π. Alexander
Schmemann: Το Σάββατο του Λαζάρου
- από την Μεγάλη Σαρακοστή, πορεία προς το Πάσχα
- από την Μεγάλη Σαρακοστή, πορεία προς το Πάσχα
… Μοναδική είναι η θέση του Σαββάτου — της έβδομης δηλαδή ημέρας — στη λειτουργική μας παράδοση: με τον διπλό χαρακτήρα του, σαν μέρα γιορτής και μέρα θανάτου.
Είναι μια γιορτή γιατί μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο και στον χρόνο του, ο Χριστός «επάτησε» τον θάνατο και εγκαινίασε τη Βασιλεία Του, γιατί η Σάρκωσή Του, ο Θάνατος και η Ανάστασή Του, είναι το πλήρωμα της Δημιουργίας, από την οποία «αναπαύθηκε» ο Θεός στην αρχή.
Το Σάββατο είναι μέρα θανάτου, γιατί με τον Θάνατο του Χριστού πέθανε και ο κόσμος:
Έτσι η σωτηρία του, η ολοκλήρωσή του και η μεταμόρφωσή του κόσμου,
βρίσκονται πέρα από τον τάφο, στον «ερχόμενο αιώνα».
Όλα τα Σάββατα στον λειτουργικό χρόνο παίρνουν το νόημά τους από τα δυο αποφασιστικά Σάββατα: πρώτα από το Σάββατο της Ανάστασης του Λαζάρου, η οποία έγινε σ’ αυτόν τον κόσμο και αποτελεί την αναγγελία και τη βεβαιότητα της κοινής ανάστασης:
Και ύστερα από το Άγιο και Μεγάλο Σάββατο του Πάσχα, οπότε ο ίδιος ο θάνατος μετατράπηκε σε «διάβαση» στην καινούργια ζωή της Νέας Δημιουργίας.
Όλα τα Σάββατα στον λειτουργικό χρόνο παίρνουν το νόημά τους από τα δυο αποφασιστικά Σάββατα: πρώτα από το Σάββατο της Ανάστασης του Λαζάρου, η οποία έγινε σ’ αυτόν τον κόσμο και αποτελεί την αναγγελία και τη βεβαιότητα της κοινής ανάστασης:
Και ύστερα από το Άγιο και Μεγάλο Σάββατο του Πάσχα, οπότε ο ίδιος ο θάνατος μετατράπηκε σε «διάβαση» στην καινούργια ζωή της Νέας Δημιουργίας.
Την Παρασκευή της έκτης εβδομάδος των νηστειών «έρχεται ο
Κύριος εις Βηθανίαν… … και γαρ εκεί εξαναστήσαι εκ τάφου Λάζαρον…»
Η τελευταία εβδομάδα δηλαδή περνάει με πνευματική περισυλλογή πάνω στην ερχόμενη συνάντηση του Χριστού με τον θάνατο — πρώτα στο πρόσωπο του φίλου Του Λαζάρου, έπειτα στον θάνατο του ίδιου του Χριστού.
Πλησιάζει η «ώρα του Χριστού», για την οποία τόσο συχνά μιλούσε και προς αυτήν προσανατολιζόταν όλη η επίγεια διακονία Του… …
Η τελευταία εβδομάδα δηλαδή περνάει με πνευματική περισυλλογή πάνω στην ερχόμενη συνάντηση του Χριστού με τον θάνατο — πρώτα στο πρόσωπο του φίλου Του Λαζάρου, έπειτα στον θάνατο του ίδιου του Χριστού.
Πλησιάζει η «ώρα του Χριστού», για την οποία τόσο συχνά μιλούσε και προς αυτήν προσανατολιζόταν όλη η επίγεια διακονία Του… …
[2φΑ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου