π. Παντελεήμων
Κρούσκος
Αυτή την εβδομάδα, μετράμε στις ακολουθίες της εκκλησίας μας την πορεία του
Λαζάρου, σαν κομπολόι.
Να! Σήμερα ασθενεί, αύριο βλέπει τον θάνατο, την άλλη πεθαίνει, την επόμενη
δισημερεύει, την μεθεπόμενη βλέπει τους απ αιώνος νεκρούς, την τελευταία
ετοιμάζεται να ακούσει την φωνή του Κυρίου να τον σηκώνει από τον τάφο.
Παράλληλα, παρακολουθούμε και την πορεία του Χριστού.
Τώρα πληροφορείται την ασθένεια, αύριο προφητεύει, είναι πέραν του Ιορδάνου,
πλησιάζει στην Βηθανία...
Δίνουμε κουράγιο στην Μάρθα και την Μαρία, ζητάμε από την Βηθανία πότε να
ετοιμάσει τα σάβανα και πότε να αναλάβει τα βάγια για να υποδεχθεί τον Νικητή
του θανάτου.
Γιατί τόση αγωνία, για ένα ήδη τετελεσμένο γεγονός;
Γιατί αυτή η πορεία είναι στο βάθος δική μας πορεία προς την
δική μας ανάσταση.
Φίλοι του Χριστού είμαστε εμείς, που τώρα νεκρωθήκαμε από την αναισθησία της
αμαρτίας μας και ζητάμε επειγόντως αφύπνιση και ανάσταση.
Βηθανία είναι η ζωή μας και συγγενείς αδελφές μας, το σώμα και η ψυχή μας.
Δεν φωνάζουμε στον Χριστό να λύσει το δράμα και να φέρει την
κάθαρση στην τραγωδία του Λαζάρου του αναστημένου και δικαιωμένου.
Ζητάμε την δική μας ανάσταση, από Αυτόν, ο οποίος είναι η χαρά, η ζωή και η
ανάσταση του κόσμου.
Και πίσω από την δική μας, στην τραγωδία του σύμπαντος
κόσμου και την φθορά της ωραιότητας του, της οποίας κομμάτια της εμείς οι ίδιοι,
δεν μπορούμε να αγνοήσουμε...
fb – [2fA]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου