"Ναι, αδελφέ μου...! "

 

-  Από παλαιότερη ομιλία του Μητροπολίτου Λεμεσού Αθανασίου για την προσευχή:

…. Ας γεμίσουμε τους νεκρούς χρόνους της καθημερινότητας.
Παντού χωρά ο Χριστός. Η αγάπη βρίσκει τρόπους και τόπους...

Να, ένα γεροντάκι στο μοναστήρι που ήμασταν επειδή είχαμε πολλά σκαλιά
-ξέρετε ο άνθρωπος όταν μεγαλώνει, τις σκέψεις του τις λέει μεγαλοφώνως-
το γεροντάκι αυτό λοιπόν, για να μην πάει χαμένος και αυτός ο χρόνος, σε κάθε σκαλί έλεγε και την ''ευχή'', αλλά και πώς την έλεγε…

Έλεγε, «Κύριε Ιησού Χριστέ» και απαντούσε ο ίδιος «Τι θέλεις;» και απαντούσε ξανά «σε παρακαλώ, ελέησον...»

Εμείς, τα νέα τότε καλογέρια, τον πειράζαμε....
Ευλογημένοι άσημοι ''βιαστές'' της αγάπης του Χριστού!

1 σχόλιο: Orthodox True είπε...

Υπάρχουν αγώνες και αγώνες. Ο καθένας όπως τον καθορίζει ο Θεός, και ο διάβολος άγρυπνος περιμένει να αρπάξει την ευκαιρία να μας ζημιώσει....

Το σενάριο, που είναι προσωπική εμπειρία, έχει ως εξής.
Για τις ανάγκες της οικογένειας ψωνίζεις από ένα πάγκο στη λαϊκή της γειτονιάς.
Εκεί είναι ο Πακιστανός, γιατί ο Έλληνας ιδιοκτήτης βρίσκεται δίπλα στο τσιπουράδικο, ένεκεν της κούρασης της ημέρας.

Συζητάς με τον Πακιστανό για την αγορά των πραγμάτων και εκείνος σαν να είναι δασκαλεμένος σε κάθε περίπτωση, σου λέει, "Ναι, αδελφέ μου...!
Εσύ τι κάνεις;

 

proskynitis – 2φΑ

                                          

Share