλικής συχνότητας. 

Με κεφαλαίο «Ω» συμβολίζεται ο λόγος της μέσης πυκνότητας μάζας του σύμπαντος προς την κρίσιμη τιμή της

iefimerida – [2fA]

                                                                               

"Καθαρώτατον ἥλιο.. "

Διονύσιος Σολωμός
- απόσπασμα από τον "Λάμπρο"

"Καθαρώτατον ἥλιο ἐπρομηνοῦσε
τῆς αὐγῆς τὸ δροσᾶτο ἀστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά, δὲν ἀπερνοῦσε
τ᾿ οὐρανοῦ σὲ κανένα ἀπὸ τὰ μέρη·

καὶ ἀπὸ ‘κεῖ κινημένο ἀργοφυσοῦσε
τόσο γλυκὸ στὸ πρόσωπο τ᾿ ἀέρι,
ποὺ λὲς καὶ λέει μὲς τῆς καρδιᾶς τὰ φύλλα·
- γλυκειὰ ἡ ζωή κι᾿ ὁ θάνατος μαυρίλα".

fb - Katerina

[2fA]

                                                           

"Οι άοπλοι πολεμιστές.. "

Άγις Αγησιλάου  -  ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΠΕΤΥΧΕ ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ
Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΑΠΕΤΥΧΕ

Οι μοναχοί δεν έχουν περιουσία. Είναι ακτήμονες. 

Απεκδύονται τον κόσμο τούτο, επειδή τον θεωρούν κόσμο της πλάνης, και ακυρώνουν κάθε περιουσιακή τους συσχέτιση με τον κόσμο αυτόν, όταν ορκίζονται. 

Για αυτό άλλωστε, αλλάζουν το κοσμικό τους όνομα.

Ακτημοσύνη, παρθενία κι υπακοή, ορκίζονται.

Ο εγωισμός είναι τόσο πλάνη όσο και παρεκτροπή, άρα η κατοχή ατομικής ιδιοκτησίας, εξυπηρετώντας αναγκαστικά ιδιοτελείς  σκοπούς, είναι μέρος της εγωιστικής πλάνης και για τον λόγο αυτό απορρίπτεται.

Οι μονές του Αγίου Όρους είναι κοινόβια.

Η περιουσία των μοναχών μεταβιβάζεται στο μοναστήρι και χρησιμοποιείται για το καλό όλης της αδελφότητας. 

Αντίστοιχα ισχύουν  για την εργασία τους.

Ατομικό όφελος από την εργασία του ο μοναχός δεν έχει.

Ο καθένας εργάζεται και προσφέρει στην αδελφότητα, ανάλογα με τις δυνατότητες του και ο καθένας απολαμβάνει τα οφέλη της εργασίας των άλλων σύμφωνα με τις ανάγκες του.

Ο Μαρξ είπε: “Από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητες του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του”.

Αυτή ήταν η φαντασίωση του, πεπλανημένη και ατελέσφορη, όπως η πράξη κατέδειξε.

Ο Μαρξ ονειρεύτηκε μια αταξική κοινωνία, μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις βασισμένες στον πλούτο, αλλά επιτεύξιμη μέσω διαδικασίας βίαιης, αιματηρής και ακραία καταπιεστικής.

"Η βία είναι η μαμή της ιστορίας" έλεγε.

Για την οικοδόμηση αυτής της αταξικής κομμουνιστικής κοινωνίας, χρειαζόταν όμως ένα απαραίτητο προστάδιο, η λεγόμενη σοσιαλιστική κοινωνία, μια κοινωνία προσαρμογής των πολιτών εν όψει της αταξικής κοινωνίας.

Γι’ αυτό η Σοβιετική Ένωση ονομαζόταν Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.

Σοσιαλιστικών, όχι κομμουνιστικών.

Το προστάδιο αυτό της προσαρμογής πέρασε από την στενωπό της βίας, την στενωπό της επανάστασης, τα πέρασε όλα αυτά τα μακάβρια, το αίμα και το μίσος και την κοινωνική εκδικητικότητα, και απέτυχε παταγωδώς.

