"Ἀπλανής Ὁδηγός.. "

Δρα Ἠλία Λυμπερόπουλου  -  Ο δεύτερος Παράκλητος
-  από το βιβλίο του «Γνώθι σ’ αὐτόν»
 

Ἡ λέξη "Παράκλητος" σημαίνει ὁ ὑπάρχων παρά τοῦ Πατρός καί κληθείς πρός βοήθειά Του.

Ὁ θεόπνευστος προφητάναξ Δαυίδ ἀναφερόμενος στήν Ἁγία Τριάδα γράφει γιά τόν Πατέρα Θεόν (Ψαλμοί 142,8-9).

«Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός σέ κατέφυγον
δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου ὅτι σύ εἶ ὁ Θεός μου».

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ πρῶτος Παράκλητος, εἶναι τό δεύτερον Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί ἔχει ὡς ἀποστολή ἀπό τόν Πατέρα Του νά γνωστοποιήσει στόν ἄνθρωπο τήν Ὁδόν σωτηρίας, ὅπως ἀναφέρει χαρακτηριστικά στόν ἴδιο ψαλμό ὁ προφήτης Δαυίδ: «Ἀκουστόν ποίησόν μοι τό πρωί τό Ἔλεός σου ὅτι ἐπί σοί ἤλπισα.
Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἦρα τήν ψυχήν μου».

Διότι μία εἶναι ἡ ὁδός πού ὁδηγεῖ μέ ἀσφάλεια στόν Πατέρα. 

Εἶναι αὐτή πού χάραξε διά τοῦ Σταυροῦ του ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ«Ὁδός, ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή». «Ὁδός» σημαίνει, τήν τήρηση τῶν Ἐντολῶν τοῦ μεγάλου Νομοθέτη, τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Συνεργοί τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, σέ ὅλο τό μεγαλειῶδες Ἔργο του, ἀπό τήν σύλληψη του ὑπό τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Βαπτίσεώς του, εἰς τό ὄρος Θαβώρ, καί σέ ὅλη τή διάρκεια τοῦ ἐπίγειου βίου του μέχρι τῆς Ἀναστάσεως καί Ἀναλήψεώς του ἦσαν, βεβαίως, ὁ Πατήρ του καί τό Ἅγιον Πνεῦμα πού ἐνοικοῦσαν σέ Αὐτόν.

Ὁ δεύτερος Παράκλητος τοῦ Πατρός, τό Ἅγιο Πνεῦμα, τό τρίτο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔχει σάν ἀποστολή νά ἐμπλουτίσει μέ τήν Σοφία του τούς ἀνθρώπους. 

«Τό Πνεῦμά Σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῇ εὐθείᾳ», γράφει στόν ἴδιο ψαλμό του ὁ θεοφόρος Δαυίδ.

Ὁ δεύτερος Παράκλητος εἶχε ὡς ἔργο νά «διδάξει καί νά ὑπομνήσει», ὅσα ὁ μέγας Διδάσκαλος, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός ἐξήγγειλε στό Ἅγιο Εὐαγγέλιό του. 

«Διδαχή» σημαίνει τήν ἀπόλυτη ἀποσαφήνιση τοῦ Λόγου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, γιά νά μήν ὑπάρξουν παρερμηνεῖες καί πλάνες. 

Ὁ δεύτερος Παράκλητος ἔχει ὡς ἔργο (διά τῆς διδαχῆς), νά ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας, στή Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Τό Ἅγιον Πνεῦμα εἶναι ὁ ἀπλανής Ὁδηγός τοῦ ἀνθρώπου πρός τήν «ἄνω γῆ τῆς Ἐπαγγελίας», κατά τόν ἴδιο τρόπο, ὅπως οἱ Ἰσραηλίτες ὁδηγοῦντο στήν ἔρημο μέσα στό σκοτάδι τῆς νύχτας ἀπό μία στήλη Πυρός.

Συνεργοί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ αὐτή τήν μεγαλειώδη ἀποστολή εἶναι ὁ Πατήρ ἀπό τόν ὁποῖο ἐκπορεύεται τό Ἅγιον Πνεῦμα καί ὁ Υἱός, πού ἐκφράζουν τήν Ἁγία Τριάδα, πού ἀνθρωποπαθῶς ἐκφράζεται ὡς Πῦρ.

Τό σχῆμα τοῦ Πυρός, σάν γλώσσα, δηλώνει τήν ἰδιαίτερη ἀποστολή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Αὐτές οἱ πύρινες γλῶσσες ἐπικάθηνται στήν Μητέρα τοῦ Κυρίου, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί τούς μαθητές του.

Αὐτό ὅμως τό Πῦρ δέν κατακαίει.Ὁμοιάζει μέ τό Πῦρ πού εἶδε ὁ Μωυσῆς στήν φλεγόμενη καί μή καιόμενη βάτο.

Αὐτό τό Πῦρ ὁμοιάζει μέ αὐτό πού ὁδηγοῦσε τήν νύκτα τούς Ἰσραηλίτες στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας.

Αὐτό τό Πῦρ εἶναι σάν τόν Ἥλιο τόν ζωογόνο, πού ἀποδίδει ἀνθρωποπαθῶς, μέ κατανοητό τρόπο γιά τούς ἀνθρώπους, τήν ἔννοια τῆς Ἁγίας Τριάδος.
Τοῦ Πατρός σάν φλόγα, τοῦ Υἱοῦ σάν φῶς καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σάν θερμότητα πού διαχέει θαλπωρή. 

Αὐτό τό Πῦρ ἔχει ἐπιπροσθέτως, τήν ὄψη, τόν τύπο τῆς γλώσσας, τῆς γλώσσας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού εἶναι Σοφία Θεοῦ.

Καί πραγματικά κατά τήν Ἁγία Πεντηκοστή ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου καί οἱ Ἀπόστολοί του, ἐπειδή ἦσαν καθαροί ὅπως εἶχε προείπει ὁ Κύριος: «Ἤδη ἐσεῖς εἶστε καθαροί ἕνεκα τοῦ λόγου τόν ὁποῖο σᾶς ἐκήρυξα» (Ἰωάννης 15,3), γίνονται αὐτοί οἱ πρῶτοι μέτοχοι τῆς ἐνοικήσεως τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ πού ἐκφράζεται μέ Σωφροσύνη, Ἀγάπη καί Σοφία. 

Ἀποκτοῦν προσωπική βιωματική ἐμπειρία.

Ὁ Θεός κατοικεῖ ὁ Ἴδιος στό ἀνακαινισμένο σκήνωμα τοῦ ἀνθρώπου, πού γίνεται Ναός πλέον τοῦ Θεοῦ.

Γίνεται ὁ Τριαδικός Θεός κοινωνός καί συνεργός τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά ἐπιτελεῖ ἔργο ἀγαθοποιό, νά παράγει καρπούς.

Γίνεται ὁ Θεός ὁδηγός, ὁ ὁποῖος μέ ἀπόλυτη βεβαιότητα, ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν οὐράνιο γῆ τῆς Ἐπαγγελίας.

["Φιλοκαλία" 210 3234411 - "Λυδία" 2310 237412]

[2fA]

                                                                                         

Share