"Ένα Αντιπαραμύθι "

Μια αξιοπρεπής τριάδα – Η δεύτερη από τις τρεις παραλλαγές
στο «ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΑΝΤΙΠΑΡΑΜΥΘΙ» 
του Ηλία Α. Βουλγαράκη
Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών († 1999)

Τετάρτη, 24 Δεκεμβρίου του 2137.
Η δευτεροβάθμια τριμελής Επιτροπή για την Προστασία της Φύσης, της Διεθνούς Ακαδημίας των Επιστημών, συνεχίζει ακόμη τη συνεδρίασή της.
Οι τρεις σεβάσμιες επιστημονικές κορυφές, που συμπτωματικά αποτελούν μια άτυπη εκπροσώπηση των τριών μεγάλων φυλών της γης, μια κι ο ένας τους είναι λευκός, ο άλλος κίτρινος κι ο τρίτος μαύρος, καλούνται να πάρουν την τελική απόφαση πάνω σε μια πρωτοποριακή πρόταση.
Την πρόταση αυτή επεξεργάστηκε και υπέβαλε η πρωτοβάθμια πολυμελής Επιτροπή της ίδιας Υπηρεσίας, για τη σωτηρία των σκουληκιών Blaniulus Guttulatus που, από κάποια ανεξήγητη ασθένεια, κινδύνευε να εκλείψει από τον πλανήτη.

Το σχετικό υπόμνημα εισηγείται να εφαρμοστεί στην περίπτωση των σκουληκιών η νέα μέθοδος της κυματικής μεταλλαγής του ανθρώπου σε άλλο έμβιο είδος.
Αυτό σήμαινε ότι ένας άνθρωπος θα έμπαινε σε μια ειδική συσκευή και με ειδική διαδικασία θα προσλάμβανε τη φύση του σκουληκιού, διατηρώντας, βέβαια, την ανθρώπινή του υπόσταση.
Η μέθοδος αυτή, που θα εφαρμοζόταν για πρώτη φορά, αποτελούσε την έσχατη λύση για να διερευνηθεί η αιτία της ασθένειας των σκουληκιών και να γίνει, συγχρόνως, η σωστή θεραπεία.

– Ας συνοψίσω με δυο λόγια σε όσα καταλήξαμε μέχρι τώρα, είπε ο ασιάτης Πρόεδρος της δευτεροβάθμιας τριμελούς Επιτροπής.
Ασυναίσθητα τα δύο άλλα μέλη κοίταξαν το ρολόι. Ήταν 12 μμ.

– Καταλήξαμε, κύριοι συνάδελφοι, ότι η πρόταση γίνεται ομόφωνα δεκτή μετά την ανάκληση της επιφυλάξεως που διατυπώθηκε από μέρους του κ. Σμιθ, είπε ο Πρόεδρος ρίχνοντας τη ματιά του στο λευκό συνάδελφό του.
Ο κ. Σμιθ συμφώνησε με ένα νεύμα.

– Απομένει, κύριοι, να αποφασίσουμε το ποιος θα αναλάβει αυτή την αποστολή.
– Η πρόταση της πρωτοβάθμιας Επιτροπής που δεχτήκαμε μνημονεύει και το πρόσωπο. 

Δεν απομένει σε μας παρά να την κάνουμε δεκτή στο σύνολό της, είπε ο κ. Μπουγκάλου από την Αφρική.

– Επιτρέψτε μου, κύριε συνάδελφε, να διατυπώσω μια επιφύλαξη στην πρότασή σας, είπε ο Πρόεδρος. Όχι γιατί έχω αμφιβολίες για την επιστημονική κατάρτιση του δόκτορα συναδέλφου που του ανατίθεται αυτή η αποστολή.
Ούτε πάλι γιατί αμφισβητώ την εμπιστοσύνη με την οποία τον περιβάλλει η πρωτοβάθμια Επιτροπή ή την κρίση της.
Τιμώ και τους δύο.
Ωστόσο νομίζω ότι ο απεσταλμένος μας, ενόψει της σοβαρότητας του θέματος, δεν πρέπει να προέρχεται από δευτερεύοντα κλιμάκια.
Εκείνος που πρέπει να πάει, είπε τονίζοντας τις λέξεις του, είναι ένας από τους τρεις μας! 

Το θέμα είναι περισσότερο σοβαρό απ’ όσο φαίνεται.

Τα λόγια του διαδέχτηκε μια σιγή γεμάτη νόημα.
Είναι η σιγή εκείνη που η λογική του νου κάνει την καρδιά να ντρέπεται να διατυπώσει τη διαφωνία της.

– Κύριοι, πρέπει να αποφασίσουμε, είπε πάλι ο Πρόεδρος, κοιτώντας αυτός πια τούτη τη φορά το ρολόι.
Ένας από μας πρέπει να δηλώσει, είπε ρίχνοντας ένα βλέμμα στον κ. Σμιθ.
– Με τιμά η προτίμησή σας, είπε ο κ. Σμιθ. Σας ευχαριστώ.
Μην ξεχνάτε όμως ότι είμαι ο μόνος που διατύπωσα επιφύλαξη για το σχέδιο.
– Την οποία όμως αποσύρατε, τον διέκοψε ο Πρόεδρος.