Όλα τα μαρξιστικά δόγματα η ζωή τα διέσυρε και τα απέσυρε.

Ούτε τα αγάλματα δεν έμειναν στην θέση τους.

Κοινωνία στηριγμένη μόνο στη βία και την καταπίεση δεν μακροημερεύει.

Η Σπάρτη ήταν αταξική, αλλά με την συναίνεση των κατοίκων της και με την οικειοθελή εφαρμογή των νόμων του Λυκούργου, χωρίς βία.

Άντεξε 400 χρόνια.

Στο Άγιο Όρος, αυτό που ο Μαρξ σχεδίασε αποτυχημένα, υλοποιείται επί 10 αιώνες με την αβίαστη συγκατάνευση  των μοναχών.

Μηδενική περιουσία, κοινή διατροφή και ίδιο καθημερινό ωράριο, ίδια ζωή για όλους και επικεφαλής όλης της προσπάθειας ο εκλεγμένος από τους μοναχούς ηγούμενος.

Πολλοί ίσως δεν γνωρίζουν ότι ο ηγούμενος της Μονής, στον οποίο όλοι οφείλουν υπακοή, εκλέγεται από την σύναξη των μοναχών.

Εκλέγεται και είναι ισόβιος.

Οι νεώτεροι μοναχοί απασχολούνται στα πιο δύσκολα διακονήματα, όπως πχ οι αγροτικές εργασίες, και οι απόμαχοι πλέον μοναχοί αποσύρονται στο γηροκομείο της Μονής, υπό την φροντίδα των νεώτερων.

Μόνο η Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων, αυτό το εξαίρετο και ”κοινοβιακό” στρατιωτικό σώμα, έχει γηροκομείο για την φροντίδα των απομάχων  του.

Αυτή είναι η κοινωνική διάρθρωση των Μονών του Αγίου Όρους.

Μια ανόθευτα αταξική κοινωνία, σαν την αρχαία Σπάρτη, χωρίς όμως, όπλα και γυναίκες. 

Μόνο πολεμιστές μπορούν να αγγίξουν τέτοια επίπεδα κοινωνικής οργάνωσης και ανέλιξης.

Οι άοπλοι πολεμιστές, αυτοί που παλεύουν  καθημερινά με τα πάθη, τα ορμέμφυτα και τις επιθυμίες τους, όπως οι μοναχοί, μπορούν επίσης.

Οι Αγιορείτες το αποδεικνύουν αυτό έμπρακτα, εδώ και αιώνες.

thinknews – [2fA]

                                                                                              

"Ο τόπος μας "

Γιάννης Ρίτσος «Ο τόπος μας»
-  Από τη συλλογή "Ο τοίχος μέσα στον καθρέφτη"

Ανεβήκαμε πάνω στο λόφο να δούμε τον τόπο μας –
φτωχικά, μετρημένα χωράφια, πέτρες, λιόδεντρα.
Αμπέλια τραβάν κατά τη θάλασσα. Δίπλα στ’ αλέτρι
καπνίζει μια μικρή φωτιά. Του παππουλή τα ρούχα
τα σιάξαμε σκιάχτρο για τις κάργιες. Οι μέρες μας
παίρνουν το δρόμο τους για λίγο ψωμί και μεγάλες λιακάδες.
Κάτω απ’ τις λεύκες φέγγει ένα ψάθινο καπέλο.
Ο πετεινός στο φράχτη. Η αγελάδα στο κίτρινο.
Πώς έγινε και μ’ ένα πέτρινο χέρι συγυρίσαμε
το σπίτι μας και τη ζωή μας; Πάνω στ’ ανώφλια
είναι η καπνιά, χρόνο το χρόνο, απ’ τα κεριά του Πάσχα –
μικροί μικροί μαύροι σταυροί που χάραξαν οι πεθαμένοι
γυρίζοντας απ’ την Ανάσταση. Πολύ αγαπιέται αυτός ο τόπος
με υπομονή και περηφάνια. Κάθε νύχτα απ’ το ξερό πηγάδι
βγαίνουν τ’ αγάλματα προσεχτικά κι ανεβαίνουν στα δέντρα. 

