"Νυχτερινή βάρδια "

Roy Popkin  -  "Night Watch"

Δεν είχε πολλή ώρα που ανέλαβε τη βάρδια της, όταν φάνηκε στο διάδρομο ο νεαρός πεζοναύτης.

Κατάλαβε πως επρόκειτο για τον στρατιώτη γιο του ετοιμοθάνατου γεροντάκου, που τον ζητούσε επίμονα κάθε φορά που ξυπνούσε και κάποιες φορές και στον ύπνο του ακόμα.

Τον πλησίασε και τον κοίταξε με συμπόνια. 

– Γεια σας, του είπε, ο πατέρας σας όπως ξέρετε είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση, αλλά ευτυχώς, τον προλάβατε ζωντανό. Ελάτε μαζί μου.

Εκείνος την ακολούθησε αμίλητος στο κρεβάτι ενός ηλικιωμένου ασθενή, που βρισκόταν σε βαριά καταστολή, λόγω εμφράγματος. 

– Ο γιος σας είναι εδώ, είπε στον γέροντα, μ’ ακούτε; ήρθε ο γιος σας!

Ο ασθενής μισάνοιξε τα μάτια του, είδε αμυδρά τον νεαρό πεζοναύτη να στέκεται όρθιος κι ένα απαλό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του

Κίνησε αδύναμα τα δάχτυλα του κι έκλεισε πάλι τα μάτια του.

Ο πεζοναύτης έσφιξε το χέρι του ηλικιωμένου άντρα, με πολλή αγάπη. 

Η νοσοκόμα του έφερε μια καρέκλα, για να καθίσει δίπλα στο κρεβάτι.

Οι ώρες περνούσαν και ο νεαρός καθόταν εκεί στον μισοφωτισμένο θάλαμο, κρατώντας το χέρι του ηλικιωμένου άντρα. 

Συγκινημένος, του μιλούσε τρυφερά και του έδινε δύναμη και κουράγιο. 

Περιστασιακά, η νοσοκόμα πρότεινε στον πεζοναύτη να πάει να ξεκουραστεί για λίγο. 

Εκείνος αρνήθηκε

Κάθε φορά που η νοσοκόμα έμπαινε στον θάλαμο, ο πεζοναύτης την αγνοούσε, όπως αγνοούσε και τους άλλους θορύβους του νοσοκομείου - τον ήχο της δεξαμενής οξυγόνου, τις ομιλίες του προσωπικού, τις κραυγές και τα βογκητά των άλλων ασθενών. 

Κάποιες στιγμές, τον άκουσε να λέει πολλά όμορφα λόγια στον πατέρα του.

Ο ετοιμοθάνατος άντρας δεν έλεγε τίποτα, το μόνο που έκανε ήταν να κρατάει το χέρι του γιου του σε όλη τη διάρκεια της νύχτας, με μια έκφραση γαλήνης στο πρόσωπο του. 

Τα ξημερώματα πέθανε.

Ο πεζοναύτης άφησε απαλά στο κρεβάτι το άψυχο χέρι που κρατούσε, και πήγε να ειδοποιήσει τη νοσοκόμα. 

Την περίμενε, να τελειώσει την απαιτούμενη διαδικασία.

Μόλις εκείνη επέστρεψε, άρχισε να του λέει λόγια παρηγοριάς, αλλά εκείνος τη διέκοψε.

– Ακούστε με, της είπε, δεν ήταν πατέρας μου ο ασθενής αυτός, και ούτε καν τον γνώριζα, όμως όπως ήρθαν τα πράγματα, νομίζω πως έκανα το καλύτερο που μπορούσα.

Ήρθα εδώ χθες βράδυ, για έναν άλλο ασθενή.
Με έστειλαν από το Γραφείο που υπηρετώ, να ενημερώσω τον κύριο William Grey, πως ο γιος του σκοτώθηκε πριν δυο μέρες στο Ιράκ.

Πείτε μου σας παρακαλώ, σε ποιον θάλαμο θα τον βρω.

Αλλά θα ήθελα ακόμα να μάθω, πώς λεγόταν το γεροντάκι που όλη νύχτα του κρατούσα το χέρι.

Η νοσοκόμα σήκωσε το κεφάλι της, κοίταξε βουρκωμένη τον πεζοναύτη και του είπε:

– Αυτός ήταν ο William Grey...

[Την ιστορία αυτή, ιδανική για ταινία μικρού μήκους, έγραψε το 1964 ο Roy Popkin,
και πρωτοδημοσίευσε τον Σεπτέμβριο του 1965 το Reader’s Digest.]

smalljoys - sugklonistiko

apM [2fA]

Share