– Άσχετα πάντως απ’ αυτό, θα πρέπει να υπογραμμίσω ότι δεν είμαι απόλυτα αποδεσμευμένος από την πολιτιστική μου κληρονομιά.
Πώς να το κάνουμε κύριε συνάδελφε· δεν συνάδει με το κύρος μου να μπω σ’ αυτήν την περιπέτεια. Δεν είναι αξιοπρεπές.
Τί θα πουν οι άλλοι, τί θα λέτε σεις, τί θα σκέφτονται κυρίως οι παλιοί μου μαθητές να με βλέπουν να σέρνομαι καταγής;
Σταμάτησε για μια στιγμή για να πάρει αναπνοή, κι υστέρα συνέχισε δίνοντας ιδιαίτερο τόνο στη φωνή του.

- Δεν είχα και δεν έχω καμιά απολύτως αντίρρηση να θυσιαστώ για την επιστήμη. 

Ωστόσο, ο τρόπος αυτής της συγκεκριμένης θυσίας δεν μου ταιριάζει.
Ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στον Πρόεδρο, κοίταξε φιλικά τον κ. Μπουγκάλου. 

Μήπως συμπίπτει ό κύριος συνάδελφος να μην έχει τις ίδιες ψυχολογικές αναστολές με μένα;
Φαντάζομαι ότι για τον κόσμο της Αφρικής θα αποτελούσε ιδιαίτερη υπερηφάνεια να αναλάβει την πρωτοποριακή αυτή πρωτοβουλία ένας δικός τους άνθρωπος.

– Σας ευχαριστώ κύριε συνάδελφε για την πρότασή σας.
Ιδιαίτερα για το ενδιαφέρον σας προς την ήπειρό μου.
Με συγκινεί η σκέψη ότι τέτοια πρωτοποριακά έργα τα εμπιστεύονταν πάντα οι πρόγονοί σας στους δικούς μου προγόνους!
Θα μου επιτρέψετε όμως,  να μη δεχθώ την τιμή αυτή για τον ίδιο ακριβώς λόγο που μου την προτείνετε.
Θα πρέπει να κατανοείτε την ευαισθησία μου.

Δεν επιθυμώ να ξυπνήσουν στις συνειδήσεις των συνηπειρωτών μου, απωθημένες πια στο υποσυνείδητό τους αντιδράσεις φυλετικών διακρίσεων.
Είναι θέμα αξιοπρέπειας του χρώματός μου.
Και μετά από μια μικρή διακοπή και με τη ματιά του συγκεντρωμένη επίμονα στις σημειώσεις του, συνέχισε. Εφόσον πρέπει ένας από μας να μεταλλαγεί, το πιο φυσικό και ταυτόχρονα το πιο απαλλαγμένο από κάθε υποψία είναι να αναλάβει την πρωτοβουλία αυτή ο Πρόεδρος.
Άλλωστε η σχετική πρόταση προέρχεται από τον ίδιο.

– Η πρότασή σας κύριε συνάδελφε είναι λογική, απάντησε αμέσως ο Πρόεδρος.
Ίσως είναι πιο σωστό να πω, ότι η πρότασή σας φαίνεται λογική.
Και λέω «φαίνεται» γιατί παραγνωρίζετε το γεγονός ότι ο Πρόεδρος δεν είναι μόνο επιστήμων, άλλα και διοικητικός συντονιστής.
Κάτω από αυτή την οπτική γωνία είναι κάπως δύσκολο να επωμισθώ και τις δύο αρμοδιότητες.
Σιώπησε. Πήρε μια γρήγορη αναπνοή και συνέχισε.

- Θα μου επιτρέψετε ωστόσο να παρατηρήσω κύριε Μπουγκάλου, ότι όσο κι αν καταλαβαίνω την άποψη που διατυπώσατε σχετικά με τον κίνδυνο αναβιώσεως φυλετικών διακρίσεων, δεν παύω να την θεωρώ ανυπόστατη.
Στηρίζεται σ’ ένα τόσο μακρινό και οριστικά ξεπερασμένο παρελθόν!
Δεν υπάρχει λοιπόν για σας, θέμα αξιοπρέπειας. Αντίθετα θέμα αξιοπρέπειας, θα έλεγα ότι υπάρχει από την πλευρά τη δική μου.
Και υπάρχει σαφώς από τη στιγμή που σεις θέτετε τέτοιο θέμα, έστω κι αν είναι εντελώς ανυπόστατο.
Η κίτρινη φυλή είναι, όπως ξέρετε, τρομερά ευαίσθητη.
Τι θα έλεγαν αν δεχόμουν να αναλάβω εγώ το εγχείρημα αυτό, μετά από τη δική σας άρνηση;

Η συνεδρίαση έφτασε σε αδιέξοδο.
Διαγραφόταν βάσιμα ο κίνδυνος να μη γίνει τίποτε.
Τα σκουλήκια δε θα σώζονταν, θα σωζόταν όμως η αξιοπρέπεια.
Κι αυτό δεν ήταν λίγο!
Το πράγμα οδηγείτο σε αναβολή λήψης αποφάσεως για… συγκέντρωση περισσότερων στοιχείων.

Όταν όμως ένα μέλος της τριμελούς Επιτροπής παρατήρησε ότι θα χτυπήσει άσχημα η τέτοια αιτιολόγηση της αναβολής, ο κ. Σμιθ βρήκε τη δικαιολογία.
– Μα τέλος πάντων έχουμε κι άλλες υποχρεώσεις.
Ας μη ξεχνούν, ότι αύριο ξημερώνουν Χριστούγεννα.
Θέλουμε να τα γιορτάσουμε κι εμείς.

Την ευθύνη για τη δήλωση στους δημοσιογράφους που περίμεναν, την ανέλαβε ευχαρίστως ο κ. Σμιθ. Ήταν άλλωστε ο πιο καλός χριστιανός από την τριανδρία.

pemptousia – [2fA]

                                                  

Share