[Παρθένι Λέρου, 13 Δεκεμβρίου 1967]

latistor – [2fA]

                                                                                        

"Οι μεταλλωρύχοι.. "

Χόρχε Μπουκάι  -  Από τον "δρόμο των δακρύων"

Αυτή η ιστορία, λένε ότι είναι αληθινή.
Προφανώς, συνέβη κάπου στην Αφρική.

Έξι μεταλλωρύχοι εργάζονται σε μια πολύ βαθιά σήραγγα και βγάζουν ορυκτά από τα έγκατα της γης.
Ξαφνικά, μια κατολίσθηση φράζει την έξοδο της σήραγγας και τους απομονώνει από τον έξω κόσμο.

Μόλις γίνεται αυτό, με μια γρήγορη ματιά, χωρίς να πουν λέξη, εκτιμούν την κατάσταση. 

Είναι όλοι τους πολύ έμπειροι και καταλαβαίνουν αμέσως πως το μεγάλο πρόβλημα θα είναι το οξυγόνο. Αν κάνουν ό,τι πρέπει, τους μένουν τρεις, το πολύ τρεισήμισι ώρες αέρα.

Ο κόσμος απέξω ξέρει πως είναι εκεί εγκλωβισμένοι, μια τέτοια κατολίσθηση όμως, σημαίνει ότι θα πρέπει να ανοίξουν τη σήραγγα από την αρχή, για να κατέβουν να τους βρουν. 

Θα προφτάσουν πριν τους τελειώσει ο αέρας;

Συμφωνούν να κάνουν την ελάχιστη δυνατή σωματική δαπάνη. 

Σβήνουν τις λάμπες που κρατούν και ξαπλώνουν στο πάτωμα χωρίς να μιλάνε.

Βουβοί λόγω της κατάστασης και ακίνητοι μέσα στο σκοτάδι, είναι δύσκολο να υπολογίσουν το πέρασμα του χρόνου. 

Συμπτωματικά, ένας έχει ρολόι με φωτεινούς δείκτες. 

Σ’ αυτόν λοιπόν, απευθύνονται όλες οι ερωτήσεις: Πόση ώρα πέρασε; 

Πόση απομένει;

Ο χρόνος αρχίζει να μακραίνει, τα δύο λεπτά τους φαίνονται μία ώρα. 

Η απελπισία πριν από κάθε απάντηση κάνει ακόμη μεγαλύτερη την ένταση που νιώθουν. 

Ο επικεφαλής των μεταλλωρύχων συνειδητοποιεί πως αν συνεχίσουν έτσι, η αγωνία θα τους κάνει να αναπνέουν πιο γρήγορα κι αυτό μπορεί να τους σκοτώσει.

Δίνει εντολή σ’ εκείνον που έχει το ρολόι, να ελέγχει εκείνος μόνο, το πέρασμα της ώρας. 

Κανένας πλέον δεν θα κάνει ερωτήσεις, θα τους ενημερώνει εκείνος κάθε μισή ώρα.

Ο κάτοχος του ρολογιού μόλις περνάει η πρώτη μισή ώρα, λέει «πέρασε μισή ώρα». 

Ένα μουρμουρητό ακούγεται… Η αγωνία όλων πλανιέται στον αέρα.

Καταλαβαίνει, πως όσο περνάει η ώρα, θα είναι όλο και πιο φοβερό να τους ανακοινώνει ότι πλησιάζει το τελευταίο λεπτό. 

Χωρίς να το συζητήσει με κανέναν, αποφασίζει πως δεν τους αξίζει να βασανίζονται έτσι, μέχρι να πεθάνουν.
Την επόμενη φορά που τους ανακοινώνει τη μισή ώρα, έχουν στην πραγματικότητα περάσει 45 λεπτά.

Αφού βλέπει ότι πέτυχε το τέχνασμα, την τρίτη ενημέρωση την κάνει μία ώρα μετά. 

Τους λέει: «πέρασε άλλη μισή ώρα…» 

Οι άλλοι πέντε πείθονται ότι έχει περάσει συνολικά μιάμιση ώρα, και μάλιστα σκέφτονται πόσο μακρύς τους φαίνεται ο χρόνος.

Έχουν όμως ακόμα χρόνο. Ελπίζουν.
Μόνο ο μεταλλωρύχος με το ρολόι γνωρίζει πόσο έχουν ελαττωθεί οι ελπίδες τους, να τους προλάβουν ζωντανούς

Στο μεταξύ, η ομάδα που επιχειρεί το έργο της διάσωσης ξέρει σε ποιον θάλαμο έχουν παγιδευτεί και ξέρουν επίσης, ότι θα είναι πολύ δύσκολο να φτάσουν εκεί πριν περάσουν τουλάχιστον τέσσερις ώρες.

Φτάνουν τελικά, μετά από τεσσερισήμισι ώρες. 

Φοβούνται πως θα βρουν τους έξι μεταλλωρύχους νεκρούς.

Βρίσκουν όμως ζωντανούς τους πέντε.

Ο ένας που πέθανε από ασφυξία, ήταν εκείνος που είχε το ρολόι.

awakengr – [2fA] 

                                                                                  

Στα ακροκέραμα.. "

ΑΚΡΟΚΕΡΑΜΑ

Στην πίσω αυλή με περιμένουν πάντα
οι πιο παλιοί μου φίλοι
Τεράστια η μανόλια και δίπλα μεθυσμένο
το Αιγυπτιακό φούλι
σκεπασμένος μέχρι πάνω ο τοίχος
με κισσό και γιασεμί
Στη σειρά τα σκαμνάκια για τα βραδινά μας
παραμύθια - την ώρα που η κούραση χαλαρώνει
το μυαλό και οι εξωτικές εικόνες του παραμυθά
συνεχίζονται μετά από λίγο στο όνειρο 

Όλα τριγύρω είχαν ψυχή πάλλουσα
και όριζαν τη μικρή κοινωνία μας -
φυτά πουλιά λουλούδια, σκόρπια
ακροκέραμα γεμάτα συμβολισμούς,
μαζί με τις εκμυστηρεύσεις
της σιωπής και τους νυχτερινούς
ίσκιους της παλιάς λάμπας του κήπου,
μας δώριζαν τη βεβαιότητα μιας ελαχίστης
αιωνιότητας, στιγμές
που η ζεστασιά των αισθημάτων τις διαστέλλει
και χωρούν στην αγκαλιά τους από κει και πέρα
όλη τη ζωή

Τα καλοκαίρια πέρασαν, οι μορφές των προσώπων
ατόνησαν και άλλες εικόνες έντονες προστέθηκαν
Η οικειότητα με τον χρόνο όμως, λειτούργησε έκτοτε
αυτόνομα και καθοριστικά·
συχνά ο μικρός μου εαυτός
στις ξαφνικές αποδράσεις του, επιστρέφει
εκστατικός εκεί
στο μισοσκόταδο της αυλής,
χαμογελά, ακούει παραμύθια
και γεύεται τη γαλήνη του παραδείσου…

Μ Ψ

                                                              

"Πυλῶνες τῆς Ἐκκλησίας "

Δρα Ἠλία Λυμπερόπουλου  -  Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ
-  από το βιβλίο του «Γνώθι σ’ αὐτόν»

….   Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία στηρίζεται σέ δύο Πυλῶνες, σέ δύο θεμελιώδεις ἀρχές. 

Τήν Ὀρθόδοξη λατρεία καί τήν Ἱερή Παράδοση τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ Ὀρθόδοξη λατρεία, δηλαδή ἡ ὀρθή Δοξολογία, ἔπαιξε τόν σπουδαιότερο ρόλο στόν ἐκχριστιανισμό τῶν Ρώσων, τό ἔτος 988 μ.Χ. 

