"Άλφάβητο και Επιστήμη "

Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΉ ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ

-  Πέρα από τις αμέτρητες ελληνικές λέξεις που μπορεί να συναντήσει κανείς
σε ένα ξενόγλωσσο ακαδημαϊκό βιβλίο, με αντίστοιχη συχνότητα εμφανίζονται
και μεμονωμένα γράμματα, ως επιστημονικά σύμβολα.

Α: Τα «σωματίδια α».

Τα «alpha particles», δημιουργούνται από την σύζευξη δύο πρωτονίων και δύο νετρονίων. 

Ένα σωματίδιο τέτοιου είδους «παράγεται» από μια διαδικασία που ονομάζεται «διάσπαση α» ή «alpha decay».

Β: Τα «σωματίδια β».

Δημιουργούνται από την πυρηνική αντίδραση «beta decay». 

Από αυτήν την διαδικασία έχουν προκύψει και οι ονομασίες των «ακτίνων β», αλλά και της ομώνυμης ραδιενέργειας.

Γ: Οι «ακτίνες γ».

Παράγονται από την «διάσπαση γ» και είναι οι ακτίνες με την μεγαλύτερη συχνότητα και ενέργεια, από όλο το φάσμα. 

Είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες λόγω των τεραστίων ποσών ηλεκτρομαγνητικής ραδιενέργειας που «μεταφέρουν».

Δ: Το «δ» σαν μαθηματικό σύμβολο, παριστάνει μια μικρή μεταβολή ποσότητας. 

Για παράδειγμα ο συμβολισμός δt, όπου t είναι ο χρόνος, μεταφράζεται σε ένα ελάχιστο χρονικό διάστημα. 

Από εκεί προκύπτει και η γνωστή φράση «σε χρόνο ντε-τέ».

Ε: Το γράμμα «ε» χρησιμοποιείται για να δηλώσει μια αριθμητική ποσότητα που μπορεί να γίνει αυθαίρετα μικρή. 

Στον κλάδο της «Ανάλυσης» των μαθηματικών, το «ε» συναντάται σχεδόν σε κάθε σελίδα ακαδημαϊκού συγγράμματος.

Ζ: Παλιότερα το γράμμα «ζ» ονομάτιζε ένα συγκεκριμένο είδος σωματιδίων, που τελικώς αποδείχθηκε πως δεν υπάρχουν καθόλου. 

Ο μαθηματικός Μπέρναρντ Ρίμαν έδωσε το όνομα «συνάρτηση ζήτα» σε μια συνάρτηση με μεγάλη σημασία στον τομέα της Θεωρίας Αριθμών και στην μελέτη των πρώτων αριθμών.

Η: «Σωματίδιο η» βαπτίστηκε από τον Μάρεϊ Γκέλμαν, το όγδοο και βαρύτερο μέλος της οκτάδας των μεσονίων χωρίς spin, που ανακαλύφθηκε το 1961.

Θ: Το «θ» είναι συνυφασμένο με την τριγωνομετρία και πιο συγκεκριμένα με τις γωνίες των τριγώνων.

Ι: Το πιο αδικημένο γράμμα, αφού η φανταστική μονάδα, ονομάζεται i. 

Σε σπάνιες περιπτώσεις, χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάποια φαινόμενα στα βαρυτικά κύματα.

Κ: Αστρονομία - ανάμεσα στα άστρα του αστερισμού Canis Major βρίσκεται και το «άστρο Κάπα».

Λ: Το «λ» συναντάται πολύ συχνά στα βιβλία φυσικής αφού συμβολίζει το μήκος κύματος, ένα από τα βασικότερα μεγέθη στη μελέτη των κυμάτων.

Μ: Το «μ» χρησιμοποιείται για το συμβολισμό των μιονίων. 

Τα μιόνια είναι σωματίδια παρόμοια με τα ηλεκτρόνια, που συμβολίζονται με e, μόνο που έχουν αντίθετο φορτίο.

Ν: Τα 3 είδη νετρινίων συμβολίζονται με το ίδιο γράμμα «ν», αλλά με διαφορετικό εκθέτη. 

Είναι αφόρτιστα και πολύ ελαφριά σωματίδια, τα οποία συναντώνται στα ακαδημαϊκά βιβλία ως νe, νμ και ντ.

Ξ: «εξίσωση Ξ» (Ρίμαν), που είναι παρόμοια με την «εξίσωση Ζ».

Ο: Όμοιο με το λατινικό γράμμα «ο», απαντάται συχνά στον τομέα της αστρονομίας, όπως για παράδειγμα στο αστρικό σύστημα Όμικρον στον αστερισμό της Ανδρομέδας.

Π: Το πιο φημισμένο σύμβολο - το «π» δηλώνει το λόγο της περιφέρειας ενός κύκλου προς τη διάμετρό του (3,14…. ). 

Εκτός αυτού, ονοματίζει και ένα σημαντικό μεσόνιο. 

Το κεφαλαίο «Π» στα μαθηματικά, συμβολίζει την έννοια του γινομένου.

Ρ: Το «ρ» εκφράζει την πυκνότητα μιας ουσίας ή ενός υλικού.

Σ: Στα μαθηματικά το κεφαλαίο «Σ» συμβολίζει το άθροισμα συγκεκριμένων όρων. 

Στην φυσική, συμβολίζει το «spin» ενός σωματιδίου.

Τ: Αποτελεί τo βαρύτερο από τα τρία λεπτόνια. 

Σπανιότερα συναντάται και για να εκφράσει την έννοια του χρόνου, με το αγγλικό «t» όμως να έχει επικρατήσει διεθνώς.

Υ: Το ύψιλον δηλώνει το σωματίδιο που αποτελείται από ένα μπλε κουάρκ και το αντικουάρκ του. 

Ανακαλύφθηκε το 1977 κατά λάθος από τον Leon Lederman.

Φ: Το «φ» είναι το αναπληρωματικό γράμμα του «θ». 

Αν χρειαστεί να συμβολίσουμε δύο γωνίες, τότε η δεύτερη θα ονομαστεί «φ», αφού η πρώτη θα έχει συμβολιστεί με το «θ».

Χ: Ο «άγνωστος Χ» χρησιμοποιείται για να συμβολίσει την άγνωστη ή την ανυπολόγιστη ποσότητα.

Ψ: Συναντάται στις κυματοσυναρτήσεις στην κβαντομηχανική, καθώς και στην «εξίσωση Σρέντινγκερ».

Ω: Το «ω» είναι ένα μεσόνιο, αλλά και το σύμβολο της κυκλικής συχνότητας. 

Με κεφαλαίο «Ω» συμβολίζεται ο λόγος της μέσης πυκνότητας μάζας του σύμπαντος προς την κρίσιμη τιμή της

iefimerida – [2fA]

                                                                               

Share