"Ζωή χωρίς πατρίδα.. "

 

-  Νατσιός Δημήτρης
δάσκαλος-Κιλκίς

Ο θεσμός της οικογένειας, εκτός από προστασία και θαλπωρή, ικανοποιεί και την ανάγκη που αισθάνεται το άτομο να είναι μέλος μιας κοινότητας οικείας, αμεσότερης και προσωπικής.
Λειτουργεί ως συνεκτικός ιστός και καταφύγιο. Είναι μικρογραφία της πατρίδας.
(«Δεν ζει χωρίς πατρίδα η ανθρώπινη ψυχή», λέει ο Παλαμάς).

Τις τελευταίες όμως δεκαετίες, εν ονόματι κάποιου νεφελώδους προοδευτισμού και αβασάνιστου εξευρωπαϊσμού, καταστρέψαμε αδίστακτα της εθνικές μας ρίζες, εγκαταλείψαμε την έξοχη παράδοσή μας, που δεν ήταν ένα στοιχείο αισθητικό και διακοσμητικό όπως συνήθως το θεωρούν οι «θολοκουλτουριάρηδες», αλλά το υπαρξιακό υφάδι ζωής του λαού μας, αποδυναμώσαμε και διαλύουμε πια την οικογένεια και ιδού τα επίχειρα της αφροσύνης.
Διάλυση της οικογένειας σημαίνει διάλυση και της πατρίδας.

Διαβάζουμε τούτες τις πονηρές ημέρες, ότι ακόμη και σε διαζύγια φτάνουν οικογένειες λόγω του «ιού της διχόνοιας». Αιτία το εμβόλιο.
Η παραφροσύνη δεν περιγράφεται.

Στα χωριά μας στην Πιερία έλεγαν οι παππούδες μας, όταν άκουγαν για διαζύγια και διάλυση οικογένειας, ότι «σήμερα γκρεμίστηκε μια εκκλησιά».
Μεγάλη κουβέντα.
Καταδεικνύει την σπουδαιότητα του γάμου, της συζυγίας.
«Μόνο το φτυάρι του νεκροθάφτη χώριζε τα αντρόγυνα», όπως έλεγε ο μακαριστός μητροπολίτης Φλωρίνης, Αυγουστίνος Καντιώτης.

Ο λαός μας θεωρούσε το γλέντι του γάμου την μεγαλύτερη χαρά στην ζωή του ανθρώπου.
Γι’ αυτό και ευχόταν «και στις χαρές σου», στους ελεύθερους.

 

kaiomenivatos – 2φΑ

                                              

Share