Ὁ Ἡγεμών τῶν Ρώσων Βλαδίμηρος ἀπέστειλε μία ἀντιπροσωπεία ἐπιλέκτων διανοούμενων γιά νά λάβει γνώση περί τῆς πίστεως τῶν διαφόρων θρησκευτικῶν κοινοτήτων, ὅπως τῶν Ἰουδαίων, τῶν Μουσουλμάνων, τῶν Λατίνων (Καθολικῶν) καί τῶν Ἑλλήνων.

Οἱ ἀντιπρόσωποι αὐτοί εἶχαν τήν ἐντολή ἀπό τόν ἡγεμόνα Βλαδίμηρο νά ἔχουν ὡς κριτήριο ἐκτιμήσεως ὄχι τή διδασκαλία, ἀλλά τόν τρόπο Λατρείας τῶν κοινοτήτων αὐτῶν.

Οἱ ἀπεσταλμένοι μετά τήν ἐπιστροφή τους ἔγιναν δεκτοί ἀπό τόν ἡγεμόνα ἐν μέσῳ μίας μεγάλης συνελεύσεως καί ἐκλήθησαν νά ἐκθέσουν τά συμπεράσματά τους ἀπό αὐτή τήν ἀποστολή.

Αὐτοί, ἀφοῦ ἀνέφεραν τίς ἐντυπώσεις τους κατά πρῶτον ἀπό τίς διάφορες θρησκευτικές κοινότητες, κατέληξαν στούς Ἕλληνες καί εἶπαν τά ἑξῆς:

Οἱ Ἕλληνες μᾶς ὁδήγησαν εἰς τόν Ναό τῆς Ἁγίας Σοφίας στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἔλαβε χώρα ἡ Θεία Λατρεία τους. 

Καί πραγματικά δέν γνωρίζουμε ἐάν κατά τήν τέλεση αὐτῆς τῆς Λατρείας ἤμασταν στή γῆ ἤ στόν Οὐρανό.

Διότι ἐπάνω στή γῆ δέν ὑπάρχει ἕνα τέτοιο μεγαλοπρεπές θέαμα, ἤ μία τέτοια ὡραιότης καί δέν εἴμαστε σέ θέση νά τήν περιγράψουμε. 

Τώρα ἔχουμε τήν ἀπόλυτη βεβαιότητα ὅτι ὁ Θεός κατοικεῖ στόν χῶρο ἐκεῖνο ἐν μέσῳ τῶν ἀνθρώπων.

Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς πνευματικῆς ἐμπειρίας ἦταν ὅτι οἱ Ρῶσοι ἀσπάστηκαν τήν Ὀρθοδοξία. 

Ἀκόμη καί σήμερα ἑτερόδοξοι χριστιανοί εἶναι ἐντυπωσιασμένοι ἀπό τήν ἀκτινοβολία τῆς Πνευματικότητας τῆς ὀρθοδόξου Θείας Λειτουργίας.

Ἡ δεύτερη θεμελιώδης Ἀρχή τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ἡ ἀπόλυτη πίστη καί προσήλωση στήν Ἱερά Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀπορρέει ἀπό τόν ἐμπλουτισμό τῶν Πατέρων διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπό τή ζῶσα ἐν δυνάμει Ἁγία Πεντηκοστή.

Τό Πῦρ ἐν εἴδει γλωσσῶν ἐκφράζει τήν Ἁγία Τριάδα πού ὡς ἄσβεστος φλόγα, ἀκόμη καί σήμερα μεταλαμπαδεύεται ἀνελλιπῶς  στή διάνοια καί τίς καρδιές τῶν νέων Θεοφόρων, πού τήν λαμβάνουν ὡς δωρεά ἀπό τόν ἐλεήμονα Θεό.

Αὐτή τήν ὕψιστη, τήν οὐράνιο δωρεά λαμβάνουν ὅλοι ἐκεῖνοι πού ὄχι μόνο εἶναι πιστοί στή διδασκαλία καί στά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τήν ἐφαρμόζουν γιά νά γίνουν Ἅγιοι κατά τήν ἐπιταγή τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ «Ἅγιοι γίνεσθε».    [ ….]

