Σαν κλωναράκι δυόσμου..

ΜΑΥΡΟΦΟΡΟΥΣΑ

Στης εκκλησιάς τ’ αριστερό το κλίτος
θα δεις αγέλαστες γυναίκες
αμίλητες στεγνές
από νωρίς πρωί στον όρθρο
πρώτες και στον εσπερινό
και τακτικά στα μνήματα
Μαύρο μαντήλι στα μαλλιά
τσεμπέρι της γιαγιάς το καθημερινό φθαρμένο
και το καλό, τις Κυριακές…

Σαν τη γραμμένη μοίρα που με κλειστά
τα μάτια ακολουθεί δικό της δρόμο,
διπλώνει κι η χαροκαμένη
το νεκροσέντονο της νιότης
σταυρώνει στις άκρες του προσεκτικά
τα όνειρα της
και το φορά στην κεφαλή – κόρη σεμνή
γυναίκα μάνα κι αδερφή στου χρέους
την ανηφοριά
με κόμπο κάτω απ’ το σαγόνι
σφιχτά τον πόνο της δεμένο, να μην ακούεται  

Χάδι πατέρα στοργικό, αδερφικό,
φιλί του πρωτογιού, του άντρα
όλα θαμπά,
βουβές αποθυμιές, κινήσεις λιγοστές
σβησμένο πρόσωπο
απ’ τα πολύχρωμα τετράδια
του κόσμου

Θυμίαμα γεμάτη η καρδιά
ανάγκη κι έννοια και αγάπη ζωντανή
σαν κλωναράκι δυόσμου
μνήμη συνάντηση παρηγοριά
ώρα την ώρα, μέρα τη μέρα
στης Μεγαλόχαρης το σκαλοπάτι.

Μ Ψ

                                                             

Share