"Το Άγιο Πνεύμα "

 

Paul Evdokimov 
[Από "Το Άγιο Πνεύμα στην Ορθόδοξη Παράδοση"]

….  Η Simone Weil βρήκε μια, πέρα για πέρα, αληθινή εικόνα:
«Καλέστε το Πνεύμα καθαρά και απλά. Κάθε επίκληση και μια κραυγή.
Όταν είμαστε άρρωστοι από δίψα, όταν πεθαίνουμε από δίψα, δεν έχομε πια στον νου μας το πώς θα πιούμε, ούτε γενικά το πώς πίνει κανείς νερό, αλλά μόνο αυτό το ίδιο το νερό.
Αυτή όμως η εικόνα του νερού είναι η ίδια μια κραυγή όλου του είναι μας».

Οι Πατέρες εκφράζουν την αλήθεια αυτή με θεολογικούς όρους· όταν όμως πρόκειται για το Άγιο Πνεύμα, αρνούνται τις συνηθισμένες εκφράσεις, μιλούν μια διαφορετική γλώσσα, γεμάτη από έναν απεριόριστο θαυμασμό, από ένα είδος μέθης.
Το Πνεύμα κατέρχεται στον κόσμο, αλλά το Πρόσωπό του κρύβεται σ' αυτήν ακόμη την επιφάνειά Του.
Δεν φανερώνεται παρά μόνο στις δωρεές και τα χαρίσματά Του.
Το μεγάλο μυστήριο Το καλύπτει. Οι εικόνες Του στην Αγία Γραφή είναι ακαθόριστες και φευγαλέες: πνοή, πυρ, μύρο, χρίσμα, περιστερά, φλεγόμενη βάτος.
Ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος λέει: «Ελθέ το περιπόθητον Όνομα και θρυλούμενον, λαληθήναι δε παρ' ημών, όπερ ης, ή γνωσθήναι, οποίος ή ποταπός, όλως ημίν ανεπίδεκτον».

Τότε στα Θεοφάνεια κατέρχεται από τον ουρανό εν είδει Περιστεράς και αναπαύεται πάνω στον Ιησού.
Στις φανερώσεις Του, είναι μία κίνηση «προς τον Ιησού» με σκοπό να τον κάνει ορατό και φανερό.
Η παρουσία Του κρύβεται εν τω Υιώ, όπως και η πνοή και η φωνή που σβήνουν μπροστά στον λόγο που κάνουν ν' ακουστεί.
Αν ο Υιός είναι η εικόνα του Πατρός και το Άγιο Πνεύμα η εικόνα του Υιού, το Πνεύμα, λένε οι Πατέρες, είναι το μόνο που δεν έχει την εικόνα Του σ' ένα άλλο Πρόσωπο, είναι ουσιαστικά μυστηριώδες.  ….  ….

Κατά την εγκόσμια αποστολή του Χριστού, η σχέση των ανθρώπων προς το Άγιο Πνεύμα πραγματοποιείται μόνο δια του Χριστού και εν τω Χριστώ.
Αντίθετα, μετά την Πεντηκοστή η σχέση προς τον Χριστό επιτυγχάνεται μόνο δια του Αγίου Πνεύματος.  ….  ….

«Η ελευθερία και η χάρη είναι δύο φτερά που ανυψώνουν τον άνθρωπο στη Βασιλεία των Ουρανών», λέει ο Άγιος Μάξιμος.
Αυτή, η βασιλική ελευθερία, δωρεά του Αγίου Πνεύματος, δεν σημαίνει καθόλου ότι ο άνθρωπος θα γίνει η αιτία της σωτηρίας του· μαρτυρεί μόνο την αλήθεια του πατερικού γνωμικού: «Ο Θεός μπορεί να κάνει τα πάντα, εκτός από το να αναγκάσει τον άνθρωπο να τον αγαπήσει».
Εάν ο δυτικός αυγουστινιανισμός τονίζει την σωτηρία δια πίστεως, ο ανατολικός αυγουστινιανισμός περνά στη σωτηρία με την αγάπη.

Για τον λόγο αυτόν, στη ζωή της Εκκλησίας το Άγιο Πνεύμα είναι ο Δοτήρας της αγάπης μέσα μας, «έκκαυσις άπαυστος και κόλλησις της ψυχής προς τον Θεόν».
Αυτή την ιδιότητα του Αγίου Πνεύματος εδραιώνει η προσευχή της Εκκλησίας, που είναι η κραυγή που το καλεί, η επίκληση.

 

myriobiblos – 2φΑ

                                          

Share