["Φιλοκαλία" 210 3234411 - "Λυδία" 2310 237412]

[2fA]

"Αγάπη και Ταπείνωση "

Αββά Ισαάκ του Σύρου  -  Ασκητικοί Λόγοι

ΛΟΓΟΣ ΚΔ΄:
ΠΕΡΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Η αγάπη του Θεού θερμή εστί τη φύσει, και όταν αμέτρως επιπέση τινί,
ποιεί εκείνην την ψυχήν εκστατικήν.
Δια τούτο ου δύναται η καρδία του αισθηθέντος αυτής χωρήσαι αυτήν
και καρτερήσαι, αλλά κατά το μέτρον της ποσότητος
της επελθούσης αυτώ αγάπης οράται εν αυτώ αλλοίωσις ασυνήθης.

Και ταύτα τα σημεία αυτής τα αισθητά
γίνεται το πρόσωπον του ανθρώπου πυρρόν, περιχαρές,
και το σώμα αυτού θερμαίνεται.
Αφίσταται απ' αυτού ο φόβος και η αιδώς, και γίνεται ως εκστατικός.

Και η δύναμις η συνάγουσα τον νουν φεύγει εξ αυτού,
και ως έκφρων γίνεται.
Τον φοβερόν θάνατον ηγείται χαράν, και ουδέποτε η θεωρία του νοός αυτού 

διακοπήν τίνα παρέχει εκ της των ουρανίων διανοήσεως
και απών, ως παρών ομιλεί, μη ορώμενος υπό τίνος.

Η γνώσις και η όρασις αυτού παρέρχεται η φυσική
και ουκ αισθάνεται αισθητώς της κινήσεως αυτού,
ης εν τοις πράγμασι κινείται.
Καν γαρ πράττη τι, ου τελείως αυτού αισθάνεται, ως τον νουν έχων
εν τη θεωρία μετέωρον, και η διανοία αυτόν αεί ως μετά άλλου αδολεσχεί.

Ταύτην την πνευματικήν μέθην εμεθύσθησαν ποτέ οι Απόστολοι
και οι Μάρτυρες. Και οι μεν όλον τον κόσμον διήλθον κοπιώντες
και ονειδιζόμενοι, οι δε, τα μέλη κατακοπτόμενοι, εξέχεαν τα αίματα αυτών
ώσει ύδωρ, και τα δεινότατα πάσχοντες ουκ ωλιγώρησαν,
αλλά γενναίως υπήνεγκαν, και όντες σοφοί, ως άφρονες ενομίσθησαν.

Και άλλοι εν ερημίαις επλανήθησαν και όρεσι και εν σπηλαίοις
και ταίς οπαίς της γης, εν αταξίαις, εύτακτοι όντες.
Ταύτην την άνοιαν αξιώσαι ημάς ο Θεός φθάσαι.

ΛΟΓΟΣ ΔΙΣ ΚΔ'
ΠΕΡΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΩΣ

Πρό του εισελθείν είς την πόλιν της ταπεινώσεως,
εάν ίδης σαυτόν, ότι ανεπαύθης εκ της οχλήσεως των παθών,
μη πιστεύσης σεαυτώ
ενέδραν γαρ τίνα ενεδρεύει σοι ο εχθρός.
Αλλ' εκδέχον μετά την ανάπαυσιν πολλήν όχλησιν και ταραχήν.

Ει μη γαρ διέλθης τα καταλύματα των αρετών,
ουκ άπαντες ανάπαυσιν εκ του μόχθου σου, ουδέ εκ των επιβουλών
άνεσιν έξεις, έως αν φθάσης το κατάλυμα της αγίας ταπεινώσεως.

Ο Θεός, τη ση χάριτι αξίωσον ημάς αυτό φθάσαι. Αμήν.

isaaksyros – [2fA]